Υπάρχουν άνθρωποι που διδάσκουν χωρίς να είναι ποτέ δάσκαλοι...λίγες λέξεις τους,λίγα βλέμματα,λίγες ανάσες...και μαθαίνεις τόσα πολλά...
και κυρίως σε αυτές τις παύσεις ανάμεσα στις λέξεις...πόσα και πόσα μαθαίνεις..αυτές οι παύσεις οι γεμάτες "λόγια"...
Και "εκείνος", ο Κύριος Πέτρος που δεν αρνήθηκε ούτε μία ούτε δύο ούτε τρεις (σαν τον άλλον)...αυτός ο Κύριος Πέτρος ήρεμος ,γαλήνιος,γεμάτος γνώση σοφία και κατανόηση...ο Κύριος Πέτρος που δεν αρνήθηκε ποτέ..
Αυτός , ο δικός μας Κύριος Πέτρος, μας έδειξε τόοοοσα πολλά.
Μας έμαθε μέσα σε λίγες μέρες τι σημαίνει όχι να αγαπάς αυτό που κάνεις, αλλά να κάνεις αυτό που αγαπάς...
Κι αυτος αυτό κάνει χρόνια τώρα,κάνει αυτό που αγαπάει, ζει με τα μελίσσια του και τα φροντίζει και τους μιλάει και συζητάει και και και....με μια μεγάλη διαφορά από εμάς τους κοινούς θνητούς...
Τα δικά του μελίσσια είναι όλος ο κόσμος...γιατί μόλις βρεθείς δίπλα του θέλεις να ρουφήξεις όλη τη γνώση και όλη τη σοφία που κατέχει αυτός ο άνθρωπος...
Χτες ο αγαπημένος μας Κύριος Πέτρος έκλεισε τα 87 του χρόνια....και θέλησε τη μέρα αυτή να "ξαπλώσει" στο πάτωμα... λίγο ταλαιπωρήθηκε....αλλά ξέρει αυτός...ξέρει ότι το μέλι θα τα φτιάξει όλα...κι όταν λέμε όλα εννοούμε ΟΛΑ!
πόσο μεγάλη ήταν η φράση του:
Πού είσαι βρε αγόρι μου....θα φύγεις και δεν θα πούμε τίποτα....
αυτός λοιπόν είναι ο Κύριος Πέτρος μας... ο δικός μας Κύριος Πέτρος αλλά κι όλου του κόσμου....κι αν μου επιτρέπετε,για μένα είναι ο πραγματικός Πολεμιστής του Φωτός....ίσως κάποια άλλη στιγμή λιγότερο φορτισμένη,σας εξηγήσω κι άλλα για τον Κύριο Πέτρο μας...