Κυριακή 28 Σεπτεμβρίου 2014

με αφορμή την αμφίπολη

με την ευκαιρία της Αμφίπολης και όλου αυτού του show με το "βρήκα" δεν "βρήκα"....

έτυχε (?) να βρεθώ αρκετές φορές τον τελευταίο χρόνο στη Μακεδονία...και πιο συγκεκριμένα δίπλα στο αρχαίο θέατρο των Φιλίππων...

πόσα και πόσα αρχαία είδα δίπλα μου....στους δρόμους,στα πεζοδρόμια,στις πλατείες,στα άδεια οικόπεδα κλπκλπκλπ

ανοίγεις την πόρτα να βγεις απο το σπίτι σου και απέναντι βλέπεις την τάδε βασιλική,του τάδε αιώνα...

στρίβεις με το αυτοκίνητο να πας στη δουλειά σου και είναι κλειστός γιατί χτες που έφτιαχναν ένα κομματι στην  άσφαλτο,βρήκαν κάποια αρχαία που ανήκουν στην τάδε ρωμαική κλπ κλπ...
και λέω και ρωμαική γιατί από ότι διάβασα κι έψαξα κι έμαθα, η πλατεία που παίζουμε και τρώμε και τα σουβλάκια μας ήταν η μεγαλύτερη εμπορική διασταύρωση της αρχαίας εγνατίας οδού...

και πόσα άλλα έμαθα...
έμαθα όμως και το πιο σημαντικό:
Όλα αυτά ΔΕΝ τα ξέρουν στα σχολεία της περιοχής.....δεν παίρνουν τα παιδιά από το χέρι και αντί να τα κλείνουν στις αιθουσες και στους τοίχους, να τα πάνε έξω να δούν που περπατάνε,που στέκονται ,που ζούνε......τι πολιτισμό κρύβει όλο αυτό το χώμα...
Να μάθουν τι ιστορία κρύβει αυτός ο υπέροχος όγκος του Παγγαίου και όλες οι γύρω περιοχές...

ευτυχώς έψαξα κι έμαθα....

παρακάτω υπάρχουν κάποιες παλιότερες αναρτήσεις για τους χώρους...

..ελέγχω...


Μην το σκέφτεσαι… ζήσε!



Αν προσπαθείς να κόψεις το κάπνισμα, το ποτό, το πολύ φαγητό, τον καφέ, τη ζάχαρη ή απλώς το δάγκωμα των νυχιών σου, πρέπει να ξέρεις ότι αυτά είναι συνήθειες που δύσκολα κόβονται! Η συνήθεια όμως που είναι δυσκολότερο να κοπεί και η οποία βλάπτει περισσότερο τη συναισθηματική σου κατάσταση είναι ίσως η συνήθεια που περνάει πιο απαρατήρητη από όλες: η συνήθεια της αρνητικής σκέψης.

Μπορείς να δέσεις τα χέρια σου πίσω από την πλάτη για να σταματήσεις να δαγκώνεις τα νύχια σου, μπορείς να αποφύγεις το αλκοόλ και τα τσιγάρα έτσι ώστε να μην είναι πια στη διάθεσή σου, μπορείς να υπομείνεις μερικές μέρες πονοκεφάλων και κούρασης για να κόψεις τον καφέ, αλλά ποτέ δεν μπορείς να σταματήσεις να σκέφτεσαι!

Όπως ήδη κατάλαβες, η σκέψη είναι κάτι τόσο φυσικό για σένα, που είναι πολύ εύκολο να ξεχάσεις ότι την κάνεις. Όταν συνειδητοποιήσεις την ενεργητική διαδικασία της σκέψης σου, θα σοκαριστείς από το πόσο συχνά το περιεχόμενο των σκέψεών σου είναι αρνητικό. Ξέρω από πελάτες μου ότι από τότε που άρχισαν να προσέχουν τις σκέψεις τους, ανακάλυψαν ότι πάνω από το 90% ήταν αρνητικές.

Ποιο είδος σκέψης είναι αρνητικό; Αυτή η ερώτηση είναι πολύ σημαντική, γιατί πολλοί άνθρωποι έχουν τόσο πολύ συνηθίσει να κάνουν αρνητικές σκέψεις, που δεν καταλαβαίνουν καν ότι είναι αρνητικές. Υποθέτουν, αντίθετα, ότι είναι φυσιολογικές. Είναι γεγονός ωστόσο ότι μπορεί να θεωρηθεί αρνητική οποιαδήποτε σκέψη σε κάνει να νιώθεις λιγότερο ικανοποιημένος από ό,τι ένιωθες πριν την κάνεις. Σε αυτή την κατηγορία υπάγονται, αλλά σε καμιά περίπτωση αποκλειστικά, σκέψεις που έχουν σχέση με το πόσο άσχημα είναι τα πράγματα και πόσα προβλήματα παραμένουν άλυτα. Προσπαθείς να βρεις γιατί τα πράγματα δεν πηγαίνουν καλά ή γιατί κάποιος εκανε κάτι που σε πλήγωσε ή που δεν εγκρίνεις, αναλύεις αρνητικές σκέψεις και πάει λέγοντας.

Οι περισσότεροι από εμάς έχουμε συνηθίσει να διαβάζουμε εφημερίδες και να βλέπουμε τις ειδήσεις στην τηλεόραση. Με τη σκέψη μας τείνουμε να μιμούμαστε αυτές τις ειδησεογραφικές πληροφορίες. Το μυαλό μας επανεξετάζει τα προβλήματα του παρελθόντος και του μέλλοντος, τις ανησυχίες και τους φόβους μας, και σκεφτόμαστε συνεχώς πόσο τραγική είναι η κατάσταση. Προφανώς κάποιος προγραμματισμός και κάποιος απολογισμός είναι απαραίτητοι για μια αποδοτική ζωή. Αν συνειδητοποιείς ότι κάνεις τέτοιες σκέψεις και ξέρεις τις πιθανές συνέπειες μιας τέτοιας πνευματικής δραστηριότητας, προστατεύεσαι σε μεγάλο βαθμό από τα αρνητικά αποτελέσματά της.

Αν όμως κάνεις τέτοιες σκέψεις χωρίς να συνειδητοποιείς τι κάνεις στον εαυτό σου, θα βρεθείς στο έλεος των ίδιων σου των σκέψεων. Επειδή αυτός ο τρόπος σκέψης είναι αρνητικός, το ηθικό σου θα συνεχίσει να πέφτει ή να παραμένει σε χαμηλό επίπεδο. Όταν θα κατανοήσεις και θα μπορέσεις να γίνεις αυτόπτης μάρτυρας αυτής της ενεργούς διαδικασίας, θα μπορείς μετά να επιλέγεις ποιες σκέψεις να ακολουθείς και ποιες να απορρίπτεις. Θα σου γίνει συνήθεια να σκέφτεσαι μόνο τα πράγματα που είναι πραγματικά ενδιαφέροντα και θα μάθεις να αγνοείς τα υπόλοιπα.

Αυτό το είδος επιλεκτικής σκέψης δε σημαίνει άρνηση ούτε απάθεια. Η άρνηση συνεπάγεται προσποίηση, και εσύ δεν προσποιείσαι τίποτα. Αναγνωρίζεις τα προβλήματα στον κόσμο και στην ίδια σου τη ζωή. Απλώς επιλέγει να μην προσκολλάσαι στις αρνητικές σκέψεις για τη ζωή σου επειδή ξέρεις τι θα συμβεί αν το κάνεις. Η εμπειρία της ζωής σου σχετίζεται άμεσα με το πού επιλέγεις να εστιάσεις την προσοχή σου. Αν την εστιάσεις στα προβλήματά σου, αυτό που θα βιώνεις θα είναι κατά κύριο λόγο προβλήματα. Καθώς μαθαίνεις να μην προσέχεις τόσο πολύ τα προβλήματα και τα άσχημα του κόσμου, θα ανακαλύψεις ότι παρατηρείς περισσότερο την ομορφιά και την καλοσύνη που υπάρχει γύρω σου. Αυτό ακριβώς κάνουν συστηματικά τα μικρά παιδιά. Ζουν στον ίδιο κόσμο με τους ενήλικες, αλλά βλέπουν διαφορετικές όψεις της ζωής. Βλέπουν γέλιο, αγάπη και ευκαιρίες.

Μπορείς να επιλέξεις την αγάπη αντί για το φόβο Αγάπη αντί για το Φόβο: Κάθε φορά που εισβάλλουν στο μυαλό σου σκέψεις αρνητικές, απαισιόδοξες ή επιφυλακτικές, βρίσκεσαι μπροστά σε ένα νέο σημείο επιλογής της ζωής σου. Μπορείς να επιλέξεις να ακολουθήσεις τις αρνητικές σκέψεις σου, όπως έχεις κάνει και στο παρελθόν. Αυτός είναι ο δρόμος που ακολουθούν πολλοί άνθρωποι τις περισσότερες φορές. Φαίνεται πάντα λογικό να τον ακολουθούν επειδή είναι πιο εύκολος και επειδή τους φαίνεται πιο οικείος.

Στην πραγματικότητα, όπως έχεις ήδη διαπιστώσει, σπάνια καταλαβαίνεις ότι μέσα σου γίνεται ένας διάλογος με τον εαυτό σου. Πάρε το εξής παράδειγμα: σκέφτεσαι συνεχώς πόσο θα θυμώσουν οι γονείς σου (ή το αφεντικό σου, τα παιδιά σου, ο σύζυγός σου) με κάτι που έκανες. Κάνεις πρόβολες στο μυαλό σου και θυμώνεις και ο ίδιος. Φαντάζεσαι πώς δικαιολογείς τη στάση σου στους γονείς σου (ή σε οποιονδήποτε) και δημιουργεί σενάρια πολέμου. Στο μεταξύ νιώθεις, όπως είναι φυσικό, τα αρνητικα αποτελέσματα της σκέψης σου χωρίς καν να ξέρεις ότι η σκέψη σου είναι που σου δημιουργεί το πρόβλημα. Η συνηθισμένη αντίδραση σε αυτό τον αυτοεπιβαλλόμενο πόνο είναι να κατηγορείς τον εαυτό σου και τους ανθρώπους που σε περιστοιχίζουν για τη δυσαρέσκεια που νιώθεις

Υπάρχει όμως και άλλος δρόμος. Το σημείο της επιλογής σου είναι εκείνη η στιγμή από την οποία ξεκίνησε ο εσωτερικός σου διάλογος, τότε που έπρεπε να αποφασίσεις αν θα επέλεγες το δρόμο της αρνητικότητας ή της αγάπης. Τι σημαίνει «να επιλέγει την αγάπη»: Σημαίνει ότι αποφασίζεις οτι η γαλήνη και η ευτυγία είναι σημαντικότερες για σένα από το να έγεις «δίκιο».

Σημαίνει άμεση επίλυση.παρά συνεχή αγώνα – ευτυχία παρά απογοήτευση. Η επιλογή του δρόμου της αγάπης σημαίνει ότι καταλαβαίνεις πως σου αρκεί το απλό, γαλήνιο αίσθημα της υγιούς λειτουργίας σου, ότι αυτό αντιπροσωπεύει ουσιαστικά ό,τι θέλεις από τη ζωή σου. Η ζωή δεν είναι τίποτα περισσότερο από την απλή εμπειρία της δικής σου ψυχικής υγείας. Ο μόνος λόγος για να επιλέξεις έναν αρνητικό τρόπο σκέψης θα ήταν κάποια δική σου λανθασμένη προσδοκία ότι αυτό θα σου χάριζε κάποια ικανοποίηση. Ξέχνα το!

