ένα κείμενο της Μαρίας Χούκλη στην Athens voice

Βράδυ Σαββάτου. Τους συναντάω στο φανάρι όσο να ανάψει το κόκκινο. Είναι η εικόνα της σιωπής με όλα της τα λούσα, τη βροντώδη παρουσία της, το σκληρό περίγραμμά της. Αυτό το πυκνό κενό που αστράφτει ανάμεσα σε δυο ανθρώπους.
Ας μιλήσουμε για τα λυπημένα ζευγάρια που δεν λένε τίποτα πια μεταξύ τους. Σαν να τα έχουν πει όλα. Που περιβάλλονται από μια τάφρο σιωπής. Τα τείχη που τους προστάτευαν κατέρρευσαν χωρίς να το πάρουν είδηση. Ποιοι ήταν άραγε οι βάρβαροι.. που τα κονιορτοποίησαν. Και τώρα κοιτούν με μισόκλειστα μάτια τους άλλους, ήσυχα, ξέπνοα, απόντες από το παρόν τους για λίγο, όσο να ανάψει το φανάρι.
Δεν μπορεί, θα έχετε συναντήσει τέτοια ζευγάρια. εκείνος στο τιμόνι, τραβηγμένος στην άκρη, κοιτάζει έξω από το παράθυρο.. όχι το δρόμο αλλά.. τη ζωή του κι εκείνη σφιγμένη στην άλλη άκρη γράφει και σβήνει τη δική της ζωή στο τζάμι.. που αντανακλά... τη φρόνιμη φιγούρα της. Χαζεύουν τους περαστικούς αλλά δεν τους βλέπουν. Κοιτάζουν ώρα τώρα ή μήπως από χρόνια, μέσα τους. Ούτε ένα βλέμμα δεν χαρίζουν ο ένας στον άλλον, σαν να μην τους περισσεύει, σαν να τα ξοδέψανε όλα. Κοιτάγματα, λόγια, αγγίγματα. Σαν να βολεύονται με τη σιωπή. Μέσα, υπάρχει το όχι. Έξω, κοχλάζει το ναι. Μονομάχοι της συμβίωσης.
Τα όπλα τους τα έχουν διαλέξει από καιρό και τα ακονίζουν ο καθένας μόνος του. Βουβά παράπονα, ακυρωμένα θέλω, ξεθυμασμένες επιθυμίες, κάτι ρετάλια όνειρα, ανώδυνα μυστικά, μικρές προδοσίες, αναιμικές υποσχέσεις πως όλα.. αύριο θα είναι αλλιώς. Δείχνουν τόσο λυπημένοι και θυμωμένοι αλλά...δεν ξέρω γιατί. Άλλαξε η μεταξύ τους γεωγραφία. Μεγάλωσαν οι αποστάσεις και η σχέση τους μοιάζει με ήπειρο που κουράστηκαν ή βαριούνται πια να εξερευνήσουν. Δεν μπορεί, θα έχετε συναντήσει τέτοια ζευγάρια. Το ραδιόφωνο όσο να ανάψει το φανάρι παίζει τα δικά του αλλά εκείνοι ακούνε το κονσέρτο για έναν άνθρωπο, μια λύπη, ένα παράπονο. Σιγοψιθυρίζουν την ωδή που έχει γραφτεί για την πλήξη και την μοναξιά. Τόσο λυπημένα δείχνουν τα ζευγάρια έτσι όπως περιμένουν να ανάψει το φανάρι.. και να ξαναμπεί σε κίνηση η ζωή τους. Περιμένουν.. πώς και πώς να δραπετεύσουν από τη μέσα τους ξενιτιά. Τους βλέπω να ξεκινούν αλλά είναι ακόμα λυπημένα τα ζευγάρια

