Τετάρτη 15 Σεπτεμβρίου 2010

Αυτός ο κόσμος που αλλάζει Αλκίνοος Ιωαννίδης




Μεγάλο δέντρο ο στεναγμός, μεγάλη κι η σκιά του
απλώνει ρίζες στην ψυχή, στο σώμα τα κλαδιά του
Μα όπως ανοίγει ένα πουλί φτερούγα στον αέρα
το δέντρο γίνεται γιορτή και φτερουγίζει η μέρα

Πόσες φορές να σου το πω, πόσες να στο μηνύσω?
Να σου το πω ψιθυριστά ή να στο τραγουδήσω?
Θα σου το πω ψιθυριστά, όπως μιλάει το βλέμμα
που κρύβει μες τη σιγαλιά του κόσμου όλο το αίμα

Αυτός ο κόσμος που αλλάζει
πως σου μοιάζει, πως σου μοιάζει
Αυτός ο κόσμος που αλλάζει
με τρομάζει, με τρομάζει

Χαμένοι μοιάζουμε, λοιπόν, στο γύρο του θανάτου
στην παγωνιά του οριστικού, στον τρόμο του αοράτου
Μα οριστικά θα ‘χεις χαθεί, μονάχα αν το διαλέξεις
όπως διαλέγει η μουσική τα λόγια και τις λέξεις

Αυτός ο κόσμος που αλλάζει
πως σου μοιάζει, πως σου μοιάζει
Αυτός ο κόσμος που αλλάζει
με τρομάζει, με τρομάζει

Αλκίνοος Ιωαννίδης ~ Μη με κλειδώνεις




Εγώ δε ζω εδώ,
ζω όπου ξεχαστώ
κι όπου περνά ο ποταμός μου
νερό ασταμάτητο,
μονοπάτι απάτητο,
κρυφό στο διάβα αυτού του κόσμου...

Μη με κλειδώνεις,
μη μου χρεώνεις τη ζωή.
Μη με κλειδώνεις,
μη με χρεώνεις
ψάχνω μια λέξη,
μια σιωπή κι εσύ με λιώνεις..

Ήμουνα πάντα αλλού
στο χρόνο του απρόσμενου καιρού
που θες κ δεν αντέχεις.
Έλα, μην έρχεσαι
κι ας μη σε δω ποτέ
κι ας είσαι όσα θέλω κι όσα έχεις...

Μη με κλειδώνεις,
μη μου χρεώνεις τη ζωή.
Μη με κλειδώνεις,
μη με χρεώνεις
ψάξε αλλού να βρεις γιορτή...

Όσα μας λείψανε,
λείψανα γίνανε,
ν'αγιάζουν της ζωής την αφθονία.
Έλα όπως έρχεσαι,
κορίτσι και θε μικρή,προσωρινή αθανασία.

me tosa psemata - alkinoos ioanidis





Μ' έντυσαν οι Μοίρες μου
με τραγούδια και μ' ευχές
και την πόρτα μου άνοιξαν
να φύγω, να 'ρθω, να σε βρω.
Κι ήρθαν πέντε ποταμοί
να μου πλύνουν το κορμί
κι ήρθανε και δυο πουλιά
να μου μάθουν το φιλί.

Κάτω στους πέντε ποταμούς,
κάτω στους πέντε δρόμους,
είδα τους φεγγαρόλουστους
τους μικρούς σου ώμους.

Μα τ' άγγιγμά μου αρνήθηκες,
μαύρη σιωπή εντύθηκες
κι άπλωσα τα χέρια μου
κι έμεινα στην ερημιά.

Με τόσα ψέματα που ντύθηκαν
οι λέξεις
πώς να σου πω το σ' αγαπώ
να το πιστέψεις...!

Πήγα κι ήπια το νερό
απ' την πηγή της λήθης
που σβήνει τα θυμίσματα
κι όλους τους πόνους σβήνει.

Μα πιο βαθιά μου χάραξε
τη θύμηση στον πόνο
κι έμεινα πάντα να ζητώ
ένα φιλί σου μόνο.

Με τόσα ψέματα που ντύθηκαν
οι λέξεις
πώς να σου πω το σ' αγαπώ
να το πιστέψεις...!

Με τόσα ψέματα που ντύθηκαν
οι λέξεις
πώς να σου πω το σ' αγαπώ,
Πώς να πιστέψεις!!!

Ότι δεν είναι πια εδώ - Αλκίνοος Ιωαννίδης




Όλα είν' εδώ κι όλα περνάνε
σαν το νερό στα χέρια ενός παιδιού.
Μέσα βαθιά στα δάχτυλα γερνάνε
μικρές σταγόνες φως
του πρώτου ουρανού.

Κάπου εδώ θα συνηθίσω
να 'χω το χρόνο
κλειδωμένο στο κορμί.
Σαν πυρετό θα τον κρατήσω σφιχτά
στο μέτωπο, στα μάτια στη φωνή.

Και κάθε βράδυ θα κοιτώ ξανά
πίσω απ' τις γρίλιες
των ματιών σου τη φωτιά.
Θα περιμένω λίγο φως ξανά
ξανά να ζήσει πάλι
ό,τι δεν είναι πια εδώ.