Η ικανοποίηση που αναζητάς είναι στη διάθεσή σου μόνο όταν αποφασίζεις συνειδητά ότι εκείνη τη στιγμή προτιμάς την ψυχική σου ηρεμία από τις σκέψεις που σε απομακρύνουν από αυτήν. Το μόνο πράγμα που πρέπει να κάνεις για να ανακαλύψεις την υγιή λειτουργία σου είναι να παρατήσεις τη σκέψη που σου στέκεται εμπόδιο.

Η επιλογή της αγάπης δεν είναι άρνηση. Τι άλλο αρνείσαι εκτός από την πηγή του πόνου σου; Τίποτα. Αποφασίζεις συνειδητά να μη τροφοδοτείς τον πόνο σου με τη μοναδική καύσιμη ύλη του: την αρνητική σκέψη σου’ όταν το κάνεις, ο συναισθηματικός πόνος σου εξαφανίζεται και ένα καινούριο αίσθημα υγείας και αγάπης εμφανίζεται στο προσκήνιο. Όταν επιλέγεις την αγάπη αντί για το φόβο, σταματάς να πολεμάς την ίδια σου τη σκέψη και αρχίζεις να νιώθεις πάλι καλά. Μερικές φορές φαίνεται ευκολότερο να ακολουθείς τα κακά συναισθήματά σου παρά τα καλά. Μπορείς, παρ’ όλα αυτά, να αναζητάς συνειδητά τα βαθύτερα και θετικότερα συναισθήματα που υπάρχουν μέσα σου και να είσαι σταθερός σε αυτά.

Αυτή η συνειδητή επιλογή είναι πολύ σωστή, αλλά δεν είναι πάντα εύκολη. Δε συμβαίνει από μόνη της – πρέπει εσύ να την κάνεις να λειτουργήσει. Πρέπει να επιθυμείς να λειτουργήσει περισσότερο από εκείνες τις δελεαστικές σκέψεις που σου είναι τόσο οικείες. Το θετικό είναι ότι αυτό είναι το μόνο που χρειάζεται να κάνεις! Από τη στιγμή που παίρνεις αυτή την απόφαση και της δίνεις προτεραιότητα στη ζωή σου, όλα τα υπόλοιπα τακτοποιούνται.

Αυτό είναι ένα από τα ωραία υποπροϊόντα της συνειδητής επιλογής της αγάπης αντί του φόβου: τα προβλήματα που σε απασχολούσαν αρχίζουν να λύνονται από μόνα τους. Κάθε φορά που έχεις την ευκαιρία να επιλέγεις την αγάπη αντί για το φόβο και το κάνεις, τροφοδοτείς ένα νέο είδος ενέργειας στη ζωή σου, γεμάτο θετικότητα και αγάπη.

Αν ακολουθείς όλες τις αρνητικές σκέψεις που έρχονται στο μυαλό σου, δεν έχεις ξεφύγει ακόμη από την «παλιά» αρνητική ενέργεια που θέλεις να αντικαταστήσεις• αυτή είναι υπεύθυνη για τη μακροχρόνια στασιμότητά σου. Πώς είναι δυνατόν να αποφύγεις καβγάδες με τους γονείς, το σύζυγο, το παιδί, ή το αφεντικό σου, αν το μυαλό σου είναι γεμάτο αρνητικότητα;

Αυτό είναι αδύνατον. Θα καταλήξεις να επαναλαμβάνεις τα προβλήματα και τους καβγάδες μες στο μυαλό σου και μετά θα τα βλέπεις να εκδηλώνονται στη ζωή σου. Αν είσαι σαν τους περισσότερους ανθρώπους, θα νιώθεις απογοήτευση επειδή σου συμβαίνουν συνεχώς τα ίδια πράγματα. Είναι ανάγκη να σπάσεις αυτόν το φαύλο κύκλο. Για να γίνει αυτό πρέπει να αναγνωρίσεις τα σημεία επιλογής της ζωής σου και μετά να ακολουθήσεις το δρόμο προς την υγιή λειτουργία σου.

Εισήγαγα την Τζέινυ στην έννοια των σημείων επιλογής από την πρώτη φορά που με επισκέφθηκε στο γραφείο μου. Ο άνδρας της ήταν ένα άτομο εθισμένο στην εργασία και αφιέρωνε ελάχιστο χρόνο ή ενέργεια σε αυτήν. Η Τζέινυ ένιωθε θυμό και απογοήτευση και θεωρούσε ότι δικαίως ένιωθε έτσι. Ένα από τα πρώτα πράγματα που μου είπε ήταν: »Οποιοσδήποτε στη θέση μου θα ενοχλούνταν».

Προτού έρθει να με δει, η Τζέινυ σκεφτόταν ότι ο καλύτερος τρόπος για να ξεπεράσει τα αρνητικά συναισθήματά της είναι να μιλήσει σε κάποιον γι’ αυτά. Σχεδόν κάθε μεσημέρι έβγαινε για φαγητό με ένα φίλο για να μιλήσει για τα προβλήματά της. Και ακριβώς μετά από κάθε γεύμα ένιωθε αγανάκτηση.

Η Τζέινυ ανακάλυψε κάτι που την εξέπληξε. Οι μοναδικές φορές κατά τις οποίες ήταν πραγματικά θυμωμένη με το σύζυγό της ήταν όταν σκεφτόταν υπερβολικά τις υπερωρίες του. Υπέθετε ότι ήταν πάντα θυμωμένη γιατί κάθε φορά που τις θυμόταν θύμωνε. Ωστόσο τις περισσότερες φορές ήταν υπερβολικά απασχολημένη με τη δική της ζωή για να ασχολείται με το πρόγραμμα του συζύγου της. Είχε μια δική της καριέρα. Της άρεσε επίσης να γυμνάζεται σε ένα κέντρο υγείας και να συμμετέχει εθελοντικά σε μια τοπική οργάνωση. Τον περισσότερο καιρό ήταν πολύ ικανοποιημένη από τις καθημερινές της ασχολίες.

Η Τζέινυ κατάλαβε πως όταν άρχισε να σκέφτεται τις υπερωρίες του συζύγου της, βρισκόταν σε ένα πολύ σημαντικό σημείο επιλογής. Οταν σκεφτόταν τις υπερωρίες του και την προτεραιότητα που έδινε στη δουλειά, αμέσως ένιωθε αγανάκτηση’ όσο αυτή μεγάλωνε, τόσο περισσότερο ανέλυε τον τρόπο με τον οποίο το πρόγραμμά του επηρέαζε τη ζωή της, πράγμα που την έριχνε σε μια μαύρη τρύπα απογοήτευσης. Τα ζεστά συναισθήματα αγάπης, από την άλλη, την οδηγούσαν απευθείας στην ευγνωμοσύνη. Για να νιώσει έτσι έπρεπε να παραδεχτεί ότι άρχιζε να σκέφτεται αρνητικά για το σύζυγό της, να ξέρει τι θα συνέβαινε αν συνέχιζε, και να επιλέξει να εγκαταλείψει τις σκέψεις της επί του θέματος. Έμαθε γρήγορα ότι τα ζεστά αισθήματα απέναντι του βελτίωναν σημαντικά την ποιότητα της ζωής της, ακόμα και κατά την απουσία του.

Ήταν πολύ ενδιαφέρον ότι η Τζέινυ ήταν σε θέση να εφαρμόζει αυτό που καταλάβαινε όχι μόνο κατά τη διάρκεια της μέρας, αλλά και όταν ήταν με το σύζυγό της. Ανακάλυψε ότι εκτιμούσε το χρόνο που περνούσε μαζί του πολύ περισσότερο από ό,τι συνήθιζε. Ο άνδρας της ανταποκρίθηκε θετικά στα ζεστά συναισθήματά της, και οι δυο τους μοιράζονται σήμερα πολύ περισσότερο χρόνο από ποτέ. Κάθε μέρα βρίσκεσαι μπροστά σε εκατοντάδες σημεία επιλογής. Στην πραγματικότητα βρίσκεσαι μπροστά σε ένα τέτοιο σημείο ακριβώς τώρα, αυτή τη στιγμή που διαβάζεις αυτή την πρόταση.

Ακολουθείς τις επιφυλακτικές σου σκέψεις, όπως: ‘Κάτι τέτοιο δεν μπορεί να έχει αποτελέσματα’, ή κάνεις την επιλογή προς όφελος σου, προς την κατεύθυνση της ανάπτυξης και της αλλαγής προς την ευτυχία; Με την ανάλογη προσοχή μπορείς να ανιχνεύσεις τις αμφιβολίες σου την ώρα που σχηματίζονται, και απλώς να τις παρατήσεις επιστρέφοντας προς την υγιή λειτουργία σου. Αυτή η στιγμή μπορεί να είναι για σένα μια καινούρια αρχή. Ακολούθησε το δρόμο της αγάπης, αντί για το δρόμο του φόβου και η ζωή σου θα αρχίσει να αλλάζει από τώρα!

Πως μπορείς να μου πεις πόσες από τις σκέψεις μου είναι αρνητικές; Για αρχή κάθισε σε μια καρέκλα και κλείσε τα μάτια σου. Καθάρισε το μυαλό σου όσο μπορείς περισσότερο. Κάθισε ήρεμος για μερικά λεπτά και απλώς παρατήρησε τις σκέψεις που περνούν από το μυαλό σου. Άρχισε να προσέχεις τις σκέψεις που κάνεις σε διάφορες ώρες της ημέρας – αυτή τη στιγμή, όταν ξυπνάς, όταν τρως, όταν βουρτσίζεις τα δόντια σου, ετοιμάζεσαι να βγεις, κάθεσαι μόνος σου, οδηγείς ή είσαι στο λεωφορείο, περπατάς κτλ.

Αναμφισβήτητα θα εκπλαγείς από το πόσο συχνά μπαίνει στο μυαλό σου κάποια αρνητική σκέψη. Ισως να σκέφτεσαι προβλήματα, ανησυχίες, πράγματα που πρέπει να γίνουν, που όμως ουσιαστικά δε θέλεις να τα κάνεις, πράγματα που θα μπορούσαν να συμβούν, άλλα που δε θα μπορούσαν να συμβούν, πράγματα που δε θα έπρεπε να συμβούν, άλλα που συνέβησαν τα οποία όμως ευχόσουν να μην είχαν συμβεί, πράγματα που θα έπρεπε να είχες πει, που ήθελες να πεις, που δεν ήθελες να πεις, πράγματα που είπαν ή που έκαναν άλλοι άνθρωποι και που σε ενόχλησαν, άνθρωποι που δεν ενήργησαν όπως νόμιζες ότι θα έπρεπε να είχαν ενεργήσει… Ο κατάλογος συνεχίζεται επ’ άπειρον!

Καθώς αρχίζεις να παρατηρείς τι σκέφτεσαι κάθε στιγμή της μέρας, σε παρακαλώ να είσαι ανεκτικός με τον εαυτό σου. Ένας τέτοιος τρόπος σκέψης είναι, όπως είπαμε, συνήθεια. Σαν όλες τις συνήθειες, δεν είναι κάτι που διαμορφώθηκε από τη μια στιγμή στην άλλη. Χρειάστηκε χρόνια για να αναπτυχθεί και μπορεί να αργήσει κάπως να αλλάξει.

