Πρόλογος
Είπε η γυναίκα : "Στην ακτή ανατολικά της χώρας υπάρχει ένα νησί που πάνω του υψώνεται ένας γιγάντιος ναός με πάρα πολλές καμπάνες"
Το παιδί πρόσεξε ότι φορούσε παράξενα ρούχα και ότι ένα πέπλο κάλυπτε τα μαλλιά της. Δεν την είχε ξανά δεί.
"Είδες ποτέ αυτό το ναό;" το ρώτησε εκείνη.
"Πήγαινε μέχρι εκεί και πες μου τη γνώμη σου"
Γοητευμένο απο την ομορφιά της γυναίκας, το παιδί πήγε μέχρι το μέρος που του υπέδειξε. Κάθισε στην παραλία και κοίταξε τον ορίζοντα, αλλά δεν είδε τίποτε άλλο απο αυτό που έβλεπε συνήθως κανείς: το γαλανό ουρανό και τον ωκεανό.
Απογοητευμένο, κατευθύνθηκε προς τα σπίτια όπου έμεναν μερικοί ψαράδες και τους ρώτησε για ένα νησί με ένα ναό.
"Ναι, υπήρχε, αλλά πριν από πολύ καιρό, όταν ζούσαν ακόμα οι προπαππούδες μου", είπε ένας γερο-ψαράς. "Μετά έγινε ένας σεισμός και το νησί καταποντίστηκε στη θάλασσα. Κι όμως, παρ'όλο που δεν μπορούμε πια να δούμε το νησί, καταφέρνουμε ακόμα ν'ακούμε τις καμπάνες του ναού του, όταν η θάλασσα τις κάνει να ταλαντεύονται εκεί κάτω στο βυθό".
Το παιδί επέστρεψε στην παραλία και περίμενε να ακούσει τις καμπάνες. Πέρασε εκεί όλο το ααπόγευμα, αλλά το μόνο που κατάφερε να ακούσει ήταν ο ήχος των κυμάτων και τα κρωξίματα των γλάρων.
Όταν έπεσε το βράδυ, οι γονείς του πήγαν να το πάρουν. Το επόμενο πρωί, το παιδί ξαναγύρισε στην παραλία.
Δεν μπορούσε να πιστέψει πως μια τόσο όμορφη γυναίκα ήταν δυνατό να του πει ψέματα. Αν μια μέρα εκείνη επέστρεφε, θα μπορούσε να της πει ότι δεν είχε δει το νησί, αλλά ότι άκουσε τις καμπάνες του ναού που χτυπούσαν χάρη στην κίνηση των νερών.
Πέρασαν έτσι μερικοί μήνες. Η γυναίκα δεν ξαναγύρισε και το αγοράκι την ξεχασε. Τώρα είχε βάλει
σκοπό ν'ανακαλύψει τα πλούτη και τους θυσαυρούς του βυθισμένου ναού. ΑΝ άκουγε τις καμπάνες, θα μπορούσε να τον εντοπίσει και να πάρει τον κρυμμένο θυσαυρό.
Τώρα πια δεν τον ενδιέφεραν ούτε το σχολείο ούτε η παρέα των φίλων του. Έγινε το αγαπημένο αστείο των άλλων παιδιών, που συνήθιζαν να λένε: "Δεν είναι πια σαν κι εμάς. Προτιμάει να κάθεται και να την κοιτάζει τη θάλασσα, επειδή φοβάται μήοως χάσει όταν παίζουμε"
Και, βλέποντας το παιδί να κάθεται κοντά στη θάλασσα, όλοι γελούσαν.
Αν και δεν κατάφερε να ακούσει τις καμπάνες του ναού, το παιδί μάθαινε κάθε μέρα διάφορα πράγματα. Παρατήρησε ότι, ακούγοντας για πολλή ώρα τον ήχο των κυμάτων, ο φλοίσβος δεν του αποσπούσε πια την προσοχή.
Πέρασε λίγος καιρός και συνήθισε και τα κρωξίματα των γλάρων, το βούισμα των μελισσών, τον άνεμο που σφύριζε ανάμεσα στους φοίνικες.
Έξι μήνες μετά τη συνάντηση του με τη γυναίκα, κανένας θόρυβος δε αποσπούσε πια την προσοχή του παιδιού. Τις καμπάνες όμως του βυθισμένου ναού δεν τις είχε ακούσει ακόμα.
Μερικοί ψαράδες πήγαιναν να κουβεντιάσουν μαζί του και επέμεναν. "Εμείς τις έχουμε ακούσει!" έλεγαν.
Το αγοράκι όμως συνέχιζε να μην τις ακούει.
Λίγο καιρό αργότερα οι ψαράδες άλλαξαν τροπάρι: "είσαι πολύ επικεντρομένος στον ήχο των καμπανών εκεί κάτω. Παράτα τα και άρχισε να κάνεις παρέα με τους φίλους σου. Ίσως μόνο οι ψαράδες καταφέρνουν να τις ακούσουν"
'Υστερα από ένα χρόνο περίπου, το παιδί είπε στον εαυτό του "Μπορεί να έχουν αυτοί δίκιο. Καλύτερα να μεγαλώσω, να γίνω ψαράς και να έρχομαι σε αυτή την παραλία κάθε πρωί, αφού έχω αρχίσει να την αγαπώ" Και σκέφτηκε ακόμα ότι ίσως πρόκειται απλώς για ένα μύθο. Με το σεισμό οι καμπάνες να έσπασαν και δε θα χτυπήσουν ποτέ πια"
Εκείνο το απόγευμα αποφάσισε να γυρίσει στο σπίτι.
Πλησίασε των ωκεανό για να του ζητήσει την άδεια.
Κόιταξε άλλη μια φορά το θέαμα της φύσης και τότε, επειδή δεν ήταν πια επικεντρομένος στις καμπάνες, μπόρεσε να χαμογελάσει στο τραγούδι των γλάρων, στο θόρυβο της θάλασσας, στον άνεμο που σφύριζε ανάμεσα στους φοίνικες, Άκουσε απο μακριά τις φωνές των φίλων του που έπαιζαν και χάρηκε στη σκέψη ότι πολύ σύντομα θα επέστρεφε στα παιχνίδια της παιδικής ηλικίας.
Το παιδί ΄ταν ευχαριστημένο. Και, όπως μόνο ένα παιδί ξέρει να κάνει, ευχαρίστησε που ήταν ζωντανό. Ήξερε ότι δεν είχε χάσει τον χρόνο του, επειδή είχε μάθει να παρατηρεί και να σέβεται τη φύση.
Τότε, θαυμάζοντας τη θάλασσα, τους γλάρους, τον άνεμο, τα φύλλα των φοινικών και τις φωνές των φίλων που έπαιζαν, άκουσε επίσης και την πρώτη καμπάνα. Και μια άλλη ακόμα. Κι έπειτα άλλη μια, μέχρι που όλες οι καμπάνες του βθυισμένου ναού αντήχησαν, γεμίζοντας το χαρά.
Χρόνια αργότερα, ενήλικος πια, ξαναγύρισε στο χωριό και στην παραλία των παιδικών χρόνων του.
Δεν ήθελε πια κανένα θυσαυρό απο το βυθό της θάλασσας, ίσως να ήταν απλώς καρπός της φαντασίας του, ίσως να μην είχε ακούσει ποτέ τις βυθισμένες καμπάνες εκείνο το μακρινό απόγευμα, παιδί ακόμα. Αποφάσισε πάντως να κάνει έναν περίπτατο στην παραλία, για να ακούσει τον ήχο του ανέμου και τα κρωξίματα των γλάρων.
Σάστισε όταν είδε, καθισμένη πάνω στην άμμο, τη γυναίκα που του είχε μλήσει για το νησί με το ναό.
"Τι κάνεις εδώ;" τη ρώτησε.
"Σε περίμενα", απάντησε εκείνη.
Εκείνος πρόσεξε ότι, αν και είχαν περάσει πολλά χρόνια, η γυναίκα είχε ακόμα την ίδια εμφάνιση, το πέπλο που της κάλυπτε τα μαλλιά δεν έδειχνε καθόλου τσαλακωμένο από το χρόνο.
Εκείνη του έτεινε ένα γαλάζιο τετράδιο με λευκές σελίδες.
"Γράψε: 'ένας πολεμιστής του φωτός δείχνει προσοχή στα μάτια ενός παιδιού, Γιατί αυτά τα μάτια ξέρουν να βλέπουν τον κόσμο χωρίς πικρία. Όταν επιθυμεί να μάθει αν αυτός που βρίσκεται στο πλευρό του είναι άξιος εμπιστοσύνης, προσπαθεί να δει τον τρόπο με τον οποίο θα τον κοίταζε ένα παιδί ' ".

