Παρέλαση σκέψεων…

Βρέθηκα στην παρέλαση… πρώτη φορά σαν γονιός μιας και η αλλαγή σχολείου από ιδιωτικό σε δημόσιο μου έδωσε αυτή την ευκαιρία.. βλέπεις όταν πηγαίνεις σε ιδιωτικό υπάρχει το «κουκούλι» που σε προστατεύει, που σε αλλάζει που σε οδηγεί σε άλλους δρόμους κι άλλες παρέες…τις παρέες των χιλιομέτρων και των αποστάσεων…γιατί πραγματικά πέστε μου πόσα και πόσα χιλιόμετρα δεν έχετε κάνει για να βρεθείτε στο πάρτι του Αδαμόπουλου η του Αφεντόπουλου, του Παραπόπουλου κλπ κλπ…. Σε όλο το νομό Αττικής…(άλλη φορά θα το αναλύσουμε κι αυτό)

Πάμε λοιπόν παρακάτω…βρέθηκα στην παρέλαση…μια παρέλαση που είχε από όλα…

Μικρά γέλια, έφηβα χαμόγελα, νεαρά βλέμματα, ηλικιωμένα φρύδια, γέρικα γυαλιά…όλα μαζί σε μια παρέλαση

Και από πάνω ένα ζευγάρι ηχεία…που μίλαγαν κι έλεγαν…μα τι έλεγαν??? Πόσο λυπάμαι που δεν μπόρεσα να τα ηχογραφήσω…

Μα πιο πολύ λυπάμαι με όλα αυτά που άκουσα…που έλεγαν…

«Δεν σκύβουμε το κεφάλι …φίλοι και φίλες…στον αγώνα…του Έλληνα ο τράχηλος ζυγό δεν αντέχει (παραλλαγή)…τα συμβούλια της Κούβας και της Βενεζουέλας δηλώνουν την αλληλεγγύη τους στον λαό του δήμου μας…ΟΥΑΟΥ!!!! ΓΙΟΥΠΙ…η Κούβα κι η Βενεζουέλα!!!! Φοβερό!!! (αλήθεια, πιστέψτε με, το είπανε κι αυτό..)

Κι όλη αυτή την ώρα που άκουγα-προσπαθούσα να ακούσω-γιατί τα τύμπανα του κάθε σχολείου υπερίσχυαν- σκεφτόμουνα κι έστηνα τη σκηνή του αφηγητή…κάποιος που κάθεται σε να δωμάτιο, πιθανόν δημοσίου κτιρίου και μιλάει-διαβάζει κείμενα που κάποιοι του έδωσαν…άραγε καταλαβαίνει τι λέει?? Κι αν καταλαβαίνει ,χαίρεται? Καμαρώνει?? Νομίζει ότι επαναστατεί???

Άλλος ένας επαναστάτης…σαν κι όλους αυτούς που μουντζώνοντας τις στολισμένες εξέδρες, θεωρούν ότι επαναστατούν κι ότι πολεμούν το σύστημα…

και πόσο στενοχωριέμαι με όλα αυτά τα κολακευτικά σχόλια σε κάθε φωτογραφία μούντζας σε παρέλαση και σε πολιτικό….-μπράβο παιδί μου, συγχαρητήρια κλπ κλπ…αλήθεια ρε παιδιά σε αυτή την επανάσταση εκπαιδεύουμε τα παιδιά μας???

Και την άλλη μέρα τρέχουν να προλάβουν τις ευκαιρίες στα μαγαζιά αγοράζοντας ότι πιο περιττό υπάρχει…και μετά πάλι στην κουβέντα στο καφέ η στην ταβέρνα βρίζοντας τους πολιτικούς…

και υπάρχουν κι οι μεγαλύτερες ηλικίες που μουντζώνουν.....και πόσες αλήθεια πόσες από αυτές τις μούντζες δεν καταλήγουν να σπρώχνουν στην σχισμή της κάλπης το ψηφοδέλτιο του φόβου η του βολέματος....

Όπως τότε με τους αγανακτισμένους….θυμόσαστε??? τότε οι αγανακτισμένοι ήταν στην πλατεία…τώρα οι αγανακτισμένοι είναι οι ιδιοκτήτες των μπαρ και των ταβερνών (πρώτη φορά γενική πληθυντικού) που έχουν χάσει την «αγανακτισμένη πελατεία»… μετά την πλατεία έπνιγαν την αγανάκτηση στα μπαρ…ωραία!!!

Η επανάσταση είναι μέσα μας ρεεεεεε…


-συνεχίζεται-συνεχίζω-θα συνεχίσω….

εγώ