Δεν υπονοώ ότι είναι πάντα λάθος να σκέφτεσαι αρνητικά, να παραπονιέσαι ή να κλαψουρίζεις. Ασφαλώς αυτό είναι ένα από τα δικαιώματά σου και δεν είναι κάτι που σε μικρή ποσότητα μπορεί να σε σκοτώσει. Αυτό που δηλώνω είναι ότι οι περισσότεροι άνθρωποι -ίσως συμπεριλαμβανομένου και του εαυτού σου- ξοδεύουν εξωφρενικά πολύ χρόνο παρασυρόμενοι σε αρνητικές σκέψεις χωρίς ούτε καν να το διανοούνται. Ένα μεγάλο μέρος του εσωτερικού διαλόγου σου δε σου κάνει καμία αίσθηση επειδή τον έχεις συνηθίσει τόσο πολύ – και γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο είναι τόσο δύσκολο να τον σταματήσεις.

Επιπλέον, η επιθυμία να βελτιώνεις τη ζωή σου είναι μέρος της ανθρώπινης φύσης. Όσο η ζωή σου δεν είναι τέλεια, ο αναλυτικός νους σου και το Εγώ σου πάντα θα αναζητούν τρόπους βελτίωσης. Ο σκεπτόμενος νους σου θα σου υπενθυμίζει αδιάκοπα ότι δεν είσαι σε αρκετά καλή κατάσταση. Άσχετα με το πόσο σκληρά προσπαθείς, το Εγώ σου ποτέ δε θα είναι ικανοποιημένο με αυτά που έχεις καταφέρει.

Προφανώς οι περιστάσεις της ζωής σου δε θα είναι ποτέ τέλειες. Αν λοιπόν πιστεύεις ότι είναι καλό να σκέφτεσαι τρόπους για να βελτιώσεις τη ζωή σου, θα αναλωθείς έτσι στο υπόλοιπο της ζωής σου. Πολλοί άνθρωποι ακολουθούν αυτόν το δρόμο. Κάνουν ατελείωτες συζητήσεις μέσα στα κεφάλια τους προσπαθώντας επιφανειακά να επιλύσουν διάφορα ζητήματα, ενώ στην πραγματικότητα τίποτα δεν αλλάζει.

Αν μπορείς να αποκτήσεις συνείδηση αυτού του αρνητικού εσωτερικού διαλόγου, αν τον αντιλαμβάνεσαι τη στιγμή που τον κάνεις και αν ξέρεις ότι βλάπτεις τον εαυτό σου, θα είσαι προστατευμένος. Αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό μυστικό στην πορεία σου προς την ευτυχία. Κατά καιρούς είχα πελάτες πολλούς ευτυχισμένους ανθρώπους. Καθένας από αυτούς συμφωνεί ότι η συνειδητοποίηση και η διακοπή του εσωτερικού διαλόγου τους ήταν ένας πολύ σημαντικός παράγοντας που τους βοήθησε να γίνουν ευτυχισμένοι άνθρωποι.

Μην επιτρέπεις στον εσωτερικό σου διάλογο να διευθύνει (και να καταστρέφει) τη ζωή σου. Σταμάτησέ τον ή, τουλάχιστον, κατεύθυνέ τον προς μια θετικότερη πορεία. Υπενθύμιζε συχνά στov εαυτό σου να εγκαταλείπει την αρνητική του σκέψη. Οταν το μυαλό σου κατακλύζεται από αρνητικές σκέψεις, άφηνέ τες να φεύγουν γνωρίζοντας ότι δεν είναι σημαντικές. Να μην εστιάζεις την προσοχή σου σε αυτές, αλλά να σκέφτεσαι «δεν αξίζει τον κόπο». Να είσαι σίγουρος ότι ο εσωτερικός διάλογος δε βλάπτει κανέναν άλλον εκτός από σένα τον ίδιο.

Οταν καταλαβαίνεις από πού προέρχονται τα αρνητικά συναισθήματά σου και τι τα συγκρατεί και αφού δεσμευτείς να «συλλαμβάνεις» τον εαυτό σου την ώρα που κάνει τέτοιες σκέψεις, όλα τα προβλήματά σου θα αρχίσουν να λύνονται. Θα μάθεις να αντλείς δύναμη από την εσωτερική σου θετικότητα που σε βοηθά να ζεις πιο αρμονικά. Καθώς το μυαλό σου θα ηρεμεί, ο πανικός και η βιασύνη θα σβήνουν. Οι απαντήσεις που πάντα ζητούσες θα είναι τόσο συχνές όσο ήταν και οι ερωτήσεις.

Για να αποδεσμεύσεις τον εαυτό σου από τη δυστυχία, πρέπει να κατανοήσεις ότι η αρνητική σου σκέψη, και τίποτε άλλο, είναι η αιτία των αρνητικών συναισθημάτων σου. Χωρίς τις αρνητικές σκέψεις, δεν υπάρχει τιποτα που θα μπορούσε να σε κάνει να νιώθεις άσχημα.

Τώρα, αυτήν ακριβώς τη στιγμή, σταμάτα να διαβάζεις και παρατήρησε πώς νιώθεις! Απλώς κάνε ένα μικρό διάλειμμα και νιώσε τα συναισθήματα σου. Αν το μυαλό σου είναι πιο ήσυχο από ό,τι συνήθως, νιώσε τη σιωπή. Παρατήρησε πόσο όμορφα νιώθεις. Τώρα μπορείς να συνεχίσεις να διαβάζεις.

Παρατήρησες κάποια διαφορά στο πώς ένιωσες; Ήταν το μυαλό σου λίγο πιο ήσυχο από ό,τι συνήθως; Αν η απάντηση είναι θετική, η δύναμη που άντλησες προερχόταν από την υγιή λειτουργία σου. Ή μήπως, καθώς διάβαζες την τελευταία πρόταση σκέφτηκες κάτι σαν ((τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά»; Αν πράγματι αυτό έκανες, θυμήσου ότι αυτό που σε έκανε να νιώσεις χειρότερα ήταν εκείνη η σκέψη και τίποτε άλλο. Αν δεν είχες κάνει εκείνη τη σκέψη, θα ένιωθες καλύτερα τώρα. Αν καταλαβαίνεις τα λόγια αυτού του βιβλίου, θα είσαι σε θέση να συνειδητοποιείς πότε η σκέψη σου σε οδηγεί στη δυστυχία ή στην κατάθλιψη.

Όταν, για πρώτη φορά, θα παρατηρήσεις τις σκέψεις που θα σε απομακρύνουν από την υγιή λειτουργία σου και, αντί να δώσεις βάση σε αυτές, τις διώξεις, θα νιώσεις ένα αίσθημα ηρεμίας μέσα σου. Θα είσαι στο δρόμο προς μια ζωή χωρίς κατάθλιψη. Θα δεις πόσο πολύ μπορείς να επιδράς στα αισθήματά σου. Θα νιώσεις τη δύναμη της δικής σου υγιούς λειτουργίας.

Μερικές από τις νοητικές διαδικασίες που σε κρατούσαν δέσμιο μέχρι σήμερα μπορούν να περιγραφούν ως παγιωμένα νοητικά σφάλματα. Αν πάψεις να δεσμεύεσαι σε αυτές τις διαδικασίες, μπορείς να ανοίξεις το δρόμο προς μια νέα αίσθηση ικανοποίησης. Αυτή η νέα αίσθηση είναι αυτό που έψαχνες και το οποίο ευχόσουν να βρεις. Μπορείς να αποκτήσεις πρόσβαση σε αυτή την αίσθηση εγκαταλείποντας τις σκέψεις που παρεμβάλλονται στην υγιή λειτουργία σου ή που την καλύπτουν.

Ωστόσο, ακόμα κι αν κατανοείς αυτά που διαβάζεις εδώ και συμφωνείς μαζί τους, εξακολουθείς να δυσκολεύεσαι να απαλλαγείς από τη συνήθεια της αρνητικής σκέψης. Κι αυτό γιατί έχεις τόσο πολύ συνηθίσει να σκέφτεσαι με συγκεκριμένους τρόπους, που ούτε καν αντιλαμβάνεσαι ότι σκέφτεσαι αρνητικά. Η σκέψη σου έχει αυτοματοποιηθεί τόσο πολύ, που χρειάζεσαι αρκετό καιρό για να πάψεις να σκέφτεσαι αρνητικά.

Ο παράγοντας «Συσσώρευση» Αν δεν αναγνωρίζεις ότι οι σκέψεις σου είναι άμεσα συνδεδεμένες με τα συναισθήματά σου, είναι εύκολο να αφήσεις τον εαυτό σου να αποθαρρυνθεί ή να γίνει επιφυλακτικός. Αν, για παράδειγμα, σκέφτεσαι <<Είμαι ευτυχισμένο>>, αμέσως μετά λες στον εαυτό σου: «Να, μόλις έκανα μια θετική σκέψη. Τώρα γιατί δε νιώθω ευτυχισμένος;»

Η συνήθεια της σκέψης, αγάπη, αυτογνωσία, Σκέψη, συνήθεια, φόβος, Ψυχολογία Δύο παράγοντες εξηγούν το λόγο που δε νιώθεις πάντα μια άμεση θετική συναισθηματική αντίδραση σε κάθε θετική σκέψη. Πρώτον, πρέπει να εξετάσεις τη σκέψη που ακολούθησε τη θετική σκέψη: είναι μια σκέψη αμφιβολίας και σκεπτικισμού. Εδώ η συνήθειά σου αναλαμβάνει τον έλεγχο. Προσφέρεις πολύ χρόνο στην αρνητικότητα κάθε μέρα, όταν όμως κάνεις μια θετική σκέψη, την υπονομεύεις με μια αρνητική. Είναι επικίνδυνο επειδή συμβαίνει τόσο γρήγορα. Έχει σημασία να αντιληφθείς ότι αν δεν έκανες την αρνητική σκέψη μετά τη θετική, θα ένιωθες καλά.

Ο δεύτερος παράγοντας που δε σε αφήνει να νιώσεις καλά αμέσως μετά τη θετική σκέψη είναι, εξίσου σημαντικός. Τον ονομάζω ‘συσσώρευση’. Σύμφωνα με αυτό τον παράγοντα, η αρνητικότητα συσσωρεύεται στο μυαλό σου κατά τη διάρκεια της μέρας και κατά τη διάρκεια της ζωής σου. Εξαιτίας της τεράστιας αρνητικότητας που έχει συσσωρευτεί στο μυαλό σου, τελικά ‘το ποτήρι ξεχειλίζει’ με κάποια τυχαία αρνητική σκέψη. Δεν είναι αυτή η τυχαία σκέψη που μπορεί να σε καταβάλει, αλλά η συσσώρευση αρνητικότητας μες στο πέρασμα του χρόνου.

Αν μπορούσες να εξαφανίσεις το 90-95% των άχρηστων συσσωρευμένων αρνητικών σκέψεων από το μυαλό σου, αυτές οι αρνητικές σκέψεις που τώρα σε ρίχνουν στον πάτο του πηγαδιού δε θα σου έκαναν σχεδόν καμία εντύπωση. Σχεδόν καμία μεμονωμένη αρνητική σκέψη δεν έχει από μόνη της εξουσία πάνω σου, όταν όμως συσσωρευτούν εκατοντάδες ή και χιλιάδες τέτοιες στο μυαλό σου, θα έρθει κάποτε η στιγμή που δε θα μπορείς πια να τις αντιμετωπίσεις και θα γίνεις δυστυχισμένος ή καταθλιπτικός. Θέσε στόχο να εξαλείψεις σταδιακά το 100% της αρνητιτικότητας σου. Όσο πλησιάζεις το στόχο σου, τόσο μικρότερη συναισθηματική απήχηση θα έχουν πάνω σου οι μεμονωμένες αρνητικές σκέψεις.