"Τι είναι ένας πολεμιστής του φωτός;"
"Πιστεύω εσύ ξέρεις", απάντησε εκείνη χαμογελόντας. "Αυτός που είναι ικανός να κατανοήσει το θαύμα της ζωής, να παλέψει μέχρις εσχάτων για κάτι που πιστεύει και τότε ακούει τις καμπάνες που η θάλασσα κάνει να αντηχήσουν στο κρεβάτι του"
Δεν είχε θεωρήσει ποτε τον εαυτό του πολεμιστής του φωτός. Η γυναίκα έδειξε να μαντεύει τη σκέψη του. "Όλοι είναι ικανοί για αυτό. Και κανείς δε θεωρεί ότι είναι πολεμιστής του φωτός αν και τελικά είναι"
Εκείνος κοίταξε τις σελίδες του τετραδιου. Η γυναίκα χαμογέλασε ξανά.
"Γράψε", είπε στο τέλος εκείνη...

To εγχειρίδιο του πολεμιστή του φωτός :

1)

Ένας πολεμιστής του φωτός δεν ξεχνάει ποτέ την ευγνωμοσύνη.
Κατά τη διάρκεια του αγώνα τον βοήθησαν οι άγγελοι. Οι ουράνιες δυνάμεις έβαλαν το καθετί στη θέση του, επιτρέποντας του να δώσει τον καλύτερο εαυτό του.
Οι σύντροφοι σχολιάζουν: "Πόσο τυχαιρός είναι!" Και καμιά φορά ο πολεμιστής πετυχαίνει απείρως περισσότερα απ'όσα επιτρέπουν οι ικανότητες του.
Γι' αυτό, όταν δύει ο ήλιος, γονατίζει και ευχαριστεί τον Προστατευτικό μανδύα που τον περιβάλλει.
Η ευγνωμοσύνη του, όμως, δεν περιορίζεται στον πνευματικό κόσμο, αυτός δεν ξεχνάει ποτέ τους φίλους του, επειδή το αίμα τους αναμείχθηκε με το δικό του στο παιδίο της μάχης.
Ένας πολεμιστής του φωτός δεν έχει ανάγκη να του υπενθυμίσει κανείς τη βοήθεια τω άλλων, τη θυμάται μόνος του και μοιράζεται μαζί τους την ανταμοιβή.


2)

Όλοι οι δρόμοι του κόσμου οδηγούν στην καρδιά του πολεμιστή, αυτός βυθίζεται δίχως δισταγμό στο ποτάμι των παθών που κυλάει διασχίζοντας τη ζωή. Ο πολεμιστής γνωρίζει πως είναι ελεύθερος να επιλέξει ότι επιθυμεί. Οι αποφάσεις του λαμβάνονται με θάρρος, νηφαλιότητα και καμιά φορά με μια δόση τρέλας.
Δέχεται τα πάθη του και τα ζει έντονα. Ξέρει πως δεν είναι απαραίτητο να παραιτηθεί από τον ενθουσιασμό της κατάκτησης κι αυτή αποτελεί μέρος της ζωής και τη χαίρεται μαζί με όλους όσους συμμετέχουν σ' αυτή.
Δε χάνει όμως ποτε από το βλέμμα του τα πράγματα που έχουν διάρκεια και τους στέρεους δεσμούς που δημιουργήθηκαν μέσα στο χρόνο. Ένας πολεμιστής ξέρει να ξεχωρίζει το παροδικό από το μόνιμο.


3)

Ένας πολεμιστής του φωτός δε μετράει μόνο τις δικές του δυνάμεις. Χρησιμοποιεί και την ενέργεια του αντιπάλου.
Όταν αρχίζει η μάχη, τα μόνα όπλα που διαθέτει είναι ο ενθουσιασμός και τα χτυπήματα που έμαθε κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσης. Όσο προχωράει ο αγώνας, ανακαλύπτει πως ο ενθουσιασμός και η εκπαίδευση δεν αρκούν για τη νίκη. Είναι απαραίτητη η εμπειρία.
Τότε ανοίγει την καρδιά του στο Σύμπαν και ζητά απο το Θεό να τον εμπνέυσει, έτσι ώστε κάθε χτύπημα του εχθρού να γίνει ένα μάθημα άμυνας για τον ίδιο.
Οι σύντροφοι σχολιάζουν: "Πόσο προληπτικός είναι. Διέκοψε την μάχη για να προσευχηθεί και σέβεται τα τεχνάσματα του αντιπάλου".
Σε αυτές τις προκλήσεις ο πολεμιστής δεν απαντάει. Ξέρει ότι χωρίς έμπνευση και εμπειρία δεν υπάρχει εκπαίδευση που να φέρνει αποτελέσματα.


4)

Ένας πολεμιστής του φωτός δεν εξαπατάει ποτέ, αλλά ξέρει ν' αποσπά την προσοχή του αντιπάλου του.
Όσο αγχωμένος κι αν είναι, εκμεταλλεύεται κάθε στρατηγικό τέχνασμα προκειμένου να πετύσει το στόχο του. Όταν αντιλαμβάνεται πως οι δυνάμεις του τον εγκαταλείπουν, κάνει τον εχθρό να σκεφτεί πως χρονοτριβεί. Όταν επιλέγει να επιτεθεί απο τα δεξιά, κινεί τα στρατεύματα του προς αριστερά. Αν έχει σκοπό να ξεκινήσει αμέσως τη μάχη, προσποιείται ότι νυστάζει και ετοιμάζεται να κοιμηθεί.
Οι φίλοι σχολιάζουν: "Κοιτάξτε, έχει χάσει τον ενθουσιασμό του". Αυτός όμως δε δίνει σημασία στις επικρίσεις, επειδή οι φίλοι δε γνωρίζουν τις πολεμικές τακτικές του.
Ένας πολεμιστής του φωτός ξέρει ότι θέλει. Και δεν έχει ανάγκη να εξηγήσει τίποτα.


