Παρασκευή 16 Ιουλίου 2010

Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις
μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.
Μην την εξευτελίζεις πηαίνοντάς την,
γυρίζοντας συχνά κ' εκθέτοντάς την
στων σχέσεων και των συναναστροφών
την καθημερινήν ανοησία,
ως που να γίνει σα μια ξένη φορτική.

Πέμπτη 1 Ιουλίου 2010

Αν σ' αρνηθώ αγάπη μου-Κώστας Χατζής

Ο ΓΙΟΣ ΤΗΣ ΑΝΟΙΞΗΣ - ΚΩΣΤΑΣ ΧΑΤΖΗΣ.wmv

Ο γιος της άνοιξης...

Νύχτα θα σου δηγηθώ
για τον γιο της άνοιξης
και 'συ στην δική σου γλώσσα
να το πεις στ αηδόνι
τ αηδόνι στην αυγή
και η αυγή στον άνθρωπο
έτσι να μαθευτεί πως χάθηκε
ο γιος της άνοιξης

Νύχτα το παιδί θα σου το πω αηδόνι
πετροχελιδόνι
μην καταλάβουν οι σοφοί
πως μαρτυρώ για το παιδί
και μου σφραγίσουν τη ζωή
σαν το πουλί σαν το παιδί
για να μην βγει η αλήθεια στο σφυρί
και οι σοφοί φανούν φτηνοί.

Όταν τον πρωτάκουσα μιλούσε για τους κεραυνούς,
για μια βροχή, για ένα παράδεισο στη γη.
Μας έκανε να μετανιώσουμε που πολεμήσαμε
που στερήσαμε το χαμόγελο των πονεμένων
που κακοποιήσαμε τη χαρά και αδικήσαμε την δικαιοσύνη.
Μια άλλη φορά μας μίλησε για μια συγκέντρωση ανθρώπων
κι είπε όλοι αυτοί οι μορφωμένοι κα οι σπουδαγμένοι
που μιλάν τη γλώσσα για τη σωτηρία του κόσμου
δεν καταφέρανε να μάθουνε τη γλώσσα των πουλιών,
των λουλουδιών, των αστεριών
που αυτά απλόχερα μιλάνε για αγάπη και για καλοσύνη.
Μας μιλούσε για την ανάμνηση, για την ανάσταση,
τη λευτεριά από τα πάθη των ανθρώπων,
για την ειρήνη που θα ρθει
κι αυτά τα όπλα, τα μαχαίρια, τα σπαθιά,
μας διάβαζε στον Ησαϊα πως θα γίνουν εργαλεία για τη γη,
σκότωσαν τον άνθρωπο που αγαπούσε τα λουλούδια, τα πουλιά
τα περιβόλια και τα δέντρα, τα λουλούδια, τα πουλιά,
αυτά αιστάνθηκαν πιο πικρό το χαμό του.
Γιατί τον σκότωσαν κανείς δεν το ξέρει
αυτό μου είπε η άνοιξη η λυπημένη.
Γιατί τον σκότωσαν κανείς δεν το ξέρει
αυτό μου είπε η άνοιξη η λυπημένη.
Τι τον θέλουμε τον πόλεμο?
Τι τις θέλουμε τις φωνές?
Τι τον θέλουμε τον πόλεμο?
Τι τις θέλουμε τις κραυγές?
Να μαζευτούμε όλοι μαζί
να φωνάξουμε στο θεό μας
να μας φέρει μιαν άνοιξη,
έρχεται η μέρα της κρίσεώς μας
Τι θα πούμε στο Θεό μας?
Έρχεται η μέρα της κρίσεώς μας.
Τι θα πούμε στο Θεό μας?
Πως σκοτώσαμε τον αδελφό μας?
Ποιος να με πιστέψει αδελφέ μου Μιχαλιώ?
Ποιος να με πιστέψει?
Μίλησα για το Θεό, μίλησα γι αγάπη,
μ είπαν ειδωλολάτρη
Ποιος να με πιστέψει αδελφέ μου Μιχαλιώ?
Ποιος να με πιστέψει?
Μίλησα για τη Γραφή
πως δεν έχει πάθη
δε μιλάει για κόκκινους, δε μιλάει για μαύρους,
δε μιλάει για άσπρους
μα ποιος να με πιστέψει αδελφέ μου Μιχαλιώ?
Ποιος να με πιστέψει?
Όταν μίλαγα για το Θεό
με λέγανε προδότη
κι όταν μίλαγα για πόλεμο
με λέγαν πατριώτη.

Το αστέρι μου

Στίχοι: Γεράσιμος Ευαγγελάτος
Μουσική: Θέμης Καραμουρατίδης
Πρώτη εκτέλεση: Νατάσα Μποφίλιου


Σ' αγαπώ αρκετά
για να σ' αφήσω μόνο σου
αρκετά για να πονάει τόσο
Σ' αγαπώ αρκετά
ίσα να βρεις το δρόμο σου
λίγο πριν σε πληγώσω

Ήμουν εντάξει μέχρι χτες
με τις πληγές μου ανοιχτές
χαρά να τρέχουνε
Κι ήρθαν δυο βλέμματα βαριά
και πέσαν πάνω μου σκουριά
για να μ' ελέγχουνε

Μ' έπιασε κάτι να σ' το πω
και σου 'πα πάλι
μικρό το ψέμα μου
Συγγνώμη για την προσβολή
μα εγώ δεν είμαι για πολύ
το 'χω στο αίμα μου

Ήμουν εντάξει μέχρι χθες
ήξερα τι είναι αυτό που θες
κι ήταν στο χέρι μου
Δε σ' αφορά προσωπικά
είναι που εμένα τελικά
το 'χει τ' αστέρι μου

My Blog List

Followers