. Η Παγωνιά τής απομόνωσης
























Η Παγωνιά τής απομόνωσης







Είμαστε δυστυχισμένοι, επειδή είμαστε υπερβολικά μέσα στον εαυτό. Τί σημαίνει ότι είμαστε υπερβολικά μέσα στον εαυτό; Και τί ακριβώς συμβαίνει όταν είμαστε υπερβολικά μέσα στον εαυτό; Μπορείς να είσαι είτε μέσα στην ύπαρξη είτε μέσα στον εαυτό. Και τα δύο μαζί δεν γίνονται. Αν είσαι μέσα στον εαυτό, σημαίνει ότι είσαι χωριστά, είσαι χωρισμένος. Αν είσαι μέσα στον εαυτό, σημαίνει ότι γίνεσαι νησί. Αν είσαι μέσα στον εαυτό, χαράζεις σύνορα γύρω σου. Αν είσαι μέσα στον εαυτό, σημαίνει ότι κάνεις διάκριση ανάμεσα στο ΄είμαι αυτό΄ και στο ΄δεν είμαι εκείνο.΄ Ο ορισμός, το σύνορο, ανάμεσα στο ΄εγώ΄ και το ΄εγώ όχι΄ είναι ακριβώς ο εαυτός΄ ο εαυτός απομονώνει. Και σε κάνει παγωμένο, δεν ρέεις πια. Αν ρέεις, τότε δεν μπορεί να υπάρξει ο εαυτός. Ετσι λοιπόν, οι άνθρωποι έχουν γίνει σχεδόν παγάκια. Δεν έχουν καθόλου ζεστασιά, δεν έχουν καθόλου αγάπη. Η αγάπη είναι ζεστασιά και εκείνοι φοβούνται την αγάπη. Αν τους πλησιάζει η ζεστασιά, θα αρχίσουν να λιώνουν και τα σύνορα θα εξαφανιστούν. Με την αγάπη, τα σύνορα εξαφανίζονται. Και με τη χαρά επίσης τα σύνορα εξαφανίζονται, επειδή η χαρά δεν είναι κρύα.










Σχόλιο:


Στην κοινωνία μας, οι άντρες ιδιαίτερα έχουν διδαχτεί να μην κλαίνε, να αντιμετωπίζουν με γενναιότητα τα πράγματα όταν πληγώνονται και να μη δείχνουν ότι πονάνε. Και οι γυναίκες όμως μπορούν να πέσουν σ' αυτήν την παγίδα και όλοι μας κάποια στιγμή μπορεί να νιώσουμε ότι ο μόνος τρόπος για να επιβιώσουμε είναι να κλείσουμε τα συναισθήματά μας, ώστε να μην ξαναπληγωθούμε. Αν ο πόνος μας είναι ιδιαίτερα βαθύς, μπορεί ακόμη και να προσπαθήσουμε να τον κρύψουμε από τον εαυτό μας. Αυτό μπορεί να μας κάνει παγωμένους, άκαμπτους, επειδή βαθιά μέσα μας ξέρουμε ότι η παραμικρή ρωγμή στον πάγο θα ελευθερώσει τον πόνο και θα κυκλοφορήσει πάλι μέσα μας. Τα πολύχρωμα δάκρυα στο πρόσωπο αυτού του ανθρώπου είναι το κλειδί για να δραπετεύσει από την παγωνιά της απομόνωσής του. Τα δάκρυα, και μόνο τα δάκρυα, έχουν τη δύναμη να λιώσουν τον πάγο. Δεν είναι κακό να κλαις και δεν υπάρχει λόγος να ντρέπεσαι για τα δάκρυά σου. Το κλάμα μάς βοηθά να αφήσουμε τον πόνο να φύγει, μας επιτρέπει να είμαστε τρυφεροί με τον εαυτό μας και τελικά μας βοηθά να θεραπευτούμε.