5)

Ένας κινέζος σοφός λέει για τις στρατηγικές του πολεμιστή του φωτός: "Κάνε τον εχθρό σου να πιστέψει ότι δε θα κερδίσει σπουδαία πράγματα αν αποφασίσει να σου επιτεθεί. Έτσι θα μειώσεις τον ενθουσιασμό του. Μην ντραπείς να αποσυρθείς απο τη μάχη αν καταλάβεις πως ο εχθρός σου είναι πιο δυνατός. Το συμαντικό δεν είναι η μάχη αλλά η έκβαση του πολέμου. Άν είσαι αρκετά δυνατός, δε θα πρέπει καν να ντρέπεσαι όταν υποκρίνεσαι αδυναμία. Αυτό κάνει τον εχθρό να χάσει τη φρόνηση του και τον ωθεί να επιτεθεί πρόωρα. Στον πόλεμο η ικανόητηα να αιφνιδιάζεις τον αντίπαλο είναι το κλειδί της νίκης"


6)

Ο πολεμιστής του φωτός σχολιάζει μονολογώντας: "είναι παράξενο, Συναντάω πολύ κόσμο που με την πρώτη ευκαιρία προσπαθεί να δείξει το χειρότερο εαυτό του. Κρύβει την εωτερική δύναμη με την επιθετικότητα. μασκαρεύει το φόβο της μοναξιάς με έα αέρα ανεξαρτησίας. Δεν πιστεύει στις ικανότητες του, αλλά ζει διακηρύσοντας στους τέσσερις ανέμους τα προτερήματα του"
Ο πολεμιστής του φωτός διαβλέπει αυτά τα μηνύματα σε πάρα πολούς άντρες και γυναίκες που γνωρίζει. Δεν αφήνει ποτέ τα φαινόμενα να τον εξαπατήσουν και κάνει τα πάντα προκειμένου να παραμείνει σιωπηλός όταν προσπαθούν να τον ενυπωσιάσουν. Αλλά δράττεται της ευκαιρίας να διορθώσει τις ελλείψεις του, αφού οι άνθρωποι είναι πάντα θαυμάσιος καθρέφτης.
Ένας πολεμιστής του φωτός εκμεταλλεύεται κάθε ευκαιρία για να μάθει.


7)

Kαμιά φορά ο πολεμιστής του φωτός πολεμάει αυτούς που αγαπάει.
Ως άνθρωπος που προστατεύει τους φίλους του δεν πέφτει ποτέ θύμα των καταιγίδων της ύπαρξης, έχεις τις δυνάμεις να ξεπεράσεις τις δυσκολίες και να τραβήξει μπροστά.
Κι όμως, αρκετές φορές νιώθει να τον προκαλούν εκείνοι στους οποίους προσπαθεί να διδάξει την τέχνη του σπαθιού. Οι μαθητές του τον προκαλούν σε μάχη.
Και ο πολεμιστής ξέρει τις ικανότητές του:
με λιγοστά χτυπήματα ρίχνει καταγής τις λόγχες των μαθητών του και η αρμονία επιστρέφει στον τόπο της συνάθρησης τους.
"Γιατί το κάνεις, αφού είσαι τόσο ανώτερος;" ρωτάει ένας ταξιδιώτης.
"Γιατί όταν με προκαλούν, στην πραγματικότητα θέλουν να μιλήσουν μαζί μου και μ' αυτό τον τρόπο διατηρώ ζωντανό το διάλογο", απαντάει ο πολεμιστής.


8)

Ένας πολεμιστής του φωτός, πριν αντιμετωπίσει μια σημαντική μάχη, αναρωτιέται: "Μέχρι ποιό σημείο έχω αναπτύξει τις ικανότητες μου;"
Αυτός γνωρίζει πως από τις μάζες που έφωσε στο παρελθόν πάντα έμαθε κάτι. Κι όμως, πολλά απ' αυτά τα μαθήματα έκαναν τον πολεμιστή να υποφέρει περισσότερο απ' όσο ήταν απαραίτητο. Αρκετές φορές έχασε τον χρόνο του πολεμώντας για ένα ψέμα. Και υπέφερε γι' ανθρώπους που δεν ήταν άξιοι της αγάπης του. Οι νικητές δεν επαναλαμβάνουν το ίδιο λάθος. Γι' αυτό ο πολεμιστής διακινδυνεύει την καρδιά του μόνο για κάτι που αξίζει τον κόπο.


9)

Ένας πολεμιστής του φωτός πιστεύει στη βασική διδασκαλία του Άι Τσινγκ: "Η επιμονή είναι ευνοϊκή".
Γνωρίζει πως η επιμονή δεν έχει καμία σχέση με την εμμονή. Υπάρχουν περίοδοι κατά τις οποίες οι μάχες διαρκούν περισσότερο απ' όσο είναι απαραίτητο, εξαντλώντας τις δυνάμεις και μειώνοντας τον ενθουσιασμό.
Τέτοιες στιγμές ο πολεμιστής συλλογίζεται: "Ο πόλεμος που παρατείνεται καταστρέφει ακόμα και το νικητή".
Τότε αποσύρει τις δυνάμεις του από το πεδίο της μάχης και αποφασίζει να παραχωρήσει στον εαυτό του εκεχειρία. Επιμένει στη θέληση του, αλλά ξέρει να περιμένει την καλύτερη στιγμή για τη νέα επίθεση.
Ένας πολεμιστής επιστρέφει πάντα στη μάχη. Δεν το κάνει ποτέ απο ξεροκεφαλιά, αλλά γιατί παρατηρεί την αλλαγή των καιρών.


10)

Ένας πολεμιστής του φωτός ξέρει πως μερικές στιγμές επαναλαμβάνονται.
Συχνά βρίσκεται μπροστά σε προβλήματα και καταστάσεις που έχει ήδη αντιμετωπίσει. Τότε νιώθει στεναχώρια και σκέφτεται πως είναι ανίκανος να κάνει προόδους στη ζωή του, αφού οι δύσκολες στιγμές παρουσιάζονται ξανά.
"Αυτό το έχω ήδη περάσει", παραπονιέται στην καρδιά του.
"Αλήθεια είναι, το έχεις ζήσει" ,απαντάει η καρδιά του. "Αλλά δεν το ξεπέρασες ποτέ".
Τότε ο πολεμιστής κατανοεί πως η επανάληψη των εμπειριών έχει έναν και μοναδικό στόχο: να τον διδάξει αυτό που δεν εννοεί να μάθει.


