Ως "Ο Δρόμος του Αγίου Ιακώβου" ή "Way of
Saint James" (ισπανικά: El Camino de Santiago) είναι γνωστό το
προσκύνημα στονΚαθεδρικό Ναό του Santiago de Compostela της Γαλικίας στη
βορειοδυτικήΙσπανία, όπου η παράδοση λέει ότι βρίσκονται θαμμένα τα λείψανα του
Αποστόλου Αγίου Ιακώβου. Ο Δρόμος του Αγίου Ιακώβου αποτελεί ένα από τα
σημαντικότερα χριστιανικά προσκυνήματα από τους μεσαιωνικούς χρόνους, μαζί με
τη Via Francigena στη Ρώμη και το προσκύνημα στην Ιερουσαλήμ.
Κατά το Μεσαίωνα, όλοι οι δρόμοι οδηγούσαν στο Σαντιάγο. Μέχρι σήμερα κανένας δρόμος δεν προσελκύει τόσους πολλούς ανθρώπους. Περνάει από μερικές δημοφιλείς πόλεις, όπως το Burgos και καταλήγει στο Σαντιάγκο ντε Κομποστέλα. Παραδοσιακά, οι προσκυνητές διασχίζουν τη διαδρομή με ένα σακίδιο, ένα καπέλο και ένα καλάμι. Κάποιοι φορούν παραδοσιακούς μανδύες στολισμένες με το σύμβολο της προσκυνητικής αυτής διαδρομής Camino, ένα κοχύλι.
Σήμερα, δεν διασχίζουν όλοι το "El Camino de Santiago" για θρησκευτικούς λόγους, αλλά για να συνεχίσουν την παράδοση. Άλλοι απλά θέλουν να εξερευνήσουν αυτή τη διαδρομή για τις διάσημες εκκλησίες και τα μνημεία της. Για μερικούς, ο δρόμος αποτελεί μια ευκαιρία για να ανοίξουν τους ορίζοντές τους και να ζήσουν νέες εμπειρίες.
Δεν κατευθύνονται όλοι οι προσκυνητές με τα πόδια στον ιερό προορισμό. Μερικοί ταξιδεύουν με ποδήλατο, τρένο, λεωφορείο ή αυτοκίνητο. Αλλά όλοι έχουν τον ίδιο τελικό προορισμό: τον τάφο του Αποστόλου στον Καθεδρικό Ναό του Σαντιάγο, ο οποίος ανακαλύφτηκε το 813 μ.Χ.
Ο Santiago είναι ο προστάτης της πόλης (Santiago de Compostela), αλλά και της Γαλικίας και ολόκληρης της Ισπανίας. Στις 25 Ιουλίου η πόλη γιορτάζει προς τιμήν του Αγίου. Κάθε χρόνο, το δημοτικό συμβούλιο της πόλης διοργανώνει ένα εκτεταμένο πολιτιστικό πρόγραμμα με θεατρικά έργα, εκθέσεις και συναυλίες. Τόσο ο διάσημος Δρόμος, όσο και η μεγάλη γιορτή του Αποστόλου είναι ακόμα ζωντανοί μέχρι τις μέρες μας.
Κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα, η διαδρομή ήταν δημοφιλής. Ωστόσο, η μαύρη πανούκλα, η Προτεσταντική Μεταρρύθμιση και η πολιτική αναταραχή το 16ο αιώνα στην Ευρώπη οδήγησαν στην παρακμή της. Μέχρι τη δεκαετία του 1980, ελάχιστοι προσκυνητές έφταναν στο Σαντιάγο ετησίως. Από τότε, όμως, η διαδρομή έχει προσελκύσει έναν αυξανόμενο αριθμό προσκυνητών από όλο τον κόσμο. Η διαδρομή ανακηρύχθηκε η πρώτη Ευρωπαϊκή Πολιτιστική Διαδρομή από το Συμβούλιο της Ευρώπης τον Οκτώβριο του 1987.
Το κοχύλι ως σύμβολο
Το κοχύλι, το οποίο μοιάζει με τη δύση του ηλίου, λέγεται πως ήταν ένα σύμβολο που χρησιμοποιούταν σε προ-χριστιανικές Κέλτικες τελετουργίες της περιοχής. Ο Δρόμος του Αγίου Ιακώβου μπορεί να είχε δημιουργηθεί ως μια προ-χριστιανική Κέλτικη πορεία θανάτου προς τη δύση του ηλίου, που λήγει στο «τέλος του κόσμου», στη λεγόμενη "Ακτή του Θανάτου" (Costa de la Muerte).
