επαρχία...

Φτερά σπασμένα 

λόγια κρεμασμένα

εικόνες σκοτεινές 

Σε σκοτάδι εκτυφλωτικό

Αγκαλιές αγκάθια

Περπατησιές αόρατες

Αρρώστιες μέσα κι έξω

Πόσα ν αντέξω....

Το δέρμα το ανέγγιχτο

Με λέιζερ καθαρισμένο

Ε και που το καθάρισες 

Ποιος τ ακούμπησε???

Κάθε καλοκαίρι χαίρομαι

το δέρμα σου που αγγίζω

Και το χειμώνα ντύνεσαι

Και λες πως ροχαλιζω

Πριν κάποια χρόνια είπαμε 

Να πάμε πάρα κάτω 

Μαζί να προχωρήσουμε

Πριν φτάσουμε στον πάτο..

Το βήμα μας το κάναμε 

Χαρήκανε κι οι φίλοι

Εμείς στεφάνια βάλαμε

Κι ενώσαμε τα χείλη...

Περασαν χρόνια αρκετά 

Και φτάσαμε σε λάσπες 

Κι ήρθαν κι αυτά τα βαρετά

Χωρίς σπασμένες γλάστρες...

Και να τα γλέντια κι οι χαρές

Κάναν στα σκούρα διακοπές

Ν αντέξουν ήθελαν κι αυτές

Μα χάθηκαν στις πέτρινες αυλές...

Κι ήρθαν τα σκούρα τα βαριά

Μπαούλα με φορτία παλιά

Κι άρχισε να τ αδειάζει ο καθείς

Στις πλάτες τις καημένες...