11)

Ένας πολεμιστής του φωτός κάνει πάντα κάτι έξω απο τα συνηθισμένα.
Μπορεί να χορέψει καταμεσής του δρόμου, να κοιτάξει κατάματα έναν άγνωστο και να μιλήσει γι' άγαπη στην πρώτη συνάντηση, να υπερασπιστεί μια ιδέα που μπορεί να φαίνεται γελοία. Οι πολεμιστές του φωτός έχουν τη δυνατότητα να επιτρέψουν στον εαυτό τους παρόμοια πράγματα.
Δε φοβάται να κλάψει για παλιούς πόνους ούτε να χαρεί για καινούριες ανακαλύψεις. Όταν νιώσει πως έφτασε η στιγμή, αφήνει τα πάντα κατά μέρος για την περιπέτεια που ονειρεύτηκε τόσο. Όταν καταλαβαίνει ότι βρίσκεται στα όρια της αντοχής του, εγκαταλείπει τη μάχη, χωρίς να ενοχοποιεί τον εαυτό του που έκανε μερικές απρόσμενες τρέλες.
Ένας πολεμιστής του φωτός δεν περνά τις ημέρες του προσπαθώντας να παίξει το ρόλο που επέλεξαν άλλοι γι' αυτόν.


12)

Οι πολεμιστές του φωτός έχουν πάντα μια λάμψη στο βλέμμα.
Ζουν μέσα στον κόσμο, αποτελούν μέρος της ζωής άλλων ανθρώπων και ξεκίνησαν το ταξίδι τους δίχως δισάκι και δίχως σανδάλια. Σε πολλές περιπτώσεις είναι λιπόψυχοι. Δε δρουν πάντοτε σωστά.
Υποφέρουν για άχρηστα πράγματα, κρατούν άναδρη στάση και καμιά φορά θεωρούν πως είναι ανίκανοι να ωριμάσουν. Συχνά θεωρούν τον εαυτό τους ανάξιο για οποιαδήποτε ευλογία η θαύμα.
Δεν είναι πάντα σίγουροι για ότι κάνουν. Πολλές φορές περνούν άγρυπνες νύχτες και σκέφτονται πως η ζωή τους δεν έχει κανένα νόημα.
Γι' αυτό είναι πολεμιστές του φωτός. Γιατί κάνουν λάθη. Γιατί αναρωτιούνται. Γιατί αναζητούν μια αιτία και σίγουρα θα τη βρουν.


13)

O πολεμιστής του φωτός δε φοβάται μήπως φανεί τρελός.
Όταν είναι μόνος του, μονολογεί με δυνατή φωνλη. Του έμαθαν πως αυτός είναι ο καλυτερος τρόπος να επικοινωνεί με τους αγγέλους κι αυτός προσπαθεί να έρθει σε επαφή μαζί τους.
Στη αρχή βλέπει πόσο δύσκολο είναι. Νομίζει ότι δεν έχει τίποτα να πει και ότι θα συνεχίσει να επαναλαμβάνει βλακείες χωρίς νόημα. Ο πολεμιστής, πάντως, επιμένει. Κάθε μέρα μιλαει στην καρδιά του. Λέει πράγματα για τα οποία δε δυμφωνεί, αφηγείται ανοησίες.
Μια μέρα αντιλαμβάνεται την αλλαγή της φωνής του. Και καταλαβαίνει πως αρχίζει να διεισδύει σε ένα ευρύτερο πεδίο γνώσης.
Ο πολεμιστής του φωτός φαίνεται τρελός, αλλά δεν πρόκειται παρά για μεταμφίεση.


14)


Ένα ποίημα λέει: "Ο πολεμιστής του φωτός επιλέγει τους εχθρούς του".
Αυτός ξέρει για τι είναι ικανός, δε χρειάζεται να περιφέρεται και να μιλάει για τα προτερήματα του, για τη φήμη του. Κι όμως, όλο και εμφανίζεται κάποιος που θέλει να αποδείξει ότι είναι καλύτερος από εκείνον.
Για τον πολεμιστή δεν υπάρχει "καλύτερος" ή "χειρότερος", ο καθένας κατέχει τα απαραίτητα χαρίσματα για την ατομική πορεία του.
Μερικοί όμως επιμένουν. Τον προκαλούν, τον προσβάλλουν, κάνουν τα πάντα για να τον εκνευρίσουν. Εκείνη τη στιγμή η καρδια του του λέει: "Μην αποδεχτείς τις προσβολές, δε πρόκειται να αυξήσουν τις ικανότητες σου. Θα κουραστείς χωρίς λόγο".
Ένας πολεμιστής του φωτός δε χάνει το χρόνο του δίνοντας του προσοχή στις προκλήσεις, έχει ένα πεπρωμένο που πρέπει να εκπληρώσει.


15)


O πολεμιστής του φωτός έχει πάντα καλά χαραγμένο στο μυαλό του ένα απόσπασμα του Τζον Μπάνιαν: "Αν κι έχω περάσει όλα όσα έχω περάσει, δε μετανιώνω για τα προβλήματα που προκάλεσα στον εαυτό μου, αφού αυτά με οδήγησαν μέχρι εκεί που επιθυμούσα να φτάσω. Τώρα, όλα όσα κατέχω είναι αυτό το σπαθί και το παραδίδω σε όσους θέλουν να συνεχίσουν το προσκύνημα τους. Κουβαλάω πάνω μου τα σημάδια και τις ουλές των μαχών, είναι οι μαρτυρίες των βιωμάτων μου, η ανταμοιβή των κατακτήσεων μου.
Αυτά τα αγαπημένα σημάδια και οι ουλές είναι που θα μου ανοίξουν τις πύλες του Παραδείσου. Υπήρξε μια περίοδος κατά την οποία ζούσα ακούγοντας ηρωικές ιστορίες. Υπήρξε μια περίοδος κατά την οποία ζούσα μόνο και μόνο επειδή είχα ανάγκη να ζω. Τώρα, όμως, ζω γιατί είμαι πολεμιστής και γιατί θέλω να βρεθώ κάποια μέρα στο πλευρό Εκείνου για τον οποίο τόσο πολέμησα"


16)


Τη στιγμή που ξεκινάει ο πολεμιστλης του φωτός αναγνωρίζει το δρόμο. Κάθε πέτρα, κάθε στροφή του λένε "καλώς όρισες". Αυτός ταυτίζεται με τα βουνά και τα ποτάμια, ανακαλύπτει μέρος της ψυχής του, αφήνει τον προσωπικό του μύθο του να τον οδηγήσει στις υποχρεώσεις που του επιφυλάσει η ζωή.
Υπάρχουν βράδια που δεν έχει μέρος να κοιμηθεί, άλλα που υποφέρει απο αϋπνία. "Δεν ειναι παράξενο αυτό", σκέφτεται ο πολεμιστής. "Εγώ είμαι εκείνος που αποφάσισε να συνεχίσει την πορεία σ' αυτό το μακρύ δρόμο"
Μέσα σ' αυτή τη φράση συνοψίζεται όλη η Δύναμη του. Αυτός επέλεξε το δρόμο που ακολουθεί και δεν έχει λόγους να παραπονιέται.