Μερικές φορές, και ειδικά στην αρχή, βοηθάει να κρατάς ένα ημερολόγιο με την πρόοδό σου. Ασφαλώς ποτέ δε θα μπορέσεις να συνειδητοποιείς κάθε αρνητική σκέψη που κάνεις, επειδή, όπως είδες, το πρόβλημα είναι ότι το μεγαλύτερο μέρος της αρνητικότητάς σου περνάει απαρατήρητο. Ένα ημερολόγιο, ωστόσο, θα σε βοηθήσει να παραμένεις εστιασμένος στο στόχο σου- δεν είναι ανάγκη να γράφεις όλες τις λεπτομέρειες – για παράδειγμα, αρκούν κάποιες γενικότητες τρεις φορές την ημέρα: «Σήμερα το πρωί κατάφερα να απαλλαγώ εντελώς από την αρνητικότητά μου», «Προσοχή, μετά το μεσημεριανό παραλίγο να παρασυρθώ» και ούτω καθεξής. Ένα ημερολόγιο μπορεί συνεχώς να σου υπενθυμίζει το στόγο σου. και να διατηρεί τη «συσσώρευσή» σου στο ελάχιστο.

Πως να κόψω τη συνήθεια της αρνητικής σκέψης Γνωρίζω δύο τρόπους με τους οποίους μπορώ να σε διαβεβαιώσω ότι μπορείς να απαλλαγείς από τη συνήθεια της αρνητικής σκέψης. Ο πρώτος είναι να αναθέσεις σε ένα φίλο ή, ακόμα, και σε κάποιον σύμβουλο, που θα πληρώσεις, να παρακολουθεί αυτά που θα λες για δύο τουλάχιστον μέρες. Ζήτησέ του να σε ελέγχει και να σε σταματά κάθε φορά που επιστρέφεις στην παλιά σου συνήθεια, να μη σε αφήνει να λες τίποτε αρνητικό ή απαισιόδοξο.

Τέρμα τα «Έχω δικαίωμα να θυμώνω», τα «Δε φαντάζεσαι τι μου συνέβη σήμερα» (αν πρόκειται για κάτι αρνητικό), τα «Δεν έπρεπε με τίποτα να είχα κάνει κάτι τέτοιο», και όλα τα ατελείωτα αρνητικά. Ειδικά στην αρχή δεν πρέπει να φερθείς με επιείκεια στον εαυτό σου. Ο καλύτερος τρόπος για να εξαλείψεις την αρνητικότητα από τη ζωή σου είναι να επιδιώκεις την πλήρη εξάλειψή της. Αυτό μπορείς να το καταφέρεις αντικαθιστώντας την παλιά συνήθεια της αρνητικής σκέψης με μια καινούρια συνήθεια: να αγνοείς την αρνητική σκέψη.

Ίσως εκπλαγείς δυσάρεστα με το πόσο συχνά αποτυγχάνεις. Μην το παίρνεις προσωπικά και προσπάθησε να διατηρήσεις την αίσθηση του χιούμορ σου. Ο φίλος σου ή ο σύμβουλος είναι κοντά σου για να σε βοηθήσουν. Από τη στιγμή που θα έχεις κόψει τη συνήθεια μπορείς να επιστρέψεις στη φυσιολογική ζωή σου και τα πάντα θα είναι διαφορετικά. Θα εξακολουθείς κάπου κάπου να απασχολείς το μυαλό σου με αρνητικές σκέψεις, αλλά θα τις βιώνεις εντελώς διαφορετικά. Είτε το πιστεύεις είτε όχι, θα σου φαίνονται χειρότερες. Σωστά διάβασες, χειρότερες.

Στην πραγματικότητα όμως θα είσαι πιο κοντά στην αποθεραπεία σου, γιατί θα έχεις μεταμορφώσει μια συνήθεια. Κάτι που ανέκαθεν θεωρούσες απόλυτα φυσιολογικό, απαραίτητο και υγιές, τώρα θα το βιώνεις σαν ένα κοπάδι βουβαλιών που τρέχει στο μυαλό σου. Θα νιώσεις τη διαφορά. Καθώς ο αρνητικός τρόπος σκέψης σου θα αρχίσει να σου φαίνεται θορυβώδης και απεχθής, θα θέλεις όλο και πιο πολύ να τον εξαφανίσεις. Όπως είπα και προηγουμένως, αυτό δεν είναι άρνηση, είναι ευφυΐα! Δεν αρνείσαι το γεγονός ότι κάνεις τις σκέψεις, απλώς εκπαιδεύεις το μυαλό σου να αγνοεί αυτά που δε θέλει. Καθώς ξοδεύεις όλο και λιγότερη ενέργεια σε αρνητικές σκέψεις, θα ανακαλύψεις ότι όλο και λιγότερες απαιτούν την προσοχή σου.

Ο δεύτερος τρόπος για να απαλλαγείς από τη συνήθεια της αρνητικής σκέψης είναι ίσως ακόμα πιο απλός, αλλά χρειάζεται περισσότερη αυτοπειθαρχία. Θα πρέπει να τον εφαρμόσεις μόνος σου: θα χρειαστείς ένα χαρτόνι για να γράψεις με μεγάλα, χοντρά γράμματα «Τι σκέφτομαι τώρα;» Θα το κουβαλάς μαζί σου, όπου κι αν πηγαίνεις, για ένα μήνα τουλάχιστον, και θα το βλέπεις όσο πιο συχνά γίνεται, κάθε λίγα λεπτά, αν μπορείς.

Ξέρω ότι ακούγεται βαρετό, ακόμα και απλοϊκό -κατά κάποιο τρόπο είναι- αλλά έχει αποτέλεσμα! Θα αρχίσεις να παρατηρείς πόσο συχνά υπονομεύεις τον εαυτό σου με αρνητικότητα και θα μπορείς να διακόπτεις τη διαδικασία. Πίσω και από τις δύο αυτές ασκήσεις υπάρχει μια κοινή λογική: προσπαθείς να κόψεις μια παλιά συνήθεια που δε φαίνεται σαν συνήθεια. Ο αρνητικός τρόπος σκέψης μπορεί να φαίνεται φυσιολογικός στους περισσότερους ανθρώπους, αλλά όχι αναγκαστικά και σ’ εσένα.

Πως αλλιώς να σκέφτομαι; Πολλοί άνθρωποί, φοβούνται να σταματήσουν να σκέφτονται αρνητικά, επειδή το έχουν συνηθίσει. Πώς αλλιώς πρέπει να σκέφτεσαι; Η απάντηση είναι πολύ απλή, αν και δεν είναι εύκολη: δεν έχει σημασία. Καθώς συλλαμβάνεις τον εαυτό σου να κάνει αρνητικές σκέψεις και ξεκινάς συνειδητά να τις σταματήσεις, θα ανακαλύψεις ότι το μυαλό σου είναι πιο καθαρό και ελεύθερο από κάθε άλλη φορά στο παρελθόν.

Οι παλιές σκέψεις θα αρχίσουν να αντικαθίστανται από άλλες πιο δημιουργικές με τρόπο φυσικό. Θα γίνεις ένα πολύ πιο δυναμικό άτομο. Θα φαίνεσαι φρέσκος κορέος, με ανανεωμένη έμπνευση και ακμαίο ηθικό. Το τελευταίο πραγμα στον κόσμο που θα σε απασχολεί θα είναι μήπως δεν έχεις αρκετά πράγματα να σκέφτεσαι!

Η μόνη λέξη που μπορεί να περιγράψει αυτό που θα νιώθεις αν σταματήσεις να σκέφτεσαι αρνητικά είναι υπέροχα. Η απουσία της αρνητικότητας θα σε ανανεώσει ως άνθρωπο. Η υγιής λειτουργία σου θα αναλάβει τον έλεγχο της ζωής σου. Όλα θα αλλάξουν: οι σκέψεις σου, η στάση σου στη ζωή και προπάντων τα συναισθήματά σου. Θα νιώθεις πάλι καλά. Απλώς δεν υπάρχει άλλος τρόπος να νιώσεις άσχημα, αν δεν κάνεις άσχημες σκέψεις και αν διατηρείς τον έλεγχο των σκέψεών σου.

Πριν να συνεχίσεις να διαβάζεις, κάνε την εξής άσκηση. Άφησε τις σκέψεις σου να ρέουν. Αν οτιδήποτε αρνητικό μπει στο μυαλό σον, αδιαφόρησε γι’ αυτό’ άφησε το να περάσει και να φύγει. Επικέντρωσε την προσοχή σον στην υγιή λειτουργία σου.Πώς νιώθεις τώρα;



Η απάντηση εξαρτάται απόλυτα από το τι σκέφτεσαι. Αν οι σκέψεις σου είναι γεμάτες ελπίδα και θετικότητα, έτσι θα είναι και τα συναισθήματά σου. Αν είναι αρνητικές και απαισιόδοξες, το ίδιο και αυτά. Η κεντρική ιδέα είναι η εξής: γίνεσαι ό,τι σκέφτεσαι όλη μέρα. Θέλεις να σκέφτεσαι για δυστυχία, πόνο και προβλήματα, ή για αγάπη, καλοσύνη, ελπίδα και δυνατότητες; Η απάντησή σου θα καθορίσει σε μεγάλο βαθμό τα συναισθήματά σου. Δοκίμασέ το. Μπορεί να έχει αποτέλεσμα και σ’ εσένα. Μπορείς να νιώσεις πάλι καλά!

Αναρτήθηκε από Eos Aurora // 10 Ιουνίου 2013

Μνήμη και Facebook

Κάποιος από τους φίλους σου μισεί τη δουλειά του, κάποιος άλλος είναι ενθουσιασμένος που θα πάει σε μία συναυλία και ένας τρίτος σου λέει ότι μόλις έφαγε το πιο λαχταριστό παγωτό. Φυσικά τα ξέρεις όλα αυτά γιατί το ανακοίνωσαν στο Facebook. Αν κάποιος σας ρωτούσε τι κάνουν οι φίλοι σας το πιθανότερο είναι ότι θα θυμόσασταν τις ανακοινώσεις τους σχετικά πολύ εύκολα.

Θυμάστε, όμως, εξίσου εύκολα έστω και μία φράση του Καζαντζάκη; (όχι του Καζαντζίδη). Μήπως κάτι από το έργο του Νίτσε; Μάλλον όχι. Όπως φαίνεται ο μέσος άνθρωπος είναι πολύ πιο πιθανόν να θυμάται μία κατάσταση που είδε στο Facebook από μία πρόταση που διάβασε σε ένα βιβλίο.

Τα συμπεράσματα αυτά διατυπώθηκαν από μία ομάδα ψυχολόγων στο παν/μιο του Σαν Ντιέγκο από τύχη. Οι ερευνητές αρχικά επιδίωκαν να χρησιμοποιήσουν τις κοινοποιήσεις στο Facebook σαν ένα μέσο πρόκλησης συναισθημάτων. Στην πορεία ανακάλυψαν πως αυτές οι αναρτήσεις έμεναν στη μνήμη των χρηστών περισσότερο και έτσι αποφάσισαν να το ψάξουν περισσότερο.

Συγκέντρωσαν λοιπόν 200 μηνύματα στο Facebook από λογαριασμούς προπτυχιακών φοιτητών που διατελούσαν κάποια ερευνητική εργασία. Μερικά παραδείγματα είναι τα εξής: «Η χρονολόγηση μερικές φορές με προβληματίζει,» «Η βιβλιοθήκη είναι ένας χώρος μελέτης και όχι για να μιλάς στο κινητό σου» κτλ. Στη συνέχεια συγκέντρωσαν τυχαία άλλες 200 προτάσεις από βιβλία που είχαν εκδοθεί πρόσφατα.