Το Όνειρο

Το Όνειρο Εχει ειπωθεί αυτό ξανά και ξανά, σε όλες τις εποχές. Όλοι οι θρησκευόμενοι άνθρωποι έλεγαν το εξής: "Μόνοι ερχόμαστε σ' αυτόν τον κόσμο και μόνοι φεύγουμε." Κάθε συντροφικότητα είναι ψευδαίσθηση. Η ίδια η ιδέα τής συντροφικότητας εμφανίζεται επειδή είμαστε μόνοι, και η μοναξιά πονάει. Θέλουμε να πνίξουμε τη μοναξιά μας σε μια σχέση... Γι' αυτό ασχολούμαστε τόσο πολύ με τον έρωτα. Προσπάθησε να δεις την ουσία. Συνήθως, νομίζεις πως ερωτεύτηκες μια γυναίκα ή έναν άντρα, επειδή είναι όμορφη, επειδή είναι όμορφος. Δεν είναι αυτή η αλήθεια. Η αλήθεια είναι ακριβώς το αντίθετο: ερωτεύτηκες, επειδή δεν μπορείς να είσαι μόνος. Θα ερωτευόσουν έτσι κι αλλιώς. Θα απόφευγες τον εαυτό σου με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Και υπάρχουν άνθρωποι που δεν ερωτεύονται άντρες ή γυναίκες, ερωτεύονται τότε το χρήμα. Αρχίζουν να ασχολούνται με το χρήμα ή με κάποιο παιγνίδι εξουσίας, γίνονται πολιτικοί. Κι αυτό είναι επίσης αποφυγή της μοναξιάς σου. Αν παρατηρήσεις τον άνθρωπο, αν παρατηρήσεις τον εαυτό σου βαθιά, θα εκπλαγείς. Όλες σου οι δραστηριότητες μπορούν να συμπτυχθούν σε μία μοναδική πηγή. Η πηγή είναι ότι φοβάσαι τη μοναξιά σου. Όλα τα άλλα δεν είναι παρά δικαιολογίες. Η πραγματική αιτία είναι ότι αισθάνεσαι πολύ μόνος. Ενα βράδυ μαγικό, θα γνωρίσεις το ταίρι της ψυχής σου, τον τέλειο άνθρωπο, που θα καλύψει όλες σου τις ανάγκες και θα εκπληρώσει όλα σου τα όνειρα! Σωστά; Λάθος! Αυτή η φαντασίωση, που τόσο αρέσει στους τραγουδοποιούς και τους ποιητές να διαιωνίζουν, έχει τις ρίζες της στις αναμνήσεις την μητρική κοιλιά, όπου είμασταν τόσο ασφαλείς και ένα με τη μητέρα μας. Δεν είναι να απορείς που μια ζωή λαχταράμε να επιστρέψουμε εκεί. Αλλά, για να το πούμε κάπως ωμά, αυτό είναι ένα παιδιάστικο όνειρο. Και είναι εντυπωσιακό ότι μένουμε πεισματικά με αυτό, ενώ βλέπουμε την πραγματικότητα. Κανένας, είτε είναι ο τωρινός σου σύντροφος είτε κάποιος σύντροφος που ονειρεύεσαι για το μέλλον, δεν έχει υποχρέωση να σου σερβίρει την ευτυχία στο πιάτο. Ούτε και θα μπορούσε, ακόμη κι αν το ήθελε. Η αληθινή αγάπη έρχεται όχι προσπαθώντας να λύσουμε τις ανάγκες μας εξαρτώμενοι από κάποιον άλλον, αλλά αναπτύσσοντας τον δικό μας εσωτερικό πλούτο και την ωριμότητα. Τότε, έχουμε τόση αγάπη να δώσουμε ώστε προσελκύουμε με φυσικό τρόπο τους εραστές προς το μέρος μας.