17)


Από εδώ και στο εξής, και για μερικές εκατοντάδες χρόνια, το Σύμπαν θα βοηθάει τους πολεμιστές του φωτός και θα εμποδίζει όποιον έχει προκαταλήψεις.
Η ενέργεια της Γης χρειάζεται ανανέωση.
Οι νέες ιδέες απαιτούν χώρο.
Το σώμα και η ψυχή έχουν ανάγκη από νέες προκλήσεις.
Το μέλλον έχει μετατραπεί σε παρόν κι όλα τα όνειρα, εκτός απ' όσα εμπεριέχουν προκαταλήψεις, θα έχουν τη δυνατότητα να εκδηλωθούν.
Το ουσιώδες θα επιμείνει, το άχρηστο θα εξαφανιστεί. Ο πολεμιστής, όμως, γνωρίζει πως δεν είναι δικό του καθήκον να κρίνει τα όνειρα του πλησίον του και δε χάνει το χρόνο του επικρίνοντας τις αποφάσεις άλλων.
Για να πιστέψει στο δρόμο του, δεν έχει ανάγκη ν' αποδείξει πως ο δρόμος του άλλου είναι λανθασμένος.


18)


Ένας πολεμιστής του φωτός μελετάει με μεγάλη προσοχή τη θέση που έχει σκοπό να κατακτήσει.
Όσο δύσκολος κι αν είναι ο στόχος του, υπάρχει πάντα ένας τρόπος να ξεπεράσει τα εμπόδια. Επαληθεύει τις εναλλακτικές πορείες, ακονίζει το σπαθί του και προσπαθεί να γεμίσει την καρδιά του με την αναγκαία επιμονή για την αντιμετώπιση της πρόκλησης.
Ωστόσο, όσο προχωρά σιγά σιγά, ο πολεμιστής συνειδητοποιεί ότι υπάρχουν δυσκολίες που δεν είχε λάβει υπόψη του.
Αν σταματήσει περιμένοντας την ιδανική στιγμή, δε θα ξεφύγει ποτέ από εκείνο το μέρος, είναι απαραίτητη μια ελάχιστη δόση τρέλας για να κάνει το επόμενο βήμα.
Κι έτσι ο πολεμιστής χρησιμοποιεί ένα ψίχουλο τρέλας. Επειδή, στον πόλεμο και στον έρωτα, δεν είναι δυνατό να προβλεφτούν όλα.


19)

Ένας πολεμιστής του φωτός γνωρίζει τα ελαττώματα του. Γνωρίζει όμως και τα προτερήματα του.
Κάποιοι σύντροφοι παραπονιούνται διαρκώς: "Οι άλλοι έχουν περισσότερες ευκαιρίες από εμάς".
Μπορεί να έχουν και δίκιο. Ένας πολεμιστής, όμως, δεν επιτρέπει να τον παραλύσει κάτι τέτοιο. Προσπαθεί να αξιοιποιήσει όσο γίνεται περισσότερο τα χαρίσματα του.
Ξέρει πως η δύναμη της γαζέλας έκειται στην επιδεξιότητα των ποδιώβ της. Κι αυτή του γλάρου βρίσκεται στην ακρίβεια με την οποία αρπάζει ένα ψάρι. Έμαθε πως ο τίγρης δε φοβάται την ύαινα, γιατί έχει συνείδηση της δύναμης του.
Επομένως προσπαθεί να μάθει που μπορεί να βασίζεται. Και ελέγχει πάντα τα εφόδια του, που δεν είναι παρά τρία πράγματα: πίστη, ελπίδα και αγάπη.
Αν υπάρχουν αυτά τα τρία, δε διστάζει καθόλου να τραβήξει μπροστά.


20)

Ο πολεμιστής του φωτός γνωρίζει πως κανείς δεν είναι ανόητος και πως η ζωή είναι η δασκάλα όλων, όσο καιρό κι αν απαιτεί αυτό.
Αυτός δίνει πάντα τον καλύτερο εαυτό του και περιμένει το καλύτερο από τη ζωή. Επιπλέον, γενναιόδωρα, προσπαθεί να υποδείξει σε όλους τις δυνατότητες του.
Κάποιοι σύντροφοι σχολιάζουν: "Υπάρχουν άνθρωποι αχάριστοι".
Ο πολεμιστής δεν αφήνει να τον αποθαρρύνουν. Και συνεχίζει να παρακινεί τον πλησίον του, επειδή κι αυτός είναι ένας τρόπος να κεντρίζει τον εαυτό του.


21)

Κάθε πολεμιστής του φωτός φοβήθηκε όταν αντιμετώπισε μια μάχη.
Κάθε πολεμιστής του φωτός πήρε ένα δρόμο που δεν ήταν δικός του.
Κάθε πολεμιστής του φωτός υπέφερε για πράγματα που στερούνταν σημασίας.
Κάθε πολεμιστής του φωτός σκέφτηκε πως δεν είναι πολεμιστής του φωτός.
Κάθε πολεμιστής του φωτός αμέλησε τα πνευματικά του καθήκοντα.
Κάθε πολεμιστής του φωτός πλήγωσε κάποιον που αγαπούσε.
Γι' αυτό είναι πολεμιστής του φωτός: επειδή πέρασε αυτές τις εμπειρίες και δεν έχασε την ελπίδα ότι θα γίνει καλύτερος.


22)

Ο πολεμιστής του φωτός ακούει πάντα τα λόγια ορισμένων κηρύκων του παρελθόντος, όπως εκείνα του Τ.Χ Χάξλεϊ: "Οι συνέπειες των πράξεων μας μοιάζουν με σκιάχτρα για τους άναδρους και ακτίνες φωτός για τους σοφούς..Η σκακιέρα είναι ο κόσμος. Τα πιόνια είναι οι κινήσεις της καθημερινής μας ζωής, οι κανόνες είναι οι αποκαλούμενοι 'νόμοι της φύσης'. Δεν καταφέρνουμε να ανακαλύψουμε τον Παίκτη που βρίσκεται μπροστά μας, από την άλλη μεριά της σκακιέρας, αλλά ξέρουμε πως είναι δίκαιος, έντιμος και υπομονετικός".
Μένει στον πολεμιστή να αποδεχτεί την πρόκληση. Ατός γνωρίζει πως ο Θεός δεν κοντοστέκεται σ' ένα μόνο λάθος εκείνων που αγαπά και δεν επιτρέπει στους εκλεκτούς του να προσποιούνται ότι αγνοούν τους κανόνες του παιχνιδιού.


23)

Ένας πολεμιστής του φωτός δεν αναβάλλει τις αποφάσεις του.
Σκέφτεται πάρα πολύ πριν δράσει. Παίρνει υπόψη του και την εκπαίδευση του, την ευθύνη του και το καθήκν του ως δασκάλου. Προσπαθεί να διατηρήσει την ηρεμία του και αναλύει την κάθε κίνηση σαν να ήταν η σημαντικότερη.
Ωστόσο, τη στιγμή που παίρνει μια απόφαση, ο πολεμιστής δρα, δεν έχει καμία πλέον αμφιβολία για την επιλογή του ούτε αλλάζει πορεία, ακόμα κι αν οι συνθήκες είναι διαφορετικές απ' αυτές που περίμενε.
Αν η απόφαση είναι σωστή, θα κερδίσει τη μάχη, ακόμα κι αν χρειαστεί να διαρκέσει περισσότερο απ' όσο θα προέβλεπε. Αν είναι λανθασμένη, θα ηττηθεί και θα πρέπει να ξαναρχίσει τα πάντα από την αρχή με περισσότερη σοφία.
Ένας πολεμιστής του φωτός, όμως, όταν αρχίζει, πηγαίνει μέχρι το τέλος.