Κατά τη διάρκεια των ετών, το κοχύλι απέκτησε θρησκευτική σημασία, ως σύμβολο της διαδρομής του Αγίου Ιακώβου. Σύμφωνα με την παράδοση, μετά το θάνατο του Ιακώβου, οι μαθητές του απέστειλαν το σώμα του στην Ιβηρική χερσόνησο για να θαφτεί στο Σαντιάγο. Στα ανοικτά των ακτών της Ισπανίας μια βαριά καταιγίδα χτύπησε το πλοίο και το σώμα χάθηκε στον ωκεανό. Μετά από κάποιο διάστημα, ωστόσο, το σώμα ξεβράστηκε στην ακτή καλυπτόμενο από κοχύλια.
Το κοχύλι - χτένι έχει, επίσης, μεταφορική σημασία. Οι αυλακώσεις στο περίβλημα, που ενώνονται σε ένα μόνο σημείο, αντιπροσωπεύουν τις διάφορες προσκυνητικές διαδρομές, οι οποίες καταλήγουν σε ένα ενιαίο προορισμό: τον τάφο του Saint James στο Santiago de Compostela. Επίσης, καθώς τα κύματα του ωκεανού οδηγούν τα όστρακα πάνω στις ακτές της Γαλικίας, το χέρι του Θεού προσανατολίζει τους προσκυνητές προς το Σαντιάγο πηγή travelmagic .gr
ΙΩΒΗΛΑΙΟ ΕΤΟΣ ΚΟΜΠΟΣΤΕΛΑ
Κατά το Μεσαίωνα, όλοι οι δρόμοι οδηγούσαν στο Σαντιάγο. Μέχρι σήμερα κανένας δρόμος δεν προσελκύει τόσους πολλούς ανθρώπους. Περνάει από μερικές δημοφιλείς πόλεις, όπως το Burgos και καταλήγει στο Σαντιάγκο ντε Κομποστέλα. Παραδοσιακά, οι προσκυνητές διασχίζουν τη διαδρομή με ένα σακίδιο, ένα καπέλο και ένα καλάμι. Κάποιοι φορούν παραδοσιακούς μανδύες στολισμένες με το σύμβολο της προσκυνητικής αυτής διαδρομής Camino, ένα κοχύλι.
Σήμερα, δεν διασχίζουν όλοι το "El Camino de Santiago" για θρησκευτικούς λόγους, αλλά για να συνεχίσουν την παράδοση. Άλλοι απλά θέλουν να εξερευνήσουν αυτή τη διαδρομή για τις διάσημες εκκλησίες και τα μνημεία της. Για μερικούς, ο δρόμος αποτελεί μια ευκαιρία για να ανοίξουν τους ορίζοντές τους και να ζήσουν νέες εμπειρίες.
Δεν κατευθύνονται όλοι οι προσκυνητές με τα πόδια στον ιερό προορισμό. Μερικοί ταξιδεύουν με ποδήλατο, τρένο, λεωφορείο ή αυτοκίνητο. Αλλά όλοι έχουν τον ίδιο τελικό προορισμό: τον τάφο του Αποστόλου στον Καθεδρικό Ναό του Σαντιάγο, ο οποίος ανακαλύφτηκε το 813 μ.Χ.
Ο Santiago είναι ο προστάτης της πόλης (Santiago de Compostela), αλλά και της Γαλικίας και ολόκληρης της Ισπανίας. Στις 25 Ιουλίου η πόλη γιορτάζει προς τιμήν του Αγίου. Κάθε χρόνο, το δημοτικό συμβούλιο της πόλης διοργανώνει ένα εκτεταμένο πολιτιστικό πρόγραμμα με θεατρικά έργα, εκθέσεις και συναυλίες. Τόσο ο διάσημος Δρόμος, όσο και η μεγάλη γιορτή του Αποστόλου είναι ακόμα ζωντανοί μέχρι τις μέρες μας.
Κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα, η διαδρομή ήταν δημοφιλής. Ωστόσο, η μαύρη πανούκλα, η Προτεσταντική Μεταρρύθμιση και η πολιτική αναταραχή το 16ο αιώνα στην Ευρώπη οδήγησαν στην παρακμή της. Μέχρι τη δεκαετία του 1980, ελάχιστοι προσκυνητές έφταναν στο Σαντιάγο ετησίως. Από τότε, όμως, η διαδρομή έχει προσελκύσει έναν αυξανόμενο αριθμό προσκυνητών από όλο τον κόσμο. Η διαδρομή ανακηρύχθηκε η πρώτη Ευρωπαϊκή Πολιτιστική Διαδρομή από το Συμβούλιο της Ευρώπης τον Οκτώβριο του 1987.
Το κοχύλι ως σύμβολο
Το κοχύλι, το οποίο μοιάζει με τη δύση του ηλίου, λέγεται πως ήταν ένα σύμβολο που χρησιμοποιούταν σε προ-χριστιανικές Κέλτικες τελετουργίες της περιοχής. Ο Δρόμος του Αγίου Ιακώβου μπορεί να είχε δημιουργηθεί ως μια προ-χριστιανική Κέλτικη πορεία θανάτου προς τη δύση του ηλίου, που λήγει στο «τέλος του κόσμου», στη λεγόμενη "Ακτή του Θανάτου" (Costa de la Muerte).
Κατά τη διάρκεια των ετών, το κοχύλι απέκτησε θρησκευτική σημασία, ως σύμβολο της διαδρομής του Αγίου Ιακώβου. Σύμφωνα με την παράδοση, μετά το θάνατο του Ιακώβου, οι μαθητές του απέστειλαν το σώμα του στην Ιβηρική χερσόνησο για να θαφτεί στο Σαντιάγο. Στα ανοικτά των ακτών της Ισπανίας μια βαριά καταιγίδα χτύπησε το πλοίο και το σώμα χάθηκε στον ωκεανό. Μετά από κάποιο διάστημα, ωστόσο, το σώμα ξεβράστηκε στην ακτή καλυπτόμενο από κοχύλια.
Το κοχύλι - χτένι έχει, επίσης, μεταφορική σημασία. Οι αυλακώσεις στο περίβλημα, που ενώνονται σε ένα μόνο σημείο, αντιπροσωπεύουν τις διάφορες προσκυνητικές διαδρομές, οι οποίες καταλήγουν σε ένα ενιαίο προορισμό: τον τάφο του Saint James στο Santiago de Compostela. Επίσης, καθώς τα κύματα του ωκεανού οδηγούν τα όστρακα πάνω στις ακτές της Γαλικίας, το χέρι του Θεού προσανατολίζει τους προσκυνητές προς το Σαντιάγο πηγή travelmagic .gr
ΙΩΒΗΛΑΙΟ ΕΤΟΣ ΚΟΜΠΟΣΤΕΛΑ
Υπήρξε, στις τελευταίες δεκαετίες του 20ου αιώνα, μια
σειρά από γεγονότα, που σχεδόν πάντα εντοπίζονται στα Άγια Έτη 1982, 1993, 1999
και 2004, που αναζωογόνησαν το προσκύνημα στην Κομποστέλα και έκαναν
περισσότερο και καλύτερα γνωστό το Δρόμο του Αγίου Ιακώβου. Αξίζει να
σημειώσουμε την επίσκεψη του Αγιότατου Πάπα Ιωάννη Παύλου Β’ το 1982 και το
1989, και τα έργα επαναξιολόγησης και αναζωογόνησης των Δρόμων του Αγίου Ιακώβου
από δημόσιους οργανισμούς, κυρίως από τη γαλικιανή διοίκηση.
Άγιο Έτος Αποστόλου Ιακώβου 2010
Το 2010 γιορτάστηκε το δεύτερο Άγιο Έτος του 21ου αιώνα.