Σιωπή

Σιωπή Η ενέργεια του όλου σε έχει κυριεύσει. Είσαι κυριευμένος, δεν υπάρχεις πια, υπάρχει το όλον. Αυτή τη στιγμή, καθώς η σιωπή διεισδύει μέσα σου, μπορείς να αντιληφθείς το νόημά της, επειδή είναι η ίδια σιωπή που βίωσε ο Γκωτάμα Βούδδας. Είναι η ίδια σιωπή τού Τσουάνγκ Τζου, του Μποντιντάρμα, του Νανσέν... Η γεύση της σιωπής είναι η ίδια. Οι καιροί αλλάζουν, ο κόσμος διαρκώς αλλάζει, αλλά η εμπειρία της σιωπής, η χαρά της, παραμένει η ίδια. Αυτό είναι το μόνο πράγμα στο οποίο μπορείς να βασιστείς, το μόνο πράγμα που δεν πεθαίνει ποτέ. Είναι το μόνο πράγμα που μπορείς να ονομάσεις ύπαρξή σου. Σχόλιο: Η σιωπηλή, σαν καθρέφτης, δεκτικότητα μιας νύχτας με πανσέληνο και αστροφεγγιά αντικατοπτρίζεται στη λίμνη με ομίχλη πιο κάτω. Το πρόσωπο στον ουρανό βρίσκεται σε βαθύ διαλογισμό, μια θεά της νύχτας, που φέρνει βάθος, γαλήνη και κατανόηση. Αυτή είναι μια πολύτιμη στιγμή. Θα σου είναι εύκολο να αναπαυτείς μέσα σου, να βολιδοσκοπήσεις τα βάθη της εσωτερικής σιωπής σου, μέχρι εκεί που συναντά τη σιωπή του σύμπαντος. Δεν υπάρχει τίποτα να κάνεις, πουθενά να πας και η ποιότητα της εσωτερικής σιωπής σου διαπερνά όλα όσα κάνεις. Ίσως κάνει μερικούς να μη νιώθουν άνετα, συνηθισμένοι καθώς είναι σε όλο το θόρυβο και τη δρασττηριότητα τού κόσμου. Δεν πειράζει΄ αναζήτησε εκείνους που μπορούν να συντονιστούν με τη σιωπή σου ή να απολαμβάνουν τη μοναχικότητά σου. Τώρα είναι η ώρα να γυρίσεις στον εαυτό σου. Η κατανόηση και οι ενορατικές ιδέες που έρχονται σε σένα αυτές τις στιγμές, θα εκδηλωθούν αργότερα, σε μια πιο εξωστρεφή φάση της ζωής σου.

Ύπαρξη

Ύπαρξη Δεν είσαι τυχαίος. Η ύπαρξη σε χρειάζεται. Χωρίς εσένα κάτι θα λείπει από την ύπαρξη και κανείς δεν θα μπορεί να το αντικαταστήσει. Αυτό είναι που σου δίνει αξιοπρέπεια, το ότι θα λείψεις από ολόκληρη την ύπαρξη. Τα αστέρια και ο ήλιος και το φεγγάρι, τα δέντρα και τα πουλιά και η γη, το κάθε τι στο σύμπαν, θα νιώσει ότι είναι άδεια μια μικρή θέση, που μόνον εσύ μπορείς να τη γεμίσεις και κανένας άλλος. Αυτό σου δίνει τεράστια χαρά, ικανοποίηση, που έχεις σχέση με την ύπαρξη και που η ύπαρξη νοιάζεται για σένα. Από τη στιγμή που είσαι καθαρός και διαυγής, μπορείς να δεις τεράστια αγάπη να πέφτει πάνω σου από όλες τις διαστάσεις. Σχόλιο: Αυτή η γυμνή φιγούρα κάθεται πάνω στο φύλλο λωτού της τελειότητας, ατενίζοντας την ομορφιά του νυχτερινού ουρανού. Ξέρει ότι το "σπίτι" δεν είναι ένας υλικός τόπος στον εξωτερικό κόσμο, αλλά μια εσωτερική ιδιότητα χαλάρωσης και αποδοχής. Τα αστέρια, τα βράχια, τα δέντρα, τα λουλούδια, τα ψάρια και τα πουλιά, όλα είναι αδέρφια μας σε τούτο το χορό της ζωής. Εμείς οι άνθρωποι τείνουμε να το ξεχνάμε, καθώς κυνηγάμε τα δικά μας προσωπικά σχέδια και πιστεύουμε ότι πρέπει να παλέψουμε για να πάρουμε αυτά που χρειαζόμαστε. Τελικά όμως, η αίσθηση ότι είμαστε ξέχωροι δεν είναι παρά μια ψευδαίσθηση, που τη χτίζουν οι στενές έννοιες του νου. Τώρα είναι ο καιρός να δεις αν επιτρέπεις στον εαυτό σου να δεχτεί αυτό το εξαιρετικό δώρο τού να αισθάνεσαι σαν στο σπίτι σου οπουδήποτε κι αν βρίσκεσαι. Αν το επιτρέπεις, βεβαιώσου ότι δίνεις χρόνο στον εαυτό σου να το γευτεί, ώστε να βαθύνει και να παραμείνει μαζί σου. Αν πάλι αισθάνεσαι ότι όλος ο κόσμος είναι στραμμένος εναντίον σου, είναι καιρός να κάνεις ένα διάλειμμα. Απόψε βγες έξω και κοίταξε τα αστέρια.