24)

Ένας πολεμιστής του φωτός γνωρίζει πως οι καλύτεροι δάσκαλοί του είναι οι άντρες με τους οποίους μοιράζεται το παδίο της μάχης.
Είναι επικίνδυνο να ζητήσεις μια συμβουλή. Αλλά είναι πολύ πιο ριψοκίνδυνο να τη δώσεις.
Όταν ο πολεμιστής έχει ανάγκη από βοήθεια, προσπαθεί να καταλάβει πώς λύνουν -ή δε λύνουν- οι φίλοι του τα προβλήματα τους. Αν αναζητά έμπνευση, διαβάζει στα χείλη του διπλανού του τα λόγια που ο φύλακας-άγγελος του θέλει να του ψιθυρίσει.
Όταν ο πολεμιστής είναι κουρασμένος ή απομονωμένος, δεν ονειρεύεται γυναίκες και άντρες που βρίσκονται μακριά. Ψάχνει αυτόν κοντά του και μοιράζεται τον πόνο του ή την ανάγκη του για τρυφερότητα με ευχαρίστηση και χωρίς ενοχές.
Ένας πολεμιστής γνωρίζει ότι το πιο μακρινό αστέρι του Σύμπαντος εκδηλώνεται στα πράγματα που βρίσκονται γύρω του.


25)

Ένας πολεμιστής του φωτός μοιράζεται τον κόσμο με εκείνους που αγαπά.
Προσπαθεί να τους προτρέψει να κάνουν αυτό που επιθυμούν αλλά που αποφεύγουν από έλειψη θάρρους. Εκείνες τις στιγμές εμφανίζεται ο αντίπαλος με δύο πλάκες στο χέρι.
Στη μία γράφει: "Σκέψου περισσότερο τον εαυτό σου. Κράτησε για σένα τις ευλογίες, αλλιώς θα χάσεις για πάντα".
Στην άλλη διαβάζει: "Ποιος είσαι εσύ για να βοηθλησεις τους άλλους; Έχεις καταφέρει να δεις τα ελαττώματα σου; ".
Ένας πολεμιστής του φωτός γνωρίζει ότι έχει ελαττώματα. Μα γνωρίζει επίσης ότι δεν μπορεί να ωριμάσει μόνος, ότι δεν μπορεί να απομακρυνθεί απο τους σθντρόφους του,.
Τότε εκσφεδονίζει τις δύο πλάκες στη γη, αν και σκέφτεται ότι περιέχουν κάποια βάση αλήθειας. Οι πλάκες γίνονται σκόνη και ο πολεμιστής συνεχίζει να παροτρύνει τον πλησίον του.


26)

Ο σοφός Λαο Τσε σχολιάζει το ταξίδι του πολεμιστή του φωτός: "Ο δρόμος συμπεριλαμβάνει το σεβασμό για όλα όσα είναι μικρά και εύθραστα. Πρέπει πάντα να ξέρεις πότε είναι η στιγμή να θιοθετήσεις κάποια συγκεκριμένη στάση.
Ακόμα και αν έχεις ήδη ρίξει ένα σωρό φορές με το τόξο, συνέχισε να δείχνεις προσοχή στον τρόπο που τοποθετείς το βέλος και στο πώς τεντώνεις το σκοινί.
Όταν ένας μαθητευόμενος γνωρίζει τις ανάγκες του, γίνεται πιο έξυπνος από έναν αφηρημένο σοφό.
Συσσωρεύω αγάπη σημαίνει τύχη, συσσωρεύω μίσος σημαίνει συμφορές. Αυτός που δεν αναγνωρίζει τα προβήματα αφήνει τα προβλήματα αφήνει ανοιχτή την πόρτα απ' όπου καταφτάνουν οι τραγωδίες.
Η μάχη δεν έχει καμιά σχέση με τον καβγά "


27)

Ο πολεμιστής του φωτός διαλογίζεται. Κάθεται σε μια ήσυχη γωνιά της σκηνής του και αφήνεται στο θεικί φως. Κάνοντάς το, προσπαθεί να μη σκέφτεται τίποτα. Αποστασιοποιείται από την αναζήτηση της απόλαυσης, από τις προκλήσεις και τις αποκαλύψεις και αφήνει να εκδηλωθούν τα δώρα και η δύναμη.
Παρ' όλα που δεν τα αντιλαμβάνεται αμέσως, αυτά τα δώρα και αυτή η δύναμη καταλαβάνουν την ύπαρξή του και θα επηρεάσουν την καθξμερινή ζωή του.
Ενώ διαλογίζεται, ο πολεμιστής δεν είναι ο εαυτός του αλλά μόριο της Ψυχής του κόσμου. Αυτές οι στιγμές του επιτρέπουν να κατανοήσει τις ευθύνες του και να δράσει με βάση αυτές.
Ένας πολεμιστής του φωτός γνωρίζει πως μέσα στη σιωπή της καρδιάς του υπάρχει μια τάξη που τον οδηγεί.


28)

Ο Χαριγκελ λέει στο δάσκαλο του του ζεν:
"Όταν το τόξο μου είναι τεντωμένο, έρχεται μια στιγμή που νιώθω πως, αν δε ρίξω αμέσως, θα χάσω την ορμή μου".
Όσο θα προσπαθείς μόνο να φτάσεις στη σιγμή που θα εκσφενδονίσεις το βέλος, δε θα μάθεις την τέχνη του τοξότη", λέει ο δάσκαλος.
"Αυτό που καμιά φορά διαταράσσει την ακρίβεια της βολής είναι η υπερβολική ζέση του τοξότη".
Καμιά φορά ο πολεμιστής του φωτός σκέφτεται: "Αυτό που δε θα κάνω δεν πρόκειται να γίνει".
Δεν είναι έτσι. Πρέπει να δράσει, αλλά πρέπει επίσης ν' αφήσει το Σύμπαν να επέμβει την κατάλληλη στιγμή.


29)

Όταν ένας πολεμιστής του φωτός υφίσταται μια αδικία, συνήθως προσπαθεί να μείνει μόνος του: για να μη δείξει τον πόνο του στους άλλους.
Πρόκειται για μια θετική και ταυτόχρονα αρνητική συμπεριφορά.
Άλλο είναι να αφήνεις την καρδιά να θεραπεύει αργά αργά τα τραύματα της κι άλλο είναι να βυθίζεσαι στο διαλογισμό όλη την ημέρα επειδή φοβάσαι μήμπως φανείς αδύναμος.
Μέσα στον καθένα μας υπάρχει ένας άγγελος κι ένας δαίμονας και οι φωνές του μοιάζουν πολύ. Μπροστά στη δυσκολία, ο δαίμονας τροφοδοτεί αυτή τη μοναχική συζήτηση, προσπαθώντας να μας δείξει πόσο ευάλωτοι είμαστε. Ο άγγελος μας βάζει να αναλογιστούμε τη στάση μας και μερικές φορές δε χρειάζεται παρά το στόμα κάποιου προκειμένου να εκδηλωθεί.


30)

Ένας πολεμιστής του φωτός δεν έχει ανάγκη από αγάπη. Η στοργή και η τρυφερότητα αποτελούν μέρος της φύσης του όσο και το φαγητό, το ποτό και η απόλαυση του Καλού αγώνα. Όταν ο πολεμιστής δε νιώθει ευτυχής μπροστά στο ηλιοβασίλεμα, κάποιο λάθος υπάρχει.
Εκείνη τη στιγμή, διακόπτει τη μάχη και αναζητά συντροφιά, για να δουν μαζί το δειλινό.
Αν έχει δυσκολίες να τη βρει, αναρωτιέται: "Μ΄ξπως φοβήθηκα να πάω δίπλα σε κάποιον; Μήπως δέχτηκα αγάπη και δεν το κατάλαβα; "
Ένας πολεμιστής του φωτός χρησιμοποιεί τη μοναξιά, αλλά δεν αφήνει τη μοναξιά να τον χρησιμοποιήση.


31)

Ο πολεμιστής του φωτός γνωρίζει πως είναι αδύνατο να ζει σε μια κατάσταση απόλυτης χαλάρωσης.
Έμαθε από τον τοξότη πως, για να ρίξει μακριά το βέλος, είναι απαραίτητο να κρατάει καλά τεντωμένο το τόξο. Έμαθε από τα αστέρια πως μόνο μια εσωτερική έκρηξη τους επιτρέπει να λάμπουν.
Ο πολεμιστής παρατηρεί ότι το άλογο, τη στιγμή που περνάει ένα εμπόδιο, συστέλλει όλους τους μυς. Αυτός, όμως, δεν μπερδεύει ποτέ την ένταση με τον εκνευρισμό.


32)

Ο πολεμιστής του φωτός καταφέρνει πάντα να εξισορροπεί Αυστηρότητα και Ευσπλαχνία.
Για να πραγματώσει το όνειρό του, χρειάζεται δυνατή θέληση και απέραντη ικανότητα αφοσίωσης. Αν και έχει ένα στόχο, ο δρόμος για να τον πετύχει δεν είναι πάντα αυτός που φαντάζεται.
Γι' αυτό ο πολεμιστής χρησιμοποιεί την πειθαρχία και τη συμπόνια. Ο Θεός δεν εγκαταλείπει ποτέ τα παιδιά του, αλλά τα σχέδια Του είναι ανεξιχνίαστα και Αυτός δημιουργεί το δρόμο με τα ίδια τα βήματά μας.
Χρησιμοποιώντας την πειθαρχία και την αφοσίωση, ο πολεμιστής ενθουσιάζεται. Η συνήθεια δεν μπορεί ποτέ να κυβερνά τις σημαντικές κινήσεις.


33)
Καμιά φορά ο πολεμιστη του φωτός συμπεριφέρεται σαν το νερό και ρέει ανάμεσα στα εμπόδια που συναντά.
Είναι στιγμές κατά τις οποίες "αντιστέκομαι" σημαίνει "καταστρέφομαι". Επομένως, αυτός προσαρμόζεται στις συνθήκες. Δέχεται αδιαμαρτύρητα από τις πέτρες του δρόμου να χαράξουν την πορεία του μέσ' από τα βουνά.
Σ' αυτό έγκειαι η δύναμη του νερού: ένα σφυρί δε θα μπορέσει ποτέ να το τσακίσει, ένα μαχαίρι να το τραυματίσει. Το ισχυρότερο σπαθί του κόσμου δε θα μπορέσει ποτέ ν' αφήσει μια ουλή στην επιφάνεια του.
Το νερό ενός ποταμού προσαρμόζεται στην πιθανή διαδρομή χωρίς να ξέρει το στόχο του: τη θάλασσα. Αδύναμο στην πηγή, αποκτά σιγά σιγά τη δύναμη των άλλων ποταμών που συναντά.
Και από μια στιγμή και μετά η δύναμή του είναι απόλυτη.


34)

Για τον πολεμιστή του φωτός δεν υπάρχει τίποτα το αφηρημένο.
Όλα είναι συγκεκριμένα και όλα τον αφορούν.
Δεν κάθεται στην ασφάλεια της σκηνής του παρατηρώντας όσα συμβαίνουν στον κόσμο, αποδέχεται την πρόκληση σαν μια ευκαιρία που του παρουσιάζεται για ν' αλλάξει τον εαυτό του.
Μερικοί σύντροφοί του περνούν τη ζωή τους επικρίνοντας την έλειψη επιλογών ή σχολιάζοντας τις αποφάσεις άλλων. Ο πολεμιστής όμως, μετατρέπει τη σκέψη του σε δράση.
Καμιά φορά αποτυγχάνει στο στόχο του και πληρώνει, χωρίς παράπονα, το τίμημα του λάθους. Άλλες φορές απομακρύνεται από το δρόμο και χάνει πολύ χρόνο για να ξαναβρεί τον πρωταρχικό του σκοπό του.
Αλλά η προσοχή του πολεμιστή δεν αποσπάται.


35)

Ένας πολεμιστής του φωτός διαθέτει τα χαρακτηριστικά βράχου.
Όταν βρίσκεται σε επίπεδο έδαφος, όπου γύρω του όλα έχουν βρει την αρμονία, διατηρείται σταθερός. Πάνω σ' αυτό που έχει δημιουργηθεί, οι άνθρωποι μπορούν να χτίσουν σπίτια, επειδή η καταιγίδα δε θα καταστρέψει τίποτα.
Όταν όμως, τον βάζουν σε κεκλιμένο έδαφος, όπου τα πράγματα γύρω του δεν επιδεικνύουν ούτε ισορροπία ούτε σεβασμό, αυτός αποκαλύπτει τη δύναμη του, κατρακυλώντας προς τον εχθρό που πολιορκεί την ειρήνη. Εκείνες τις στιγμές ο πολεμιστής είναι σαρωτικός και κανείς δεν καταφέρνει να τον συγκρατήσει.
Ένας πολεμιστής του φωτός σκέφτεται ταυτόχρονα και τον πόλεμο και την ειρήνη και ξέρει να δρα ανάλογα με τις συνθήκες.


36)


Ένας πολεμιστής του φωτός που εμπιστεύεται υπερβολικά τη νοημοσύνη του καταλήγει να υποτιμήσει τη δύναμη του αντιπάλου.
Είναι απαραίτητο να μην ξεχνάει: υπάρχουν στιγμές κατά τις οποίες η δύναμη αποδεικνύεται αποτελεσματικότερη της στρατηγικής.
Μια ταυρομαχία διαρκεί δεκαπένε λεπτά. Ο ταύρος καταλαβαίνει πολύ σύντομα ότι έχει ξεγελαστεί και το επόμενο βήμα του είναι να ριχτεί στον ταυρομάχο. Όταν συμβαίνει αυτό, δεν υπάρχει ζωτικότητα, κίνητρο, εξυπνάδα ή γοητεία που να μπορούν να αποτρέψουν την τραγωδία.
Γι' αυτό ο πολεμιστής δεν υποτιμά ποτέ την κακή δύναμη, Όταν αυτή είναι πολύ βίαιη, αποσύρεται από το πεδίο της μάχης, μέχρι να εξαντληθεί η ενεργητικότητα του εχθρού.