Κάπου αλλού, κάπου εδώ γύρω
όλα συμβαίνουν κι όλα γίνονται ζωή.
Στου ποταμού το γύρισμα θα γείρω
αργά
σαν άνοιξη που άργησε να 'ρθει.

Και κάθε βράδυ θα κοιτώ ξανά
πίσω απ' τις γρίλιες
των ματιών σου τη φωτιά.
Θα περιμένω λίγο φως ξανά
ξανά να ζήσει πάλι
ό,τι δεν είναι πια εδώ.

Κυριακή 5 Σεπτεμβρίου 2010

Ακόμα κ αν λείπεις είσαι μαζί μου - Πυξ Λαξ




Παγώνουν οι νύχτες, αδειάζουν οι μέρες
Ξεφτίζουν των φίλων οι καλημέρες
Πολλές ανάσες, τελειώνει ο αέρας
ασήκωτο βάρος το τέλος της μέρας

Ακόμα κι αν έφυγες είσαι κοντά μου
Είσαι η όαση στην ερημιά μου
Ακόμα κι αν λείπεις είσαι μαζί μου
Κάνεις παράδεισο την κόλαση μου

Η πόλη με πνίγει, μα εγώ δραπετεύω
Τα ματιά σου δρόμοι, που μέσα ξεφεύγω
Η πόλη με πνίγει απλά κοίταξε με
σ' αλλιώτικους κόσμους, φυγάδεψε με

Ακόμα κι αν έφυγες...

Τι τραγούδι να σου πω - Ενδελέχεια

Eγωκεντρικός~Λαυρέντης Μαχαιρίτσας




Εγώ στην δυστυχία μου δεν έβαλα σιρόπι
κι όταν σαστίζω μια στιγμή όπως η αντιλόπη
φροντίζω για τα βήματα να 'ναι συντονισμένα
ξεφεύγω απ' τις παγίδες σου και έρχομαι σε σένα

Κι αν είμαι εγωκεντρικός
εγώ είμαι ολόκληρος μωρό μου
γι' αυτό μπορώ και σ' αγαπώ
σαν εαυτό μου
Δεν είσαι τ' άλλο μου μισό
εγώ μισώ ό,τι χωρίζει
είσαι το άλλο μου εγώ
αυτό που γουργουρίζει

Όταν τα πήρες κι έφυγες, εγώ έφυγα μαζί σου
πιστός στην απιστία σου, κουφός στην προσευχή σου
Μην περιμένεις άδικα, να κλάψω ή να ελπίζω
ή να πληρώσω ό,τι αγαπώ, αφού διπλά το αξίζω

Κι αν είμαι εγωκεντρικός
εγώ είμαι ολόκληρος μωρό μου
γι' αυτό μπορώ και σ' αγαπώ
σαν εαυτό μου
Δεν είσαι τ' άλλο μου μισό
εγώ μισώ ό,τι χωρίζει
είσαι το άλλο μου εγώ
αυτό που γουργουρίζει

Πέμπτη 2 Σεπτεμβρίου 2010

Agaph Ti Dyskolo Pragma -

ΑΣ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΝΑ 'ΡΘΟΥΝΕ-ΚΑΝΑ,ΘΑΛΑΣΣΙΝΟΣ




Ασ`τα πράγματα να γίνουν
από μόνα τους
να μας πουν την άνοιξή τους
το χειμώνα τους.

Ασ`τα πράγματα να γίνουν
ασ`τα να μας πουν
με τον τρόπο το δικό τους
αν μας αγαπούν.
Ασ`τα πράγματα να`ρθούνε
ασ`τα να`ρθουνε
έλεγα συνέχεια όχι
κι εννοούσα ναι.

Ήταν ένας δρόμος ήταν
και σε πήγαινε
κάπου αλλού,μακριά από μένα
πάλι πήγαινε.
Ήταν ένας δρόμος άδειος
κρύωνα πολύ
πάλι ήταν κάποιος άλλος
άλλο ήταν φιλί.

ΒΡΕΣ ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ Ν'ΑΝΟΙΞΕΙΣ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ-ΘΑΛΑΣΣΙΝΟΣ

ΕΓΩ ΘΑ ΜΕΙΝΩ

Τετάρτη 1 Σεπτεμβρίου 2010

θα με δικάσει

Θα με δικάσει
Θα με δικάσει ο κούκος και τ’ αηδόνι
μα στην Αγιάσο σταυρουδάκι μου χρυσό
τις νύχτες που θα πέφτει άσπρο χιόνι
οι Τσέτες θα κρεμάνε το Χριστό

Στον ουρανό που κάναμε ταβάνι
δε βλέπουμε τις νύχτες ξαστεριά
κουρσάροι, Φράγκοι, Βενετσιάνοι
μας πούλησαν για γρόσια και φλουριά

Στην Τροία μεγαλώνουνε τα στάχια
και στην Αγιάσο σε μιαν έρμη εκκλησιά
ζωγράφισε ο Θεόφιλος με αίμα
το χάρο να φοράει θαλασσιά

Στίχοι: Μιχάλης Μπουρμπούλης, Σύνθεση: Δημήτρης Λάγιος, Ερμηνεία: Σωτηρία Μπέλλου, από το δίσκο Ο Αη Λαός, Lyra 1983

My Blog List

Followers