Πάντα μ΄άρεσαν

Πάντα μ΄άρεσαν τα βατραχοπέδιλα κι οι μάσκες

Όποιος μ’εβλεπε περίμενε να βγώ με χταπόδια κι αχινούς και χτένια στα χέρια, λάφυρα και θηράματα της άγριας πάλης με τα τέρατα του βυθού...

Κι όμως μέχρι το μισό μέτρο βούταγα....

Μόνο εκεί έβλεπες τις πέτρες...

Τις πέτρες, βότσαλα πια , να πηγαινοέρχονται ακόμα και με το πιο μικρό κύμα...και στρογγύλευαν...κι έφευγαν οι ακμές...

Αλήθεια έχουμε καταλάβει ότι όλα τα βότσαλα ήταν πέτρες????

Πάντα θυμάμαι αυτό το «παιχνίδι»...να προσπαθώ να καταλάβω το αρχικό σχήμα τους...γιατί άραγε?? Το αγαπημένο μου...χωρίς αχινούς κι ακμές...