Το Ιωβηλαίο Έτος της Κομποστέλα έχει την αφετηρία του στο Μεσαίωνα, όταν η
γιορτή του Αποστόλου Ιακώβου, στις 25 του Ιούλη, πέφτει Κυριακή. Αυτό συμβαίνει
συνήθως κάθε 6, 5, 6 και 11 έτη. Οι τρεις τελευταίες χρονιές ήταν το 1993, 1999
και 2004. Φέτος γιορτάζουμε το Ιωβηλαίο έτος 2010 και το επόμενο θα είναι σε 11
χρόνια, το 2021. Η θρησκευτική γιορτή ξεκινά κάθε 31 του Δεκέμβρη του
προηγούμενου έτους, και τελειώνει την ίδια μέρα ένα χρόνο μετά
========
========
Νά συμπληρώσω λοιπόν μερικά πράγματα...
Οι περισσότεροι, τήν διαδρομη του Αγιου Ιακώβου,οι μη Καθολικοι-διότι για αυτούς αποτελούσε παράδοση-, την μάθαμε μέσα από τίς διηγήσεις τών μεταφυσικών εμπειριών του κ.Κοέλο[που εζήτησε από το σύμπαν και του εδώθη..μονο σε μας μερικούς μερικούς κωφεύει]και τής συμπαθέστατης στάρ του Χόλυγκουτ κ.Σίρλεϊ μακ Λεην κι οταν ανεδείχθη-πολύ σωστά-ως μνημείο Ευρωπαικής κληρονομιάς.Ομως ο δρόμος αυτός είναι γνωστός απ τήν αρχη τής υπαρξης ανθρώπων στή Δυτική Ευρώπη.Πρόκειται για εναν ιερό δρόμο που αποτύπωνε την μια ουρά του Γαλαξία κι οδηγούσε στό Φινιστέρε,στο τέλος του κόσμου,εκει που πέθαινε ο ηλιος,βουτώντας στα νερά του ωκεανού..πρόκειται γιά τόπο με εντονη γεωμαγνητική ακτινοβολία[αρα τοπο αφιερωμενο στή μεγάλη μητέρα κατα την απώτατη αρχαιότητα..τήν γεωμαγνητική ακτινοβολία εκεινοι οι χαμένοι πολιτισμοι,τήν ελεγαν "φίδι τής γής" και το συμβόλιζαν,[το φίδι], με μαύρο χρώμα-με μαυρο φίδι συμβολίζεται ακόμη και στίς μερες μας,η απόκρυφη γνώση-],γιαυτο και κάποτε εβρισκε κανείς στα εκκλησάκια του δρόμου,τήν εικόνα τής Μαυρης Μαντόνας,η και τής Αγίας Μαγδαληνής.Στήν ιστορία του κόσμου αυτό ειναι κάτι συνηθισμένο...σε κάθε κοινωνικοπολιτική αλλαγή και κάθε μεταβολή, η ανακατάταξη πληθυσμού,ειχαμε παράλληλα και θρησκευτική αλλαγή...μόνο πού η παλιά θρησκεία εξακολουθούσε νά υπάρχει υπόγεια και να εκδηλώνεται μεσα από τά εθιμα και τίς παραδόσεις των ανθρώπων[κλασικό παράδειγμα ο Άγιος Ιππόλυτος,που σκοτώθηκε από αλογα καί που δέν ειναι αλλος απ τόν γνωστό μας Ιππόλυτο τον γυιό του Θησέα-που επίσης σκοτώθηκε από αλογα-που λατρευτηκε με ιδιαίτερο τρόπο στήν Ιταλία και που εξακολουθεί να λατρεύεται στην ιδια περιοχη και με το ιδιο τροπο,ως Αγιος Ιππόλυτος πιά..αλλά αυτά θα τα πουμε σε μελλοντική ανάρτηση.]Ετσι λοιπόν και με το δρομο του Ιακώβου, στην ουσία η Καθολική εκκλησία, υιοθέτησε μια παγανιστική συνήθεια, που επέμενε να συνεχίζεται ανά τους αιώνες, σε πείσμα τών καιρών ,προσφέροντας μια καινούρια ερμηνεία του φαινομένου..Αυτό συνέβαινε από πάντα οπως είπαμε..εκει λοιπόν που κατά τους προϊστορικούς χρόνους ΄,ο δρόμος ηταν διάσπαρτος από μενίρ,σημερα την θέση τους εχουν καταλάβει εκκλησάκια με πάμπολλους αποκρυφιστικούς συμβολισμούς [αλλωστε λέγεται πώς μέρος του θησαυρού τών Ναιτών ειχε θαφτει εκεί..η παρουσία τους-τών ναιτών- ουτως η αλλως ηταν εντονη στήν περιοχή]Ο τόπος είναι συνδεδεμένος και με ενα αλλο "δικό μας παιδί",αν και οι μύθοι οι σχετικοι, μπλέκονται χρονικά..γενικά ειναι πολυ μπερδεμένη ιστορία..η μία εκδοχή μας λεει πώς ενας Ελληνας γυιος βασιλιά από την Μίλητο και από τήν γενιά του Κεκροπα,εξοριστος στήν Αιγυπτο,παντρεύεται τήν κόρη του Ακενατών,Ανκχεσένπατεν κι ερχεται σε επαφη με τον Μωυση[που κάποτε τον θεράπευσε κιόλας από δάγκωμα φιδιου],ο οποίος τού δινει την πέτρα του Ιακώβ[την περιφημη πέτρα του πεπρωμένου],λίγο πριν την Εξοδο...ο Ελληνας πριγκιπας φευγει κι αυτός, μαζι με Αιγύπτιους και Ελληνες και μετα απο περιπλάνηση ετων, φτανει στο Κομποστελο οπου στεφεται βασιλιάς.Η αλλη εκδοχή μεταφερει απλά τα ιδια περίπου γεγονότα,αλλά αργότερα στην εποχη της Βαβυλώνιας αιχμαλωσίας..Ο Ιερεμίας φτάνει φυγάς στην Αιγυπτο, μαζί με την πέτρα του πεπρωμένου,βρίσκει στήν Ναύκρατι τον Ελληνα πρίγκιπα (αργότερα γνωστό ως Goedelglas) και του εμπιστεύεται την πέτρα...εκεινος λογω πολιτικών ανακατατάξεων,αναγκάζεται να φύγει...παίρνει την γυναικα του-κόρη του φαραώ,την Σκότα-Ελληνες κι Αιγύπτιους ΄,την πέτρα τών Εβραίων αλλά και τον μαρμαρινο θρονο του Δία που ειχε φερει απ την Μίλητο και φευγει κυνηγημένος....μετα απο μακρά διαδρομή, φτάνει στο Κομποστελο και στεφεται βασιλιάς της Ισπανίας,πάνω στον θρόνο του Δία και στην πέτρα του πεπρωμένου,στο σημείο που σήμερα ειναι ο ναός του Αγίου Ιακώβου[αλλά και για αυτά θα μιλήσουμε αλλη φορά]
Οι περισσότεροι, τήν διαδρομη του Αγιου Ιακώβου,οι μη Καθολικοι-διότι για αυτούς αποτελούσε παράδοση-, την μάθαμε μέσα από τίς διηγήσεις τών μεταφυσικών εμπειριών του κ.Κοέλο[που εζήτησε από το σύμπαν και του εδώθη..μονο σε μας μερικούς μερικούς κωφεύει]και τής συμπαθέστατης στάρ του Χόλυγκουτ κ.Σίρλεϊ μακ Λεην κι οταν ανεδείχθη-πολύ σωστά-ως μνημείο Ευρωπαικής κληρονομιάς.Ομως ο δρόμος αυτός είναι γνωστός απ τήν αρχη τής υπαρξης ανθρώπων στή Δυτική Ευρώπη.Πρόκειται για εναν ιερό δρόμο που αποτύπωνε την μια ουρά του Γαλαξία κι οδηγούσε στό Φινιστέρε,στο τέλος του κόσμου,εκει που πέθαινε ο ηλιος,βουτώντας στα νερά του ωκεανού..πρόκειται γιά τόπο με εντονη γεωμαγνητική ακτινοβολία[αρα τοπο αφιερωμενο στή μεγάλη μητέρα κατα την απώτατη αρχαιότητα..τήν γεωμαγνητική ακτινοβολία εκεινοι οι χαμένοι πολιτισμοι,τήν ελεγαν "φίδι τής γής" και το συμβόλιζαν,[το φίδι], με μαύρο χρώμα-με μαυρο φίδι συμβολίζεται ακόμη και στίς μερες μας,η απόκρυφη γνώση-],γιαυτο και κάποτε εβρισκε κανείς στα εκκλησάκια του δρόμου,τήν εικόνα τής Μαυρης Μαντόνας,η και τής Αγίας Μαγδαληνής.