Μερικές από αυτές τις προτάσεις ήταν οι εξής: «Κάτω από την υπερβολική τριχοφυΐα στο πρόσωπο λάμπει ένα μεγάλο χαμόγελο,» και «Ακόμα και η τιμή έχει όρια.» Οι επιστήμονες αφαίρεσαν κάθε στοιχείο από τις αναρτήσεις και τις προτάσεις από τα βιβλία που έδινε κάποια ένδειξη για την προέλευσή τους, διάλεξαν 100 από κάθε ομάδα και ζήτησαν από 32 προπτυχιακούς φοιτητές παν/μίου να μελετήσουν και να απομνημονεύσουν τις 100 φράσεις είτε από το Facebook είτε από τα βιβλία, χωρίζοντάς τους σε ομάδες των 16 ατόμων.

Αργότερα έβαλαν τους εθελοντές μπροστά από μία οθόνη υπολογιστή και τους έδειξαν από τις προτάσεις που είχε μελετήσει ο εθελοντής και μία που ήταν καινούργια για αυτόν. Μετά τους ζητήθηκε να σημειώσουν αν την είχαν ξαναδεί την πρόταση και κατά πόσο ήταν σίγουροι για αυτό.

Το αποτέλεσμα ήταν ότι οι αναρτήσεις από το Facebook ήταν μία και μισή φορά πιο εύκολο να απομνημονευθούν από τις προτάσεις μέσα από τα βιβλία. Η ίδια ομάδα επιστημόνων έκανε επίσης ένα τεστ μνήμης με ανθρώπινα πρόσωπα και ακόμα και τότε αποδείχθηκε ότι οι αναρτήσεις του Facebook ήταν δύο φορές περισσότερο απομνημονεύσιμες.

Εντάξει, θα πει κάποιος, ίσως ό,τι γράφεται στο Facebook είναι πιο εύκολο να το θυμηθεί κανείς γιατί είναι σύντομο και εύκολο και κάθε πρόταση είναι μία απλή σκέψη. Η φράση «πάω να φτιάξω καφέ» είναι πολύ περισσότερο εύκολη βασικά από την «Κάτω από την υπερβολική τριχοφυΐα στο πρόσωπο λάμπει ένα μεγάλο χαμόγελο.» Οι ερευνητές το σκέφτηκαν αυτό και αποφάσισαν να κάνουν άλλο ένα τεστ.

Όταν λοιπόν έδειξαν τους τίτλους ειδήσεων από το CNN σε αντιπαραβολή με τυχαίες προτάσεις από άρθρα και σχόλια που γράφονταν κάτω από άρθρα επικαιρότητας ανακάλυψαν ότι τα σχόλια των αναγνωστών ήταν πιο εύκολα στην απομνημόνευση από τους τίτλους ειδήσεων, οι οποίοι απομνημονεύονταν με τη σειρά τους πιο εύκολα από τις προτάσεις που προέρχονταν από τα βιβλία.

Τα νέα που αφορούσαν επίσης την κοσμική ζωή των διασήμων ήταν ακόμα πιο εύκολο να απομνημονευθούν από τους τίτλους ειδήσεων, αλλά στην περίπτωση των αντίστοιχων σχολίων, εδώ τα ξεπέρασαν όλα. Φαίνεται έτσι ότι μία κουτσομπολίστικη διάθεση δεν θα μπορούσε να ευθύνεται εξ ολοκλήρου για τη σχέση μνήμης και Facebook όσον αφορά τις αναρτήσεις και τα σχόλια, σημειώνουν οι ερευνητές.

Υπάρχει λοιπόν κάτι πολύ συγκεκριμένο με τα σχόλια, τα Tweets και τις αναρτήσεις—αυτές τις ασήμαντες καθημερινές κουβέντες που θυμόμαστε. Μέσα σε λίγα χρόνια δεν θα μας εκπλήσσει πλέον να θεωρούμε ότι ήταν ανωμαλία των προηγούμενων γενεών να γράφουν και να εκφράζονται προσεκτικά ή να υπάρχουν βιβλία χωρίς έστω και μία εικόνα. Φαίνεται πως όλα αυτά τα μέσα που επέτρεψαν στη γλώσσα να γίνει πιο άμεση και καθημερινή οδηγούν επίσης σε μία επικοινωνία προ-εγγράμματη, γεγονός που δικαιολογεί και ότι μπορεί να τη θυμάται κανείς πιο εύκολα.

Όλα τα παραπάνω δεν είναι τίποτα περισσότερο ή λιγότερο από την συντονισμένη προσπάθεια (δεν εννοώ συνομοσιολογική) και συνέργεια πόλλών παραγόντων που συμβαίνουν (ή επιβάλλονται;) στον άνθρωπο,ώστε να πάψει να είναι άνθρωπος, άσχετα με το αν αυτό-προσδιορίζεται έτσι.

Από τις ανεξέλεγκτες σκέψεις, συναισθήματα και λέξεις που βρωμίζει το χώρο του, από τα ρήγματα που δημιουργούνται στις εγκεφαλικές του συνάψεις μετά τη χρήση ναρκωτικών ουσιών, από τις πλαστικές και χημικές τροφές που καταναλώνει, από τα κάθε είδους «δεκανίκια» που απαιτεί να γεμίσει τα κενά του για να «επιβιώσει», από την παράδοση άνευ όρων σε ομάδες-μαντριά που του κλέβουν την ελευθερία –ροή- και τον εγκλωβίζουν, τον παγώνουν … όλα αυτά και άλλα τόσα κάνουν τον άνθρωπο να αποδέχεται και να συμφωνεί για την εικόνα του κόσμου που του παρουσιάζουν.

«Χρησιμοποιήστε το χρόνο σας για να βελτιώσετε τον εαυτό σας μέσα από τα γραπτά των άλλων, έτσι ώστε να αποκτήσετε εύκολα αυτά για τα οποία οι άλλοι μόχθησαν σκληρά». Η ανάγνωση σπουδαίων βιβλίων θα σας προμηθεύσει τα καύσιμα που χρειάζεστε για να τα βγάλετε πέρα με τους αντίθετους ανέμους που πνέουν ανάμεσα σε σας και την επιτυχία, με προορισμό τους στόχους και την επίτευξη του Σκοπού σας.

Να υποθέσω (επαναλαμβάνω) πως έχετε ήδη έναν ΞΕΚΑΘΑΡΟ και ΓΡΑΠΤΟ, Σ Κ Ο Π Ο ζωής !

Φυσικά δεν δαιμονοποιούμε το Facebook ή οποιοδήποτε άλλο εργαλείο δικτύωσης. Αν όμως έχεις ΣΚΟΠΟ, αν είσαι επιχειρηματίας ή πωλητής π.χ τότε ξέρεις πως ο χρόνος σου είναι πολύτιμος και δεν σου τρώει το FB ούτε δευτερόλεπτο, περισσότερο από όσο χρειάζεται για να κάνεις την δουλειά σου. Δεν θα αναλωθείς σε τίποτε περισσότερο απ ότι κάνει τον ΣΚΟΠΟ σου να εκπληρώνεται.

Αν έχεις ΣΚΟΠΟ και δεν είσαι ΦσΚ (Φτερό στο Κύμα). Θεωρώ πως το facebook έκανε τόσο μεγάλη επιτυχία και χτύπησε χρυσή φλέβα, γιατί πέτυχε διάνα αυτά που ο κόσμος θέλει.. Τι θέλει ο κόσμος; (και ας μην το παραδέχεται). Να προβάλλει, να ισχυροποιήσεις και να κανακέψει το ΕΓΩ του.

Αναρτήθηκε από Andrew Kalenas // 26 Ιανουαρίου 2013

άσε...

...πόσο καλύτερα  θα ήταν αν η εκπαίδευση -σχολείο,οικογένεια- να δίδασκαν το "αφέσου"...

άσε τη ζωή σου να πάει
άσε τις σκέψεις να φύγουν
άσε τα πράγματα να γίνουν

κι ακολούθα....

go with the flow...

ΜΗΔΕΝ



Εάν η διπλή άρνηση
Είναι κατάφαση
Το μη-δεν
Πάνω σε τι καταφάσκει?

Τετάρτη 24 Σεπτεμβρίου 2014

Iδεοληπτικές και Ψυχαναγκαστικές Προσωπικότητες

Στις δυτικές κοινωνίες υπάρχει μια πληθώρα ατόμων που έχουν οργανώσει την προσωπικότητά τους γύρω από τη σκέψη και την πράξη. Ο δυτικός πολιτισμός, σε φανερή αντίθεση με κάποιες ασιατικές ή τριτοκοσμικές κοινωνίες, τοποθετεί τον επιστημονικό ορθολογισμό και την επίτευξη των προσωπικών στόχων υψηλότερα από τις περισσότερες άλλες ιδιότητες.
Όταν η σκέψη και η δράση αποτελούν την κινητήρια δύναμη ενός ατόμου σε βάρος των συναισθημάτων, των αισθήσεων, της διαίσθησης, της ονειροπόλησης, της δημιουργικής καλλιτεχνίας και άλλων καταστάσεων που δεν διέπονται από ορθολογισμό, συμπεραίνουμε ότι υπάρχει μια ιδεοψυχαναγκαστική δομή προσωπικότητας. Πολλά αξιοθαύμαστα άτομα ανήκουν σε αυτή την κατηγορία. Ένας δικηγόρος που απολαμβάνει τη συγγραφή και την παρουσίαση νομικών επιχειρημάτων λειτουργεί ψυχολογικά με βάση τη λογική και τη δράση. Κάποιος που ενδιαφέρεται για την οικολογία, αντλώντας αυτοεκτίμηση από την εμπλοκή του σε διάφορες περιβαλλοντικές πολιτικές, ωθείται από τα ίδια κίνητρα.
Θα πρέπει να επισημανθεί ότι υπάρχουν άτομα στα οποία αν και η σκέψη έχει επενδυθεί με μεγάλη ποσότητα λίμπιντο, ωστόσο παραμένουν σχετικά αδιάφορα για τη δράση και το αντίστροφο. Συχνά οι καθηγητές φιλοσοφίας π.χ. έχουν ιδεοληπτική αλλά όχι ψυχαναγκαστική δομή χαρακτήρα. Αντλούν ευχαρίστηση και αυτοεκτίμηση από τη διανοητική δραστηριότητα, χωρίς να αισθάνονται πίεση να εφαρμόσουν τις ιδέες τους στην πράξη.
Οι ιδεοληψίες (οι επίμονες, ανεπιθύμητες σκέψεις) και οι ψυχαναγκασμοί (οι επίμονες, ανεπιθύμητες πράξεις) μπορούν να συμβούν στον καθένα, όχι μόνο σε εκείνους που είναι χαρακτηρολογικά ιδεοληπτικοί και ψυχαναγκαστικοί. Δεν υποφέρουν όλα τα ιδεοληπτικά και ψυχαναγκαστικά άτομα από επαναλαμβανόμενες ενοχλητικές σκέψεις ή δεν εμπλέκονται σε συμπεριφορές στις οποίες είναι ανίκανα να αντισταθούν. Χαρακτηρίζουμε αυτά τα άτομα ιδεοψυχαναγκαστικά επειδή η στρατηγική αντιμετώπισης που χρησιμοποιούν διακρίνεται από τις ίδιες άμυνες που είναι υπεύθυνες για την πρόκληση των ιδεοληπτικών και ψυχαναγκαστικών συμπτωμάτων.