37)


Ο πολεμιστής του φωτός ξέρει να αναγνωρίζει έναν εχθρό πιο δυνατό από τον ίδιο.
Αν αποφάσιζε να τον αντιμετωπίσει, θα καταστρεφόταν αμέσως. Αν αποδεχόταν τις προκήσεις του, θα έπεφτε στη παγίδα. Χρησιμοποιεί, λοιπόν, τη διπλωματία για να ξεπεράσει τη δύσκολη κατάσταση στην οποία βρίσκεται.
Όταν ο εχθρός φέρεται σαν παιδί, κάνει και αυτός το ίδιο. Όταν τον καλεί στη μάχη, προσποιείται πως δεν καταλαβαίνει.
Οι φίλοι σχολιάζουν : "Είναι δελός".
Αλλά ο πολεμιστής δε δίνει σημασία. Ξέρει πως όλη η οργή και το θάρρος ενός πουλιού είναι μάταια μπροστά στη γάτα.
Σε τέτοιες καταστάσεις, ο πολεμιστής κάνει υπομονή. Πολύ σύντομα ο εχθρός θα στραφεί σε κάποιον άλλο γα να τον προκαλέσει.


38)


Ένας πολεμιστής του φωτός δεν παραβρίσκεται μπροστά σε μια αδικία με αδιαφορία.
Ξέρει πως όλα είναι ένα πράγμα μόνο και πως κάθε μεμονωμένη πράξη χτυπάει όλους τους ανθρώπους του πλανήτη. Γι' αυτό, όταν βρίσκεται μπροστά στα βάσανα άλλων, χρησιμοποιεί το σπαθί του για να βάλει τα πράγματα σε τάξη.
Ωστόσο, όσο κι αν πολεμά ενάντια στην καταπίεση, δεν προσπαθεί ποτέ, καμιά στιγμή, να κρίνει τον καταπιεστή. Ο καθένας θα λογοδοτήσει για τις πράξεις του μπροστά στο Θεό.
Απο τη στιγμή που ολοκληρώνει το καθήκον του, ο πολεμιστής δεν κάνει κανένα σχόλιο.
Ένας πολεμιστής του φωτός βρίσκεται στον κόσμο για να βοηθήσει τους αδερφούς του, όχι για να καταδικάσει τον πλησίον του.


39)


'Ενας πολεμιστής του φωτός δεν είναι ποτέ λιπόψυχος. Η φυγή μπορεί να αποδειχτεί θαυμάσια αμυντική τακτική, αλλά δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί όταν ο φόβος είναι μεγάλος. Όταν έχει αμφιβολίες, ο πολεμιστής προτιμά να αντιμετωπίσει την ήττα κι έπειτα να φροντίσει τα τραύματά του, επειδή ξέρει πως, αν το βάλει στα πόδια, θα δώσει στον επιτιθέμενο μεγαλύτερη δύναμη απ' όση του άξιζει.
Κατά τη διάρκεια των δύσκολων και οδυνηρών στιγμών, ο πολεμιστής αντιμετωπίζει τη δυσχερή κατάσταση ηρωικά, καρτερικά και θαρραλέα.

( *Μια δικιά μου σημείωση εδώ είναι πως όπως λέει ο scot peck : Θάρρος δεν είναι η έλλειψη φόβου, αυτό είναι μια εγκεφαλική βλάβη. Θάρρος είναι το να προχωράς μπροστά, μαζί με την αίσθηση του φόβου. )


40)

'Ενας πολεμιστής του φωτός δε βιάζεται ποτέ. Ο χρόνος δουλεύει προς όφελός του. Μαθαίνει να κυριαρχεί στην ανυπομονησία και αποφεύγει τις απερίσκεπτες κινήσεις.
Προχωρώντας αργά, προσέχει τη σταθερότητα των βημάτων του. Γνωρίζει ότι είναι μέτοχος μιας αποφασιστικής στιγμής στην ιστορία της ανθρωπότητας και ξέρει επίσης ότι, πριν αλλάξει τον κόσμο, πρέπει να αλλάξει τον εαυτό του.
Γι' αυτό θυμάται τα λόγια του Λάνζτα ντελ Βάστο: "Μια επανάσταση χρειάζεται χρόνο για να ξεκινήσει".
Ένας πολεμιστής δεν κόβει ποτέ τον άγουρο ακόμα καρπό.


41)

'Ενας πολεμιστής του φωτός χρειάζεται υπομονή και ετοιμότητα ταυτόχρονα.
Τα δύο μεγαλύτερα λάθη μιας στρατηγικής είναι : "να δρούμε πρόωρα και να αφήνουμε την ευκαιρία να μας ξεφύγει. Για να τα αποφύγει ο πολεμιστής του φωτός, αντιφρά σε κάθε κατάσταση σαν να 'ναι μοναδική και δεν εφαρμόζει κανόνες, συνταγές ή αποφάσεις άλλων.
Ο χαλίφης Μοαουγιάτ ρώτησε τον Ομάρ Μπεν Αλ-Άας ποιο ήταν το μυστικό της πολιτικής ικανότητάς του.
"Δεν αφοσιώθηκα ποτέ σε μια πράξη χωρίς να έχω πρώτα μελετήσει την οπισθοχώρηση, απο την άλλη μεριά δεν μπήκα ποτέ σε ένα μέρος έχοντας τη πρόθεση να βγω τρέχωντας.", ήταν η απάντηση.


42)

Πολλές φορές ένας πολεμιστής του φωτός είναι έρμαιο της αποθάρρυνσης. Σκέφτεται πως τίποτα δε θα καταφέρει να ξυπνήσει τη συγκίνηση που επιθυμούσε. Συχνά, το απόγευμα και το βράδυ είναι αναγκασμένος να διατηρεί μια κατακτημένη θέση χωρίς να συμβεί ένα νέο γεγονός για να του ξαναδώσει ενθουσιασμό.
Οι φίλοι σχολιάζουν: " Ίσως ο πόλεμός του να έχει τελειώσει".
Ακούγοντας αυτά τα σχόλια, ο πολεμιστής νιώθει πόνο και σύγχυση, επειδή γνωρίζει ότι δεν έχει φτάσει εκεί που ήθελε. Είναι πεισματάρης, όμως, και δεν εγκαταλείπει αυτό που έχει αποφασίσει να κάνει.
Έπειτα, εκεί που δεν το περιμένει καθόλου, μια νέα πόρτα ανοίγει.


43)

'Ενας πολεμιστής του φωτός διατηρεί πάντα την καρδιά του άδεια από το συναίσθημα του μίσους.
Όταν ξεκινάει για τη μάχη, θυμάται αυτό που είχει πει ο Χριστός: "Αγαπάτε τους εχθρούς σας". Και υπακούει.
Αλλά ξέρει πως η πράξη της συγνώμης δεν τον αναγκάζει να αποδεχτεί τα πάντα. Ένας πολεμιστής δεν μπορεί να χαμηλώσει το κεφά

χαχαχα...επιτέλους...

Και ναπου το "επιτέλους" δουλεύει...και ΝΑΙ ήδη πολύ καλύτερα...

για να δοθμε θα τα καταφέρουμε??? σιιιιιιιγουραααα....