Στήν ιστορία του κόσμου αυτό ειναι κάτι συνηθισμένο...σε κάθε κοινωνικοπολιτική αλλαγή και κάθε μεταβολή, η ανακατάταξη πληθυσμού,ειχαμε παράλληλα και θρησκευτική αλλαγή...μόνο πού η παλιά θρησκεία εξακολουθούσε νά υπάρχει υπόγεια και να εκδηλώνεται μεσα από τά εθιμα και τίς παραδόσεις των ανθρώπων[κλασικό παράδειγμα ο Άγιος Ιππόλυτος,που σκοτώθηκε από αλογα καί που δέν ειναι αλλος απ τόν γνωστό μας Ιππόλυτο τον γυιό του Θησέα-που επίσης σκοτώθηκε από αλογα-που λατρευτηκε με ιδιαίτερο τρόπο στήν Ιταλία και που εξακολουθεί να λατρεύεται στην ιδια περιοχη και με το ιδιο τροπο,ως Αγιος Ιππόλυτος πιά..αλλά αυτά θα τα πουμε σε μελλοντική ανάρτηση.]Ετσι λοιπόν και με το δρομο του Ιακώβου, στην ουσία η Καθολική εκκλησία, υιοθέτησε μια παγανιστική συνήθεια, που επέμενε να συνεχίζεται ανά τους αιώνες, σε πείσμα τών καιρών ,προσφέροντας μια καινούρια ερμηνεία του φαινομένου..Αυτό συνέβαινε από πάντα οπως είπαμε..εκει λοιπόν που κατά τους προϊστορικούς χρόνους ΄,ο δρόμος ηταν διάσπαρτος από μενίρ,σημερα την θέση τους εχουν καταλάβει εκκλησάκια με πάμπολλους αποκρυφιστικούς συμβολισμούς [αλλωστε λέγεται πώς μέρος του θησαυρού τών Ναιτών ειχε θαφτει εκεί..η παρουσία τους-τών ναιτών- ουτως η αλλως ηταν εντονη στήν περιοχή]Ο τόπος είναι συνδεδεμένος και με ενα αλλο "δικό μας παιδί",αν και οι μύθοι οι σχετικοι, μπλέκονται χρονικά..γενικά ειναι πολυ μπερδεμένη ιστορία..η μία εκδοχή μας λεει πώς ενας Ελληνας γυιος βασιλιά από την Μίλητο και από τήν γενιά του Κεκροπα,εξοριστος στήν Αιγυπτο,παντρεύεται τήν κόρη του Ακενατών,Ανκχεσένπατεν κι ερχεται σε επαφη με τον Μωυση[που κάποτε τον θεράπευσε κιόλας από δάγκωμα φιδιου],ο οποίος τού δινει την πέτρα του Ιακώβ[την περιφημη πέτρα του πεπρωμένου],λίγο πριν την Εξοδο...ο Ελληνας πριγκιπας φευγει κι αυτός, μαζι με Αιγύπτιους και Ελληνες και μετα απο περιπλάνηση ετων, φτανει στο Κομποστελο οπου στεφεται βασιλιάς.Η αλλη εκδοχή μεταφερει απλά τα ιδια περίπου γεγονότα,αλλά αργότερα στην εποχη της Βαβυλώνιας αιχμαλωσίας..Ο Ιερεμίας φτάνει φυγάς στην Αιγυπτο, μαζί με την πέτρα του πεπρωμένου,βρίσκει στήν Ναύκρατι τον Ελληνα πρίγκιπα (αργότερα γνωστό ως Goedelglas) και του εμπιστεύεται την πέτρα...εκεινος λογω πολιτικών ανακατατάξεων,αναγκάζεται να φύγει...παίρνει την γυναικα του-κόρη του φαραώ,την Σκότα-Ελληνες κι Αιγύπτιους ΄,την πέτρα τών Εβραίων αλλά και τον μαρμαρινο θρονο του Δία που ειχε φερει απ την Μίλητο και φευγει κυνηγημένος....μετα απο μακρά διαδρομή, φτάνει στο Κομποστελο και στεφεται βασιλιάς της Ισπανίας,πάνω στον θρόνο του Δία και στην πέτρα του πεπρωμένου,στο σημείο που σήμερα ειναι ο ναός του Αγίου Ιακώβου[αλλά και για αυτά θα μιλήσουμε αλλη φορά]