Διευκρίνιση: Οι ιδεοληψίες και οι ψυχαναγκασμοί αποτελούν συμπτώματα. Όταν το μυαλό «κολλάει» επίμονα σε μια σκέψη που συνήθως είναι ανεπιθύμητη, δυσάρεστη ή ακόμα και παράλογη, τότε μιλάμε για ιδεοληψία. Το συγκεκριμένο άτομο δεν μπορεί, για ένα διάστημα τουλάχιστον, να αλλάξει το περιεχόμενο της σκέψης του. Η τάση αυτή είναι επαναλαμβανόμενη και άρα πολύ κουραστική μέχρι και ανυπόφορη. Κάτι παρόμοιο συναντάμε και στις υποτιθέμενες υποχρεωτικές πράξεις. Το συγκεκριμένο άτομο «πρέπει» να κάνει μια κίνηση ή πράξη για να ηρεμήσει. Πρέπει π.χ. να ισιώσει τον πίνακα, να σιγουρευτεί ότι έκλεισε την πόρτα, έσβησε τα φώτα κλπ., να κάνει τον σταυρό του έξω από μια εκκλησία, να μετρήσει τα χρήματα που έχει και να τα τοποθετήσει στο πορτοφόλι του με κάποιο συγκεκριμένο τρόπο κλπ. Οι τάσεις αυτές που επίσης έχουν επαναλαμβανόμενο χαρακτήρα, μέχρι ενός ορίου δεν δημιουργούν προβλήματα. Όταν όμως «πρέπει» ένα άτομο να επιστρέψει στο σπίτι του για να ελέγξει αν έχει κλείσει την πόρτα του κήπου του, παρότι έχει ήδη διανύσει 200 χλμ., τότε πρόκειται για νευρωτικό σύμπτωμα που κάνει τη ζωή τη δική του και των άλλων πολύ κουραστική.
Η δομή του ιδεοληπτικού χαρακτήρα διακρίνεται, σύμφωνα με τον Freud , από την τάξη, το πείσμα και τη φιλαργυρία. Άλλοι αναφέρουν την ισχυρογνωμοσύνη, την τάξη, την τελειοθηρία, την ακρίβεια σε χρονικά ζητήματα, τη σχολαστικότητα, τη λιτότητα και τάσεις προς τη διανοητικοποίηση και την εξονυχιστική συζήτηση. Άλλοι πάλι περιγράφουν αυτά τα άτομα ως άκαμπτα, ανελαστικά, χωρίς προσαρμοστικότητα, υπερβολικά ευσυνείδητα, λάτρεις της τάξης και της πειθαρχίας και με μεγάλη επιμονή ακόμη και μπροστά σε υπέρμετρα εμπόδια. Σε γενικές γραμμές είναι άτομα αξιόπιστα και έμπιστα και έχουν υψηλά κριτήρια και ηθικές αξίες. Διακρίνονται από πρακτικό πνεύμα, σαφήνεια και σχολαστικότητα στις ηθικές τους αξιώσεις. Υπό ψυχοπιεστικές συνθήκες ή ακραίες απαιτήσεις αυτά τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας δημιουργούν συμπτώματα τα οποία στη συνέχεια επαναλαμβάνονται τελετουργικά.

ΕΝΟΡΜΗΣΗ, ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ

Ο Freud υποστήριξε ότι η άσκηση στην τουαλέτα αποτελεί συνήθως την πρώτη συνθήκη στην οποία ένα παιδί πρέπει να απαρνηθεί αυτό που είναι φυσικό για κάτι που είναι κοινωνικά αποδεκτό. Ο ενήλικος και το παιδί που εκπαιδεύεται πολύ πρώιμα ή πολύ αυστηρά ή μέσα σε μια ατμόσφαιρα επιζήμιου γονεΐκού ενδιαφέροντος εμπλέκονται σε μια διαμάχη που το παιδί είναι καταδικασμένο να χάσει. Η εμπειρία ότι υφίσταται έλεγχο και κριτική και η απαίτηση ότι πρέπει να αποδίδει σύμφωνα με κάποιο πρόγραμμα συχνά προκαλεί συναισθήματα θυμού και επιθετικές φαντασιώσεις για την κένωση, με αποτέλεσμα το παιδί να βιώνει αυτά τα συναισθήματα σαν ένα κακό, σαδιστικό, βρώμικο τμήμα του εαυτού, και να ντρέπεται γι'αυτό.
Η ανάγκη να αισθάνεται ότι έχει τον έλεγχο, ότι είναι καθαρό και λογικό και όχι ανεξέλεγκτο, αλλοπρόσαλλο και βρώμικο και να βιώνει συναισθήματα όπως θυμό και ντροπή γίνονται σημαντικά για τη διατήρηση της ταυτότητας και της αυτοεκτίμησης. Ένα αυστηρό υπερεγώ που λειτουργεί σύμφωνα με τον κανόνα «όλα ή τίποτα» βασίζεται σε τέτοιες εμπειρίες και εκδηλώνεται με μια άκαμπτη ηθική η οποία ονομάστηκε ειρωνικά «ηθική του σφικτήρα».
Η κύρια συναισθηματική σύγκρουση στα ιδεοληπτικά και ψυχαναγκαστικά άτομα είναι η οργή, επειδή υπόκεινται σε έλεγχο, ενάντια στο φόβο ότι μπορεί να καταδικαστούν ή να τιμωρηθούν, αλλά αυτό που εντυπωσιάζει τους θεραπευτές που εργάζονται με τα άτομα αυτά είναι ότι το συναίσθημά τους είναι βουβό, καταπιεσμένο, μη διαθέσιμο ή εκλογικευμένο. Οι λέξεις χρησιμοποιούνται για να κρύψουν τα συναισθήματα και όχι για να τα εκφράσουν. Κάθε θεραπευτής μπορεί να θυμηθεί περιπτώσεις στις οποίες ρώτησε έναν ιδεοληπτικό ασθενή πως ένιωσε για κάτι και έλαβε ως απάντηση τι σκεφτόταν. Μια σημαντική εξαίρεση στον κανόνα του κρυμμένου συναισθήματος σε αυτή τη διαγνωστική ομάδα είναι η οργή: ένα ιδεοληπτικό άτομο δέχεται το θυμό του, εάν του φαίνεται λογικός και δικαιολογημένος. Έτσι, η αγανάκτηση που θεωρεί δικαιολογημένη γίνεται ανεκτή ή ακόμη και αντικείμενο θαυμασμού. Ο εκνευρισμός του όμως, επειδή δεν έλαβε κάτι που επιθυμούσε, δεν θεωρείται ανεκτός.
Η ντροπή είναι το δεύτερο συναίσθημα που εξαιρείται από το γενικό κανόνα σχετικά με την απόκρυψη των συναισθημάτων. Αυτό συμβαίνει γιατί τα άτομα αυτά έχουν υψηλές προσδοκίες από τον εαυτό τους, τις οποίες προβάλλουν στο θεραπευτή, στη συνέχεια, αισθάνονται αμήχανα όταν συνειδητοποιούν ότι αδυνατούν να ανταποκριθούν στα κριτήρια που οι ίδιοι έθεσαν για κατάλληλες σκέψεις και πράξεις.

ΑΜΥΝΤΙΚΕΣ ΔΙΕΡΓΑΣΙΕΣ
Η κύρια άμυνα των ατόμων με ιδεοληπτική προσωπικότητα είναι η μόνωση, ενώ η κύρια αμυντική διεργασία των ψυχαναγκαστικών ατόμων είναι η ακύρωση.

Γνωστικές άμυνες.

Τα ιδεοληπτικά άτομα δίνουν υπέρμετρη αξία στο γνωστικό παράγοντα και στη διάνοια. Έχουν την τάση να υποτιμούν τα συναισθήματά τους, διότι σχετίζονται με την παιδικότητα, την αδυναμία, την απώλεια του ελέγχου, την αποδιοργάνωση και τη χυδαιότητα. Κατά συνέπεια, μειονεκτούν σε περιπτώσεις κατά τις οποίες τα συναισθήματα, οι σωματικές αισθήσεις και η φαντασία διαδραματίζουν έναν ισχυρό ρόλο.
Τα ιδεοληπτικά άτομα που κατέχουν σημαντικές θέσεις εργασίας δεν δίνουν στον εαυτό τους την ευκαιρία να χαλαρώσει και βλάπτουν τους υφισταμένους τους κάνοντας τη σκληρή δουλειά κανόνα. Συχνά είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικά όταν αναλαμβάνουν επίσημους, δημόσιους ρόλους, ωστόσο είναι έξω από τα νερά τους όταν εμπλέκονται σε ερωτικές και πιο οικείες σχέσεις. Παρόλο που έχουν την ικανότητα να αγαπούν, συχνά δυσκολεύονται να εκφράσουν τρυφερότητα χωρίς να βιώσουν άγχος και ντροπή. Κατά συνέπεια, αντιστρέφουν τις συναισθηματικές σε γνωστικές αλληλεπιδράσεις.

Συμπεριφορικές άμυνες.

Η ακύρωση είναι ο καθοριστικός αμυντικός μηχανισμός που χαρακτηρίζει τα συμπτώματα και τη δομή της ιδεοψυχαναγκαστικής προσωπικότητας. Τα ψυχαναγκαστικά άτομα επιστρατεύουν την ακύρωση με πράξεις που έχουν το ασυνείδητο νόημα της επανόρθωσης ή/και της μαγικής προστασίας.
Η ψυχαναγκαστικότητα διαφοροποιείται από την παρόρμηση ως προς το ότι μια ενέργεια επαναλαμβάνεται ακατάπαυστα με έναν τυποποιημένο και μερικές φορές κλιμακούμενο τρόπο. Οι ψυχαναγκαστικές ενέργειες διαφέρουν επίσης από την «εκδραμάτιση», επειδή δεν υποκινούνται από την ανάγκη για κυριαρχία σε εμπειρίες του παρελθόντος οι οποίες δεν έγιναν αντικείμενο επεξεργασίας μέσα από την αναβίωση τους.
Η ψυχαναγκαστική δραστηριότητα είναι γνωστή σε όλους μας: το να φάμε και την τελευταία μπουκιά από το πιάτο μας τη στιγμή που δεν πεινάμε άλλο, το καθάρισμα του σπιτιού όταν θα έπρεπε να διαβάζουμε για τις εξετάσεις μας, ή άσκηση κριτικής σε κάποιον που μας ενοχλεί, παρόλο που γνωρίζουμε εκ των προτέρων ότι το μόνο που θα καταφέρουμε είναι να αποκτήσουμε έναν εχθρό, το να ρίξουμε «μόνο ένα ακόμη» κέρμα στον κουλοχέρη κ.λ.π. Όποια και αν είναι τα καταναγκαστικά πρότυπα ενός ατόμου, η διαφορά ανάμεσα σε αυτό που νιώθει ότι είναι υποχρεωμένο να κάνει και σε αυτό που είναι λογικό να κάνει είναι ορατή. Οι ψυχαναγκαστικές ενέργειες μπορεί να είναι επιζήμιες ή ωφέλιμες. Αυτό που τις κάνει ψυχαναγκαστικές δεν είναι η καταστροφικότητά τους, αλλά η ενορμητική τους φύση.
Οι ψυχαναγκαστικές ενέργειες έχουν το ασυνείδητο νόημα της ακύρωσης ενός εγκλήματος. Στις περισσότερες περιπτώσεις τα εγκλήματα ενός ψυχαναγκαστικού ατόμου υπάρχουν κυρίως στη φαντασία του.
Η πλειοψηφία των ατόμων που καθαρίζουν ψυχαναγκαστικά το πιάτο τους αισθάνονταν ενοχές όταν ήταν παιδιά, επειδή άφηναν το φαγητό τους τη στιγμή που στον υπόλοιπο κόσμο υπήρχε τόση εξαθλίωση. Η ψυχαναγκαστική συμπεριφορά ενός ατόμου προδίδει, επίσης, ασυνείδητες φαντασιώσεις παντοδύναμου ελέγχου.
Εάν πιστεύω ότι οι φαντασιώσεις μου και οι επιθυμίες μου είναι επικίνδυνες, ότι είναι ισοδύναμες με πανίσχυρες πράξεις, θα προσπαθήσω να τις συγκρατήσω με μια αντίθετη δύναμη που είναι εξίσου ισχυρή. Ένας παίχτης που εκτελεί μια τελετουργία πριν από κάθε αγώνα, ένας ιερέας που αισθάνεται άγχος εάν ξεχάσει κάποιον και δεν τον συμπεριλάβει στην προσευχή, μια έγκυος που φτιάχνει και ξαναφτιάχνει τη βαλίτσα της για το μαιευτήριο, όλοι αυτοί πιστεύουν ότι μπορούν να ελέγξουν αυτό που είναι ανεξέλεγκτο, εάν καταφέρουν να κάνουν το σωστό πράγμα.

Αντιδραστικός σχηματισμός.

Ο Freud θεωρούσε ότι η ευσυνειδησία, η σχολαστικότητα, η οικονομία και η επιμέλεια των ιδεοψυχαναγκαστικών ατόμων αποτελούσαν αντιδραστικούς σχηματισμούς ενάντια σε επιθυμίες να είναι ανυπάκουα, ακατάστατα, σπάταλα και ανυπότακτα, και ότι ένας παρατηρητής εύκολα θα διέκρινε στον υπερβολικό τρόπο ανταπόκρισης των ιδεοληπτικών και ψυχαναγκαστικών ασθενών μια υπόνοια ύπαρξης των τάσεων στις οποίες εναντιώθηκαν.
Ένας άντρας που επιμένει πεισματικά να οδηγήσει, ακόμη και όταν είναι εξουθενωμένος, φανερώνει την πεποίθηση ότι η αποτροπή ενός ατυχήματος εξαρτάται κυρίως από το εάν έχει ο ίδιος τον έλεγχο του αυτοκινήτου και όχι από το συνδυασμό της καλής οδήγησης και λίγης καλής τύχης. Επιμένοντας, ωστόσο, να έχει τόσο έλεγχο ουσιαστικά δεν έχει κανέναν έλεγχο.
Ο αντιδραστικός σχηματισμός είναι και μια άμυνα ενάντια στην ανοχή της αμφιθυμίας. Με τους ιδεοληπτικούς και τους ψυχαναγκαστικούς ασθενείς ένας θεραπευτής εντυπωσιάζεται από την καθήλωσή τους και στις δύο πλευρές της σύγκρουσης: ανάμεσα στη συνεργασία και την ανυπακοή, την ανάληψη πρωτοβουλίας και τη νωθρότητα, την καθαριότητα και την ακαταστασία, την τάξη και την αταξία, την οικονομία και τη σπατάλη. Κάθε ψυχαναγκαστικά οργανωμένο άτομο φαίνεται να έχει στο σπίτι του ένα ακατάστατο συρτάρι. Άτομα που αποτελούν υπόδειγμα ηθικής μπορεί να έχουν μια νησίδα διαφθοράς: ένας ιερέας ή θεολόγος για παράδειγμα, μπορεί να έχει στην κατοχή του μια μεγάλη πορνογραφική συλλογή.
Άτομα που προσπαθούν σκληρά να επιδεικνύουν σωστή και υπεύθυνη συμπεριφορά μπορεί να αγωνίζονται ενάντια σε πιο ισχυρούς πειρασμούς από αυτούς που αντιμετωπίζουν οι περισσότεροι από εμάς. Εάν αυτό είναι αλήθεια, τότε δεν θα πρέπει να μας εκπλήσσει το γεγονός ότι μόνο εν μέρει έχουν την ικανότητα να αντιτίθενται στις παρορμήσεις που τόσο φοβούνται. (τα σιγανά ποτάμια.........).


ΣΧΕΣΕΙΣ ΜΕ ΤΟ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΣΤΙΣ ΙΔΕΟΛΗΠΤΙΚΕΣ
ΚΑΙ ΨΥΧΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΕΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΕΣ

Οι γονείς και όσοι έχουν αναλάβει τη φροντίδα των παιδιών που αναπτύσσουν ιδεοψυχαναγκαστική οργάνωση έχουν τη φήμη ότι θέτουν υψηλά κριτήρια για τη συμπεριφορά τους και αναμένουν τη συμμόρφωση των παιδιών τους από την πρώιμη ακόμη ηλικία. Έχουν την τάση να είναι αυστηροί και συνεπείς τόσο στην ανταμοιβή της καλής συμπεριφοράς όσο και στην τιμωρία της κακής. Όταν, παράλληλα είναι στοργικοί και τρυφεροί με τα παιδιά τους, τότε συμβάλλουν στην καλή συναισθηματική τους ανάπτυξη και οι άμυνες που αναπτύσσουν τα οδηγούν σε επιτεύγματα που δικαιώνουν τη σχολαστική αφοσίωση των γονέων τους.
Όταν όμως οι γονείς είναι αδικαιολόγητα αυστηροί ή έχουν υπερβολικές απαιτήσεις για την ηλικία του παιδιού, καταδικάζοντας όχι μόνο την απαράδεκτη συμπεριφορά αλλά και τα συναισθήματα, τις σκέψεις και τις φαντασιώσεις των παιδιών τους, τότε οι ιδεοληπτικοί και ψυχαναγκαστικοί τρόποι προσαρμογής των παιδιών μπορεί να λάβουν προβληματική μορφή.
Αυτό που είναι σημαντικό για τα ιδεοληπτικά και ψυχαναγκαστικά άτομα είναι η κεντρικότητα που κατέχουν τα ζητήματα ελέγχου στην οικογένεια καταγωγής τους. Μια μητέρα που επιβάλλει ένα ορισμένο πρόγραμμα για τις απεκκριτικές λειτουργίες του παιδιού της ενδεχομένως να «ταΐζει το παιδί της με πρόγραμμα», να απαιτεί από αυτό να κοιμάται συγκεκριμένες ώρες, να εμποδίζει πολλές μορφές αυθόρμητης κινητικής δραστηριότητας, να απαγορεύει τον αυνανισμό, να επιμένει στην ανάληψη της συμβατικής σεξουαλικής συμπεριφοράς ανάλογα με το φύλο, να τιμωρεί τη χρήση χυδαίων εκφράσεων και ούτω καθεξής. Ένας πατέρας που είναι αρκετά απαγορευτικός (προκαλώντας παλινδρομήσεις από τα οιδιπόδεια στα πρωκτικά ζητήματα) ίσως ήταν επίσης συγκρατημένος με το παιδί του όταν εκείνο ήταν βρέφος, αυστηρός όταν το παιδί του ήταν νήπιο και αυταρχικός κατά τη διάρκεια της σχολικής ηλικίας.
Παλαιότερα οι γονείς δικαιολογούσαν τις πράξεις τους με βάση την ηθική, για παράδειγμα, με φράσεις όπως: «Δεν μου αρέσει να σε τιμωρώ, αλλά είναι για το καλό σου». Η καλή συμπεριφορά ήταν συνδεδεμένη με την αρετή. Ο αυτοέλεγχος και η αναβολή της ικανοποίησης εξιδανικεύτηκαν ως χαρακτηριστικά της προσωπικότητας.
Έτσι σήμερα συναντούμε λιγότερα ιδεοληπτικά και ψυχαναγκαστικά άτομα που ασχολούνται υπερβολικά με θέματα ηθικής σε σχέση με την εποχή του Freud . Ωστόσο, πολλές σύγχρονες οικογένειες για τις οποίες ο έλεγχος της συμπεριφοράς είναι σημαντικός ενθαρρύνουν την υιοθέτηση ιδεοληπτικών και ψυχαναγκαστικών προτύπων, προκαλώντας όμως ένα αίσθημα ντροπής και όχι ενοχές. Διάφορα μηνύματα όπως: «Τι θα σκεφτούν οι άλλοι για σένα, εάν παχύνεις;», ή «Τα άλλα παιδιά δεν θα θέλουν να παίξουν μαζί σου, εάν φέρεσαι έτσι», ή «Εάν δεν έχεις καλύτερες επιδόσεις, δεν θα φοιτήσεις ποτέ σε ένα καλό σχολείο», είναι, σύμφωνα με πολλούς κλινικούς και κοινωνικούς παρατηρητές, πιο συνηθισμένα μηνύματα από αυτά που τονίζουν την ατομική ευσυνειδησία και τις ηθικές συνέπειες της συμπεριφοράς.
Για την διαμόρφωση της ιδεοληπτικής και ψυχαναγκαστικής προσωπικότητας έχει επισημανθεί, επίσης, ένα άλλο είδος οικογενειακού ιστορικού, το οποίο είναι εντελώς αντίθετο από την υπέρμετρα ελεγκτική, ηθοπλαστική ανατροφή. Μερικά άτομα αισθάνονται τόσο στερημένα από σαφή οικογενειακά σημεία αναφοράς, τόσο αφημένα στην τύχη τους και παραμελημένα, από τους ενήλικους γύρω τους, ώστε για να παρακινήσουν τον εαυτό τους να μεγαλώσει θέτουν εξιδανικευμένα και αυστηρά κριτήρια για τη συμπεριφορά και τα συναισθήματά τους, τα οποία αντλούν από το ευρύτερο πολιτισμικό πλαίσιο στο οποίο ζουν. Επειδή ακριβώς αυτά τα κριτήρια είναι θεωρητικά και δεν προβάλλονται με τη μορφή ενός ζωντανού προτύπου από το στενό κοινωνικό περίγυρο, τείνουν να είναι πολύ αυστηρά και δεν λαμβάνουν υπόψη τους τις ανθρώπινες ανάγκες.

Ο ΙΔΕΟΨΥΧΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΟΣ ΕΑΥΤΟΣ

Τα ιδεοληπτικά και ψυχαναγκαστικά άτομα ενδιαφέρονται πάρα πολύ για ζητήματα ελέγχου και ηθικής ορθότητας. Εξισώνουν την ορθή συμπεριφορά με τη συγκράτηση τμημάτων του εαυτού τους που σχετίζονται με την επιθετικότητα, τη σεξουαλική επιθυμία και τις συναισθηματικές ανάγκες, θέτοντάς τα υπό αυστηρό έλεγχο. Έχουν την τάση να είναι άτομα βαθιά θρησκευόμενα και άξια εμπιστοσύνης, τα οποία εργάζονται σκληρά και ασκούν αυτοκριτική. Η αυτοεκτίμησή τους προέρχεται από την εκπλήρωση των απαιτήσεων των γονεΐκών προσώπων που έχουν εσωτερικεύσει, πρόκειται για απαιτήσεις οι οποίες θέτουν υψηλά κριτήρια τόσο για τη συμπεριφορά όσο και, ορισμένες φορές, για τη σκέψη. Ανησυχούν πολύ, ειδικά σε περιπτώσεις που καλούνται να κάνουν μια επιλογή, και μπορούν εύκολα να παραλύσουν ψυχολογικά όταν αυτή η επιλογή έχει σοβαρές συνέπειες.
Αυτή η παράλυση είναι ένα ιδιαίτερα αρνητικό αποτέλεσμα της απροθυμίας των ιδεοληπτικών ατόμων να προχωρήσουν σε μια επιλογή που μπορεί να είναι ακατάλληλη. Οι πρώτοι αναλυτές ονόμασαν αυτό το φαινόμενο «μανία της αμφιβολίας». Προσπαθώντας να διατηρήσουν όλες τις εναλλακτικές επιλογές ανοικτές, έτσι ώστε να μπορούν να διατηρούν (φαντασιωσικό) έλεγχο πάνω σε όλα τα πιθανά αποτελέσματα, τα ιδεοληπτικά άτομα καταλήγουν να μην έχουν επιλογές.
Αναβάλλουν τη λήψη μιας απόφασης μέχρις ότου καταστεί σαφές ποια θα ήταν η «τέλεια» απόφαση, αυτή δηλαδή που θα ήταν απαλλαγμένη από ενοχή και αβεβαιότητα. Είναι συνηθισμένο τα άτομα αυτά να έρχονται για θεραπεία προσπαθώντας να επιλύσουν την αμφιθυμία μεταξύ δύο πιθανών συντρόφων, δύο ανταγωνιστικών πανεπιστημιακών προγραμμάτων, δύο αντίθετων ευκαιριών για εργασία και άλλα συναφή διλήμματα. Ο φόβος αυτών των ατόμων μήπως πάρουν μια «λανθασμένη» απόφαση, παράλληλα με την τάση τους να καταλήγουν σε αποφάσεις με έναν εντελώς ορθολογικό τρόπο - συνηθίζουν ιδιαίτερα να φτιάχνουν λίστες με τα υπέρ και τα κατά της κάθε περίπτωσης - συχνά παρασύρουν ένα θεραπευτή να εκφράσει τη γνώμη του σχετικά με την επιλογή που του φαίνεται προτιμότερη, στην οποία ένας ιδεοληπτικός ασθενής απαντά αμέσως με αντίθετα επιχειρήματα. Η πασίγνωστη φράση «ναι, αλλά...» που χαρακτηρίζει τα άτομα με αυτή τη διαταραχή θα πρέπει να θεωρηθεί, τουλάχιστον εν μέρει, μια προσπάθεια αποφυγής της ενοχής που εμφανίζεται αναπόφευκτα με την ανάληψη κάποιας δράσης.
Ένα δυσάρεστο αποτέλεσμα αυτής της ψυχολογίας είναι μια τάση αναβολής και χρονοτριβής μέχρις ότου οι εξωτερικές συνθήκες, όπως η απόρριψη ενός ερωτικού συντρόφου ή η παρέλευση μιας προθεσμίας, καθορίσουν τελικά την κατάσταση.
Τα άτομα με ψυχαναγκαστική οργάνωση αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα με την ενοχή και την αυτονομία, αλλά το λύνουν προς την αντίθετη κατεύθυνση: περνούν στη δράση, προτού σκεφτούν εναλλακτικές επιλογές. Εκεί όπου ένα ιδεοληπτικό άτομο αναβάλλει και χρονοτριβεί, ένα ψυχαναγκαστικό άτομο κάνει πρόσω ολοταχώς. Για τα ψυχαναγκαστικά άτομα, διάφορες δεδομένες καταστάσεις έχουν χαρακτηριστικά τα οποία αξιώνουν συγκεκριμένες συμπεριφορές. Αυτές δεν είναι πάντοτε ανόητες ή αυτοκαταστροφικές, όπως, για παράδειγμα, το χτύπημα ενός ξύλου κάθε φορά που κάποιος κάνει μια αισιόδοξη πρόβλεψη ή η σεξουαλική επαφή κάθε φορά που μια κατάσταση αποκτά σεξουαλική χροιά, αντίστοιχα.
Ο ψυχαναγκασμός για δράση έχει την ίδια επίδραση στην αυτονομία όπως και η ιδεοληπτική αποφυγή της δράσης. Τόσο η πραξιακή σκέψη όσο και η έκφραση συναισθημάτων αποφεύγονται ώστε να μην παρατηρήσει το άτομο ότι πραγματικά κάνει μια επιλογή. Η επιλογή συνεπάγεται την ευθύνη ενός ατόμου για τις ενέργειές του και η υπευθυνότητα σχετίζεται με την ανοχή φυσιολογικών επιπέδων ενοχής και ντροπής. Η μη νευρωτική ενοχή αποτελεί μια φυσική αντίδραση ενός ατόμου που ασκεί κάποια ισχύ, και η ευαλωτότητα στην ντροπή συνδέεται με την εκούσια δράση που μπορεί να είναι ορατή από τους άλλους. Τόσο τα ιδεοληπτικά όσο και τα ψυχαναγκαστικά άτομα είναι σε τέτοιο βαθμό διαποτισμένα με παράλογη ενοχή και ντροπή, ώστε δεν μπορούν να ανεχτούν πλέον αυτά τα συναισθήματα.
Τα ιδεοληπτικά άτομα συντηρούν την αυτοεκτίμησή τους μέσα από τη σκέψη. Τα ψυχαναγκαστικά άτομα κάνουν το ίδιο μέσω της ανάληψης δράσης. Η απώλεια της εργασίας αποτελεί πλήγμα για το καθένα από εμάς, αλλά για ένα ψυχαναγκαστικό άτομο η ίδια κατάσταση έχει καταστρεπτικές συνέπειες, επειδή η εργασία είναι η πρωταρχική πηγή της αυτοεκτίμησής του. Στους ψυχαναγκαστικούς ασθενείς οι οποίοι κυριαρχούνται από ενοχή η φύση της κατάθλιψης που τους κυριεύει είναι πολύ περισσότερο μελαγχολική από ό,τι ναρκισσιστική. Παράλληλα επικρατεί μέσα τους μια αντίληψη του εαυτού τους ως κακού, η οποία χαρακτηρίζεται από απώλεια ελέγχου και καταστροφικότητα.
Τα ιδεοληπτικά και ψυχαναγκαστικά άτομα φοβούνται τα εχθρικά τους συναισθήματα και υποφέρουν από υπερβολική αυτοκριτική τόσο για την πραγματική όσο και για τη νοερή επιθετικότητα. Ανάλογα με το περιεχόμενο των μηνυμάτων που λαμβάνουν από τις οικογένειές τους διακατέχονται από μεγάλο άγχος για τον κίνδυνο να ενδώσουν στην ασέλγεια, την απληστία, τη ματαιοδοξία, την οκνηρία, το φθόνο και άλλες παρόμοιες καταστάσεις. Αντί να αποδεχτούν τέτοιου είδους στάσεις και να στηρίξουν τον αυτοσεβασμό τους ή την αυτοκριτική τους αποκλειστικά στον τρόπο που συμπεριφέρονται, θεωρούν ότι ακόμη και το να αισθανθούν τέτοιες παρορμήσεις είναι κατακριτέο.
Όπως και οι ηθικοί μαζοχιστές, με τους οποίους μοιράζονται την τάση για υπερβολική ευσυνειδησία και αγανάκτηση, μπορεί να τρέφουν ένα είδος κρυφής ματαιοδοξίας σχετικά με την αυστηρότητα των απαιτήσεων που έχουν για τον εαυτό τους. Αξιολογούν τον αυτοέλεγχο υψηλότερα από τις περισσότερες άλλες αρετές και δίνουν έμφαση σε γνωρίσματα όπως η πειθαρχία, η τάξη, η αξιοπιστία, η νομιμότητα, η τιμιότητα και η καρτερία. Η δυσκολία τους να αναστείλουν τον έλεγχο συχνά μειώνει την ικανότητά τους σε τομείς όπως η σεξουαλικότητα, το παιχνίδι, το χιούμορ και ο αυθορμητισμός.

Σε μια προσπάθεια να παρακάμψουν τη συνολική σημασία μιας απόφασης ή αντίληψης, η εκτίμηση των οποίων μπορεί να προκαλέσει ενοχή, καθηλώνονται σε συγκεκριμένες λεπτομέρειες ή συνέπειες ( Τι θα συμβεί, αν....). Δεν μπορούν - και ασυνείδητα δεν θέλουν - να δουν το δάσος αλλά μόνο τα δέντρα.

(http://www.papapan.gr/ideoliptikes-compulsive)

Σάββατο 20 Σεπτεμβρίου 2014

...άγγελοι...


..άγγελοι κρεμασμένοι να στεγνώσουν...από τι??
..άγγελοι πλαγιασμένοι για να δουν τι??
..άγγελοι με το βλέμμα κάπου..που??
..

αφήστε τους να στεγνώσουν για να έρθει κι η ώρα να μας σκεπάσουν...!!!!

άσχετο για την ώρα αλλά σχετικό με τη εποχή..

Το διάβασα κι είπα να το μοιραστώ...



http://dyismos.pblogs.gr/2012/05/o-megas-alexandros-polioyhos-ths-benetias.html

Α,κι αυτό..

ας πάω τώρα να αλλάξω τα σεντόνια μου...μη βαρεθείτε κιόλας...

Σενάρια....

σενάρια ζωής που καλείσαι να τα κάνεις ταινία...
Κι αύριο μεθαύριο...αργότερα
σαν θεατής αυτής της ταινίας
ποια θα είναι η κριτική σου..??

Μην ανησυχείς και μην αγχώνεσαι...

Γιατί και τότε.αύριο μεθαύριο...αργότερα
ό,τι κι αν κάνεις
ένα κομάτι του σεναρίου θα είναι κι αυτό...

γιατί οι δικές μας ταινίες δεν τελεώνουν ποτέ...

κι αυτό είναι το θαύμα...αυτό είναι το ωραιότερο...

ηθοποιοί στην ταινία μας ...

Ευχαριστώ
Καλημέρα σας και καλή Κυριακή νάχουμε..

Κυριακή 7 Σεπτεμβρίου 2014

Gift

Yesterday is history
Tomorrow is mystery
Today is a gift
That's why it is called present...

Όνειρα

Ατέλειωτες σκέψεις στην κυριολεξία είναι αυτές που δημιουργούν τα όνειρα. Κιαυτά με τη σειρά τους κολυμπάνε στα νερά του κάποτε και προσπαθούν να κρατηθούν με νύχια καθ με δόντια στο σήμερα. 

πολλά..

πολλά τα χρόνια κι οι προσπάθειες
πολλές οι ευλογίες κι οι κατάρες
πολλές στιγμές κι αισθήματα
που χάνονται σε χρόνους μυστήριους

υπάρχουν πάντα λόγοι να μείνουμε στα παλιά
αυτή όμως η άποψη μόνο κλουβιά μας φτιάχνει
κιαν θες ν'αλλάξεις τη ματιά
κοίτα πιο πίσω και σβήσε...

πάντα και ποτέ
δυο λέξεις περιττές
όπως κι αυτά που ειπώθηκαν
όπως κι αυτά που έσβησαν

λόγια σκέψεις κι απόψεις
που γίναν λόγια ανείπωτα
που στάθηκαν για μια στιγμή στη γλώσσα
και γύρισαν πίσω κουβαλώντας το νόημα τους


δεν βγαίνουν πια πιο έξω
λόγος δεν υπάρχει
δεν μπορούν να σταθούν
απέναντι στην δυναμική του παρελθόντος


My Blog List

Followers