Αυτή η πολύτιμη στιγμή!... Αυτό το εδώ και τώρα... ξεχνιέται όταν αρχίζεις να σκέφτεσαι πώς να πετύχεις κάτι. Όταν αναδύεται ο νους που θέλει επιτεύγματα, χάνεις την επαφή με τον παράδεισο στον οποίο βρίσκεσαι. Ιδού μια από τις πιο λυτρωτικές προσεγγίσεις: σε απελευθερώνει τώρα αμέσως! Ξέχνα εντελώς την αμαρτία και ξέχνα την αγιοσύνη΄ και τα δυο είναι ανοησίες. Αυτά τα δυο μαζί έχουν καταστρέψει όλες τις χαρές της ανθρωπότητας. Ο αμαρτωλός νιώθει ένοχος, επομένως η χαρά του χάνεται. Πώς να χαρείς τη ζωή άμα νιώθεις συνέχεια ένοχος, άμα πηγαίνεις διαρκώς στην εκκλησία να εξομολογηθείς ότι έκανες τούτο κι εκείνο το σφάλμα; Και σφάλμα και σφάλμα και σφάλμα... όλη σου η ζωή φαίνεται πως αποτελείται από αμαρτίες. Πώς να ζήσεις χαρούμενα; Γίνεται αδύνατον να απολαύσεις τη ζωή. Γίνεσαι βαρύς, φορτωμένος. Η ενοχή σού πλακώνει το στήθος σαν βράχος, σε συντρίβει΄ δεν σε αφήνει να χορέψεις. Πώς να χορέψεις; Πώς να χορέψει η ενοχή; Πώς να τραγουδήσει η ενοχή; Πώς να αγαπήσει η ενοχή; Πώς να ζήσει η ενοχή; Έτσι, εκείνος που νομίζει πως κάνει κάτι κακό, είναι ένοχος, φορτωμένος, νεκρός πριν το θάνατο, έχει ήδη μπει στον τάφο.
Η ενοχή είναι ένα από τα καταστροφικότερα συναισθήματα που μπορούμε να παγιδευτούμε. Αν αδικήσαμε κάποιον ή πήγαμε ενάντια στην αλήθεια μας, τότε, φυσικά θα νιώσουμε άσχημα. Αλλά αν μας πλημμυρίσει η ενοχή, προσκαλούμε την ημικρανία. Καταλήγουμε να μας περιβάλουν σύννεφα αυτο-αμφισβήτησης και το συναίσθημα πως είμαστε ανάξιοι, μέχρι του σημείου να μην μπορούμε να δούμε καθόλου την ομορφιά και τη χαρά που προσπαθεί να μας προσφέρει η ζωή. Όλοι μας θέλουμε να είμαστε καλύτεροι άνθρωποι, με περισσότερη αγάπη, περισσότερη επίγνωση, πιο πιστοί στον εαυτό μας. Όταν όμως τιμωρούμε τον εαυτό μας για τις αποτυχίες μας νιώθοντας ενοχές, τότε παγιδευόμαστε σ' έναν κύκλο απελπισίας και ανημπόριας, ο οποίος μας στερεί κάθε δυνατότητα διαύγειας για τον εαυτό μας και τις καταστάσεις που συναντάμε. Είσαι μια χαρά έτσι όπως είσαι και είναι απόλυτα φυσικό να ξεστρατίζεις κάπου-κάπου. Μάθε απ' αυτό, προχώρησε και αξιοποίησε το μάθημα, για να μην ξανακάνεις το ίδιο λάθος.
|
Όταν μπαίνετε στην ψυχή κάποιου θα πρέπει να βγάλετε τα παπούτσια σας... και να περπατήσετε στις μύτες των ποδιών. Τα ιερά μέρη πρέπει να γίνονται σεβαστά. Α.Παπαδάκη
Σάββατο 29 Σεπτεμβρίου 2012
Ενοχή
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου