Πάνω σὲ μιὰ χειμωνιάτικη ἀχτῖνα

«Εἶπες ἐδῶ καὶ χρόνια:

«Κατὰ βάθος εἶμαι ζήτημα φωτός».

Καὶ τώρα ἀκόμη σὰν ἀκουμπᾷς

στὶς φαρδιὲς ὠμοπλάτες τοῦ ὕπνου

ἀκόμη κι ὅταν σὲ ποντίζουν

στὸ ναρκωμένο στῆθος τοῦ πελάγου

ψάχνεις γωνιὲς ὅπου τὸ μαῦρο

ἔχει τριφτεῖ καὶ δὲν ἀντέχει

ἀναζητᾷς ψηλαφητὰ τὴ λόγχη

τὴν ὁρισμένη νὰ τρυπήσει τὴν καρδιά σου

γιὰ νὰ τὴν ἀνοίξει στὸ φῶς.

γιωργος σεφερης