Ας επιστρεψουμε τωρα στον Αγιο Ιάκωβο.Κάποιοι λένε πώς ηταν
ο δίδυμος αδερφός του Χριστου[για τους πιο μυημένους,σιγά μην ελειπε κι ο
"τάνιστ"απ την ιστορία],μπορει να ηταν μπορει και οχι,αυτο ομως που
ειναι σιγουρο,ειναι πώς τα λείψανα που βρίσκονται στο Κομποστέλο δεν ειναι δικά
του,διότι ο Αγιος Ιάκωβος ποτε δέν πήγε στήν Ισπανία,ουτε ζωντανός ουτε
νεκρός.Αυτο βεβαίως ειναι γνωστο στην επίσημη Καθολική εκκλησία,ο κόσμος δέν
ξερει σε ποιον ακριβώς απευθύνει τις ικεσίες του.Σε ποιόν λοιπόν ανήκουν τά
λείψανα;στόν μάρτυρα Πρισκιλιανό
ΠΡΙΣΚΙΛΙΑΝΟΣ
Αυτός ηταν ενας πολυ καλός ανθρωπος αλλα αφελής..εζησε τόν
4ο αιώνα και ηταν μαθητής του αναχωρητή Μάρκου.Υπήρξε επίσκοπος Γαλικίας και
ιδρυτής μιάς αίρεσης που βασιζότανστήν ισότητα, στόν σεβασμο, στήν ελευθερία,
στην διατήρηση τής παλιάς γνώσης και τών τελετουργικών.Η διδασκαλία του βρήκε
ανταπόκριση στίς καρδιές τών ανθρώπων και γρήγορα διαδόθηκε σε ολη τήν Ισπανία
και σε αλλες περιοχές...οι πιστοί του νέου δόγματος ηταν πάρα πολλοί κι αναμεσά
τους πολλοί επίσκοποι και ιερεις..φυσικά καταδικάστηκε απο τό Βατικανό κι
εξαπολύθηκε διωγμός εναντίον του .Ο Πρισκιλιανος τότε σκέφτηκε να καταφύγει στο
Βατικανό, να συναντήσει τον πάπα και να κάνει μιά ανοιχτή θεολογική
συζήτηση[ειπαμε,καλός ανθρωπος αλλά αφελής]Πήγε στήν Ρώμη,αλλα αντι για τον
πάπα Δαμάσιο, συνάντησε τους σαδιστές του Βατικανού,οι οποιοι αφου κουράστηκαν
να τον βασανίζουν στο τέλος τον αποκεφάλισαν.Οι πιστοί του ομως,οι οποίοι
πλήθυναν κι εξάπλωναν ολο και περισσότερο τήν διδασκαλία του, κατάφεραν να
πάρουν το πτώμα του και να το θάψουν στήν Ισπανία,στον γνωστό μας τοπο.Σύντομα
ο τάφος του εγινε τόπος προσκυνήματος και πλήθος κοσμου ,ακολουθώντας την
γνωστή τους απο παλια, διαδρομή της ουρας του Γαλαξία,συνέρρεαν να
προσευχηθούν.Εκει λοιπόν που δέν μπορούσε να εξαφανίσει μια παλια παγανιστική
συνήθεια,η Καθολική εκκλησία,τής προέκυψε και σύγχρονος αιρετικός Αγιος.Τί
εκανε;;οτι ηξερε πολυ καλά να κάνει με τις αριστες μεθόδους της...ετσι οπως
επινοούσε ανύπαρκτους Αγίους κι αντικαθιστούσε με αυτους παλιές θεότητες κι
υιοθετούσε τα τελετουργικά, μετατρέποντάς τα σε Χριστιανικές γιορτές,ετσι και
τώρα.Εκμεταλλεύτηκε τήν λήθη και τήν σύγχυση και τον τρόμο που επεκράτησε με
την εισβολή τών Αράβων και μετέτρεψε το λείψανο του καημένου του Πρισκιλιανου
σε λείψανο του Αγίου Ιακώβου,το προίκισε και μ ενα ωραίο θρύλο και πολλά
θαυματα και τέλος.
http://enaasteri.blogspot.gr/2012/03/blog-post_05.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου